Het Loofhuttenfeest moet u zeven dagen houden, als u de oogst van uw dorsvloer en van uw perskuip hebt ingezameld.
Verblijd u op uw feest, u, uw zoon en uw dochter, uw slaaf en uw slavin, en de Leviet, de vreemdeling, de wees en de weduwe die binnen uw poorten zijn.
Zeven dagen moet u het feest vieren voor de HEERE, uw God, op de plaats die de HEERE zal uitkiezen. Want de HEERE, uw God, zal u zegenen in heel uw opbrengst en in al het werk van uw handen; daarom moet u werkelijk blij zijn.

Deuteronomium 16 vers 13-15

Over Soekot/het loofhuttenfeest gesproken

In de afgelopen dagen hebben we meerdere keren een gedeelte uit Leviticus gelezen, deze keer een gedeelte uit Deuteronomium 16. Opvallend is dat er tot maar liefst drie maal toe heel nadrukkelijk opdracht wordt gegeven: Gij zult blij zijn en feest vieren.
Laten we maar eerlijk zijn. In feest vieren zijn wij nuchtere Nederlanders niet zo goed wanneer het de Godsdienst betreft. Klagen kunnen we goed bij de HEERE. Over van alles en nog wat. En ons gebedslijstje is meestal ook een boodschappenlijst waarmee God aan het werk zou moeten, maar Hem bedanken voor een verhoord gebed is vaak al een brug te ver. Vergeten… Over feestvieren maar niet gesproken… En dat zeven dagen lang. Doe ff normaal… zouden wij al snel zeggen. We moeten weer aan ’t werk hoor…

Een loofhut heeft een binnenkant en een buitenkant. Van binnen wordt door de bewoners de hut gezellig en uitnodigend gemaakt. Vanaf de buitenkant moet de binnenkant te zien zijn, met de mogelijkheid om van binnen uit zo ver als de sterren te kunnen kijken. Wat dat betreft is zo’n hut net een gemeente.

Het Loofhuttenfeest begint op 15 Tisjri en gaat door tot het Slotfeest, gevolgd op de volgende dag door Simchat Tora, Vreugde over de Tora. Het is een mitswa, een bijbelse opdracht, om je in deze tijd in je loofhut op te houden.

Het is een herinnering aan het wonen in dit soort bouwsels tijdens de tocht naar het Beloofde Land. In elk bijbels feest is wel een verwijzing te vinden naar die uittocht. Dat is ook van groot belang. Op talloze plaatsen in Tenach, de Hebreeuwse Bijbel, herinnert G’d ons aan die barre en bizarre tocht van 40 jaar.

Maar ook aan het belang van wegtrekken uit Egypte en de noodzaak van het innemen van het nieuwe gebied. Het is alsof je leest, “… dat jullie, wat je vroegere levenswijze betreft, de oude mens aflegt, die verderft door zijn misleidende begeerten, dat je verjongd wordt door de geest van je denken, en de nieuwe mens aandoet, die naar [de wil van] G’d geschapen is in waarachtige gerechtigheid en heiligheid” (Efeze 4:22-24).

De Aanwezige wil met ons verblijf in de soeka drie dingen bereiken, namelijk dat we ons goed realiseren: 1. waar we vandaan komen; 2. hoe gebrekkig we zijn en hoe afhankelijk van Hem; en 3. hoe anderen in een soortgelijk proces als wij zitten, ook op weg zijn, zodat we elkaar kunnen begrijpen.

We lopen door deze drie punten heen en herinneren er aan, dat de soeka, de loofhut een wankel bouwsel hoort te zijn, dat zonder spijkers in elkaar wordt gezet. Door het “dak” moet je de sterren kunnen zien. Kortom, in Nederland is zo’n huisje niet bepaald een warm onderkomen. Wel geeft het, als uiterlijk symbool, goed aan hoe wij innerlijk ten opzichte van God en elkaar horen te zijn. En dat is met een houding van nederigheid en het besef hoe breekbaar we zijn en hoe afhankelijk we zijn van de Aanwezige.

Een loelav maakt deel uit van de feestvreugde. Een loelav is een bundel van takken, bestaande uit één palmtak (letterlijk: loelav), twee wilgentakken (aravot) en drie mirtetakken (hadassot), plus een etrog, een citroenvormige citrusvrucht, zoals beschreven in Leviticus 23:40.

