De HEERE is mijn Herder,
mij ontbreekt niets.
Hij doet mij neerliggen in grazige weiden,
Hij leidt mij zachtjes naar stille wateren.
Hij verkwikt mijn ziel,
Hij leidt mij in het spoor van de gerechtigheid,
omwille van Zijn Naam.
Al ging ik ook door een dal vol schaduw van de dood,
ik zou geen kwaad vrezen, want U bent met mij;
Uw stok en Uw staf,
die vertroosten mij.
U maakt voor mij de tafel gereed
voor de ogen van mijn tegenstanders;
U zalft mijn hoofd met olie,
mijn beker vloeit over.
Ja, goedheid en goedertierenheid zullen mij volgen
al de dagen van mijn leven.
Ik zal in het huis van de HEERE blijven
tot in lengte van dagen.

Psalm 23 -2-

Over de Herder gesproken -1-
Het zijn inderdaad overbekende woorden die we gelezen hebben hoe vaak zal deze Psalm niet tot troost geweest zijn. Wat een woorden van troost en bemoediging liggen in deze psalm aan het oppervlak. Ik weet niet of het waar is, en heb het nooit gecontroleerd, maar ik heb wel eens gehoord dat de woorden ‘U bent met mij’ in het midden van de bijbel staan. Een mooie gedachte is het in ieder geval wel.

Het is altijd weer goed om eens te kijken naar de eerste keer dat er over een herder in de bijbel gesproken wordt. En dat vinden we in Genesis 4 vers 1 en 2 waar we lezen:

En Adam had gemeenschap met Eva zijn vrouw, en zij werd zwanger en baarde Kaïn, en zei: Ik heb een man van de Aanwezige gekregen!
En zij baarde opnieuw: zijn broer Abel. Abel werd herder van kleinvee en Kaïn werd bewerker van de aardbodem.

Het Hebreeuwse woord voor herder dat gebruikt wordt heeft te betekenis van hoeden, grazen, rondzwerven en weiden.

In Genesis 48 wordt er voor de eerste keer over het herderschap van de Aanwezige gesproken. En daar wordt eigenlijk het fundament gelegd voor het herderschap van de Heere God in relatie tot Zijn volk Israel. We lezen daar:

Daarna nam Jozef hen beiden: Efraïm aan zijn rechterhand – voor Israël was dat links – en Manasse aan zijn linkerhand – voor Israël was dat rechts. Zo liet hij hen dichter bij hem komen.
Maar Israël stak zijn rechterhand uit en legde die op het hoofd van Efraïm, hoewel deze de jongste was, en hij legde zijn linkerhand op het hoofd van Manasse. Hij kruiste zijn handen, hoewel Manasse de eerstgeborene was.
En hij zegende Jozef en zei:
De God voor Wiens aangezicht mijn vaderen, Abraham en Izak, gewandeld hebben,
de God Die mij als herder geleid heeft, mijn leven lang tot op deze dag
de Engel, Die mij verlost heeft van al het kwaad, zegene deze jongens,
zodat door hen mijn naam genoemd zal blijven, en de naam van mijn vaderen Abraham en Izak
en zij in het midden van het land in menigte zullen toenemen
Toen Jozef zag dat zijn vader zijn rechterhand op het hoofd van Efraïm legde, was dat kwalijk in zijn ogen. Daarom greep hij de hand van zijn vader om die te verleggen van het hoofd van Efraïm naar het hoofd van Manasse.
Jozef zei tegen zijn vader: Niet zó, mijn vader, want dit is de eerstgeborene. Leg uw rechterhand op zijn hoofd.
Maar zijn vader weigerde het en zei: Ik weet het, mijn zoon, ik weet het. Ook hij zal tot een volk worden, ook hij zal aanzien krijgen; maar toch zal zijn jongste broer meer aanzien krijgen dan hij, en zijn nageslacht zal to een grote menigte van volken – Letterlijk: een volheid van volken. worden.

Uit het bovenstaande blijkt dat Jacob, hoewel hij nagenoeg blind was, visie of zicht had op het plan met Zijn uitverkoren volk Israel.

De tweede keer dat we over de Aanwezige als Herder lezen is een hoofdstuk verder, in Genesis 49:

Daarop riep Jakob zijn zonen en zei: Verzamel jullie, dan maak ik jullie bekend wat jullie in later tijd- Letterlijk: aan het einde van de dagen. overkomen zal. Kom bijeen en luister, zonen van Jakob, luister naar Israël, jullie vader.

Als Jozef dan aan de beurt is horen we de oude vader Jacob zegenen en profeteren:

Jozef is een jonge vruchtbare boom, een jonge vruchtbare boom bij een bron. Elk van zijn takken loopt over de muur. Boogschutters hebben hem verbitterd, beschoten en hem gehaat, maar zijn boog bleef gespannen; zijn armen en handen bleven soepel door de handen van de Machtige van Jakob, – vandaar dat Hij de Herder is, de rots van Israël – door de God van je vader, Die je zal helpen, en door de Almachtige, Die je zal zegenen met zegeningen uit de hemel van boven, met zegeningen uit de watervloed, die beneden ligt, met zegeningen van borsten en baarmoeder. De zegeningen van je vader gaan de zegeningen van mijn vaderen te boven, tot aan de begerenswaardigheid van de eeuwige heuvels. Zij zullen zijn op het hoofd van Jozef, ja, op de schedel van de gewijde onder zijn broers.

Zijn volk Israel wordt in de Bijbel vaak vergeleken met schapen. In psalm 95 lezen we er bijvoorbeeld over:

Kom, laten wij ons neerbuigen en neerbukken, laten wij knielen voor de HEERE, Die ons gemaakt heeft. Want Hij is onze God en wij zijn het volk van Zijn weide en de schapen van Zijn hand.

En in Psalm 100 vers 3 lezen we:

Weet dat de HEERE God is; Híj heeft ons gemaakt – en niet wij – Letterlijk: wij zijn van Hem. Zijn volk en de schapen van Zijn weide.

Uit het verdere van Psalm 95 blijkt wel de dichter van Psalm 95 spreekt over het hele volk Israel.

En is het niet bijzonder wanneer we weten dat Jozef, Benjamin, Manasse en Efraïm uit de moederschoot van Rachel voortgekomen zijn. Rachel wiens naam ‘ooi’ het vrouwtjes schaap betekend? Het zijn dus rechtstreekse nakomelingen van haar, en van Jacob – Israel- over wie wij het eerst lezen in verband met het herder schap van de Aanwezige. Hoe bijzonder is het Woord van G’d.

Wat een zegen dat we Zijn Woord ontvangen en hebben en dat we daar elke keer weer uit mogen leren.

We gaan luisteren naar Psalm 23 gezongen in het Hebreeuws, Ik waag me deze keer maar niet in de Hebreeuwse tekst. Ik heb er nog even naar gekeken maar de letterlijk tekst uit de bijbel wordt hier gezongen.

Luister hieronder naar de uitzending: