Klik hieronder om naar de uitzending te luisteren:

Psalm 131

1 Een pelgrimslied, van David.
HEERE mijn hart is niet hoogmoedig,
mijn ogen zijn niet trots,
ook wandel ik niet in dingen
die te groot en te wonderlijk voor mij zijn.

2Voorwaar, ik heb mijn ziel tot rust
en tot stilte gebracht,
als een kind dat de borst ontwend is, bij zijn moeder,
mijn ziel is in mij als een kind dat de borst ontwend is.

3Israël, hoop op de HEERE,
van nu aan tot in eeuwigheid.

#730 Over leven in hoop gesproken
Vanmorgen wil ik met u nadenken over het laatste vers van deze psalm. En je zou daar als het waren het thema ‘Leven in hoop’ boven kunnen zetten. En dat in eerste instantie voor het volk Israel. Wanneer trots en hoogmoed voor de voeten van Jezus zijn neergelegd mogen zij in rust met Hem leven en is er hoop op de Aanwezige en mogen zij in deze hoop, deze Tikvah, leven. En dat is geen makkelijke weg, zoals we gezien hebben. Ik roep nog even de woorden in herinnering die we bij het begin van de psalm citeerden: Het is een van de kortste Psalmen om te lezen, maar ook een van de langste om te leren. Dat geldt voor Israel en dat geldt voor u en mij. Maar er is hoop! Hoop voor Israel en hoop voor u en mij. Niemand uitgezonderd. Israel is niet door de Heere God geheiligd, apart gezet om zonder hoop verder te gaan. En zo ook u en ik en geen enkel mens is op deze aarde door de Heere God geplaatst om zonder hoop door het leven te gaan. Daarom: Hoop op de HEERE. Hoop op de Aanwezige.

Zoals we bij de andere Pelgrimspsalmen afgesloten wordt met woorden van triomf, van overwinning, sluit David de psalm af met een woord van zegen of gebed voor of over Israël. Door taal te lenen van drie van de eerdere Pelgrimspsalmen (121, 125 en 130), moedigt David heel Israël aan en nodigt het uit om hun hoop op de Heer te stellen, nu en voor altijd.
Niet op wapens, niet op wapengekletter, niet op eigen kracht, niet op vredesakkoorden, hoe mooi en veel belovend ook, maar hoop op de HEERE, de aanwezige.

En zo roept David door deze woorden ook u en mij op: Laten we ons vertrouwen, onze hoop niet stellen op eigen kracht, dat wij het wel in het leven voor elkaar boksen, dat is allemaal trotst en hoogmoed, laat het allemaal maar los en vallen, maar we mogen rusten in het verlossingswerk van de HEERE God. Hoop op de HEERE.

In de voorgaande Psalm, in Psalm 130 vers 7 lazen we: “O Israël, stel uw hoop op de Heer, want bij de Heer is onwankelbare liefde en bij hem is de volledige verlossing.” Tsja, ik zou willen zeggen, wat willen we eigenlijk nog meer in het leven. Bij Hem is onwankelbare liefde en volledige verlossing. Als dat geen genade is. En dat niet voor even, maar zowel nu als voor altijd en eeuwig.

Dit gaat verder met Psalm 121 en 125. Want in Psalm 121 lezen we: “De Heer zal u behoeden voor alle kwaad – hij zal over uw leven waken; de Heer zal waken over uw komen en gaan, nu en voor altijd.” (Psalm 121:7-8).

Tsja, de HEERE beloofd ons, u en mij en Israel geen stil en gerust leven. Daar weet Israel over mee te praten en ik ken u niet, maar ik weet zeker dat ook u en ik daarover mee kunnen praten. Neet geen stil en gerust leven, maar wel een behouden aankomst. Voor Israel, mar ook voor u en mij wanneer we onze hoop en verwachting op Hem stellen.

Zijn dat goedkope woorden. Nee hoor, want Psalm 125, ook een lied van de Pelgrim lezen we: “Zoals de bergen Jeruzalem omringen, zo omringt de Heer zijn volk nu en voor altijd.” (Psalm 125:2).