De takken worden tezamen gebonden en vastgehouden in de rechterhand, terwijl de vrucht apart daarvan wordt vastgehouden in de linkerhand. Tijdens de beracha, de zegen, voor het loelav zwaaien brengt men de beide handen tezamen, waarbij de etrog, de citrusvrucht, vlakbij je hart zit . De plaats waar het steeltje heeft gezeten houdt men omhoog, tot na de beracha. Wanneer men begint te wuiven, draait men de etrog ondersteboven. Het zwaaien is een wuifgebed naar de Almachtige. En een zegenend gebaar naar de vier hoeken van de wereld. Dit laatste maakt dat de loelav van takken en een vrucht uit Israël dient te zijn samengesteld. Want de profeet Jesaja heeft gezegd:

Op die dag zal Israël de derde zijn naast Egypte en Assur, een zegen in het midden van de aarde” (Jesaja 19:24).

Die zegen laat zich nu al zien, onder meer door de loelav.

Zoals de etrog, zoals alle fruit, meer water nodig heeft, zoals palmtakken in valleien groeien waar een overvloed aan water is en zoals mirte en wilgen aan water groeien, zo laten we de G’d die ons geeft wat we nodig hebben, weten dat ook wij water willen.

De loelav wordt naar alle windrichtingen gezwaaid en dan ook naar boven, hemelwaarts en naar beneden, richting de aarde. Zo heeft de hele wereld water nodig en zo zal bovendien eens de aarde vol worden van de kennis van de heerlijkheid van de Almachtige, zoals de wateren die de bodem der zee bedekken (Habakuk 2:14).

In de Misjna Soeka staat over het wuiven in de vier richtingen geschreven, “De vier windrichtingen wijzen ons op G’d, die de vier richtingen in zijn bezit heeft en de loelav wordt op en neer gewuifd tot eer van hem, tot wie de hemel en de aarde behoren.” De zegen over de loelav bestaat uit diverse onderdelen.

Eerst wordt zonder de etrog gebeden:. Gezegend bent U, o Eeuwige, onze G’d, koning voor eeuwig, die ons heeft geheiligd door Zijn geboden en die ons heeft opgedragen de loelav op te nemen. Dan op de eerste avond:. Gezegend bent U, o Eeuwige onze G’d, koning voor eeuwig, U die ons leven heeft geschonken, ons heeft ondersteund en ons tot dit ogenblik heeft geleid. En dan, voor het wuiven plaatsvindt: Gezegend bent U, Eeuwige onze G’d, koning voor eeuwig, die ons heeft geheiligd door Zijn geboden, in wiens naam wij de loelav wuiven.

Dit betrekken van ons als individu, maar tevens van de hele mensheid, bij Soekot is ook te zien in Zacharia 14, waar alle volken zullen opgaan naar Jeruzalem om daar ditzelfde Loofhuttenfeest te vieren. Het werd al aangegeven in Numeri 29:13-34, waar het offer van de zeventig stieren wordt verlangd. Zeventig is het getal van de volken, dat volgens de traditie zeventig in aantal bedraagt. Volgens Exodus 1:5 bedraagt het aantal afstammelingen van Jakob, zeventig. U en ik, wij die Yeshua erkennen als de Messias van Israël, worden opgeroepen om dit feest te vieren in Jeruzalem, waar eens, spoedig, G’ds Koninkrijk gevestigd zal zijn en Yeshua als Koning op aarde (Zacharia 14:16) zal regeren. Het nieuwe Jeruzalem zal dan bewoond zijn (Openbaring 21:16) en G’d kan terugkijken op een heilswerk, door Zijn Zoon en Zijn volk heen, dat groots en machtig, vol genade en trouw, genoemd mag worden.

Na Soekot wordt Simchat Tora, Vreugde over het Woord, gevierd. Dansend worden Torarollen door de synagogen gedragen, als een bruid die uitzinnig is van blijdschap en die met een kostbaar aandenken aan haar bruidegom ronddanst.

En inderdaad is geheel Israël G’ds bruid.

In trouw zal Ik u voor Mij als bruid nemen; en u zult de HEERE kennen. Op die dag zal het geschieden, spreekt de HEERE, dat Ik zal verhoren. Ik zal de hemel verhoren en die zal de aarde verhoren. (Hosea 2:19-20).

Door enting op de Olijfboom horen daar vervolgens ook de gelovigen uit de heidenen bij. En Yeshua is de bruidegom van Zijn volk

Mannen, heb uw eigen vrouw lief, zoals ook Christus de gemeente liefgehad heeft en Zich voor haar heeft overgegeven, opdat Hij haar zou heiligen, door haar te reinigen met het waterbad door het Woord, opdat Hij haar in heerlijkheid voor Zich zou plaatsen, een gemeente zonder smet of rimpel of iets dergelijks, maar dat zij heilig en smetteloos zou zijn. (Efeze 5:25-27).

Onze aanstaande bruiloft vieren we alvast, op Simchat Tora!

Als dat geen zegen is.

KLIK HIERONDER OM TE LUISTEREN