Het “nu” vertelt je dat Israel en u en ik op God kunnen vertrouwen voor alle huidige behoeften. En de “voor altijd” vertelt ons dat Israel, en u en ik op God kunt vertrouwen voor alle toekomstige behoeften.

Het is interessant, David begon deze psalm door God aan te spreken: “O Heer!” Nu sluit hij de psalm af door tot Gods volk te spreken: “O Israël!” Als je stopt met naar jezelf te kijken en in plaats daarvan naar de Heer gaat kijken, zul je om je heen gaan kijken om te zien hoe je ook anderen kunt helpen en aanmoedigen. Zo zal Israel een zegen voor de volkeren zijn en mogen u en ik dat zijn, vanuit de wetenschap van deze prachtige pelgrimspsalm, voor de mensen om ons heen.

Psalm 131 leert Israel, u en mij, een eenvoudige maar diepe waarheid. Zij die nederig zijn voor de HEERE vinden tevredenheid en rust. Maar als we trots zijn in ons hart, als we arrogant zijn in onze houding tegenover anderen, als we eisen om als God te zijn en alles te weten, dan is ons hart rusteloos en ontevreden.

Wil je een rustige en rustgevende ziel? Dan zal Israel, en zullen u en ik de trots voor God belijden. Oefen nederigheid. Leer tevredenheid. Leef in hoop.

Als dat geen zegen is.

We gaan vanmorgen het Joodse volkslied draaien, waarin de voorden luiden:

1. Zolang in een Joodse borst,
een joods hart klopt.
En Joodse blikken naar het Oosten draaien,
naar Sion met liefde,

Zal onze hoop niet verloren gaan,
Onze oude hoop
Om terug te keren naar het land van onze vaderen
De stad waar David zijn kamp opsloeg

Zolang tranen uit onze ogen
stromen als weldadige regen
zullen drommen van onze landgenoten
nog steeds hulde aan de graven van onze voorvaderen brengen.

Zal onze hoop niet verloren gaan,
Onze oude hoop
Om terug te keren naar het land van onze vaderen
De stad waar David zijn kamp opsloeg

Zolang onze kostbare Muur
voor onze ogen verschijnt
Over de vernietiging van onze Tempel
en onze ogen nog steeds vol met tranen schieten

Zal onze hoop niet verloren gaan,
Onze oude hoop
Om terug te keren naar het land van onze vaderen
De stad waar David zijn kamp opsloeg

Zolang de Jordaan zijn opgekropte vloed
snel naar beneden laat gaat,
En terwijl het glinsterende water glijdt,
Door de blauwe zee van Galilea,

Zal onze hoop niet verloren gaan,
Onze oude hoop
Om terug te keren naar het land van onze vaderen
De stad waar David zijn kamp opsloeg

Zolang de stadspoorten, vernederd zijn
over de dorre wegen lopen
en tussen de ruïnes van Jeruzalem
de dochter van Sion nog steeds huilt

Zal onze hoop niet verloren gaan,
Onze oude hoop
Om terug te keren naar het land van onze vaderen
De stad waar David zijn kamp opsloeg

Zolang de tranen
Vallen uit de ogen van de dochters van onze natie
Rouwend om Zion op het hoogtepunt van de avond
Zal zij nog steeds om middernacht opstaan

Zal onze hoop niet verloren gaan,
Onze oude hoop
Om terug te keren naar het land van onze vaderen
De stad waar David zijn kamp opsloeg

Zolang het bloed door onze aderen loopt
zal de passie voor onze terugkeer vloeien
En zolang op de grafstenen van onze vaders
druppels dauw zullen vallen

Zal onze hoop niet verloren gaan,
Onze oude hoop
Om terug te keren naar het land van onze vaderen
De stad waar David zijn kamp opsloeg

Zolang de diepe nationale liefde
klopt in het hart van de Jood
kunnen we nog een dag overleven
omdat een ijverige God ons genade zal schenken

Zal onze hoop niet verloren gaan,
Onze oude hoop
Om terug te keren naar het land van onze vaderen
De stad waar David zijn kamp opsloeg

Broeder, luister, ver weg
de enige stem, onze visie,
Het laatste woord, o Joodse natie
is ook onze laatste hoop!

DELEN
[Sassy_Social_Share]