Loof de HEERE, alle heidenvolken;
prijs Hem, alle natiën.

Want Zijn goedertierenheid is machtig over ons;
de trouw van de HEERE is voor eeuwig.

Halleluja!

Psalm 117

Over lofprijzing gesproken

Dit is de kortste psalm, maar daarmee is niet gezegd dat deze psalm zonder inhoud of krachteloos is. Alle heidenvolken, de goyim in het Hebreeuws, worden opgeroepen om de HEERE, JaHWeh, de God van Israel te loven en te prijzen.

Alle volken die een andere God dienden en dienen, worden aangesproken om de God van Israel te aanbidden.

Ook deze psalm werd, net als de voorgaande psalmen, gezongen tijdens Pesach, de tijd waarin Israel de uittocht van Egypte. Wanneer dit voor het eerst werd gedaan is niet precies vast te stellen, maar in Ezra 6 vers 19 – 22 lezen we dat het volk voor het eerst na de ballingschap samenkomt om Pesach te vieren en er een groep niet Joden deelneemt aan de viering. Lees maar mee:

De ballingen vierden het  Pascha op de veertiende van de eerste maand,

want de priesters en de Levieten hadden zich als één man gereinigd – zij waren allen rein – en zij slachtten het paaslam voor alle ballingen, ook voor hun broeders, de priesters, en voor zichzelf.

De Israëlieten die uit de ballingschap waren teruggekeerd, aten het, en ook al wie zich naar hen toe had afgezonderd vanuit de verontreiniging van de heidenvolken van het land om de HEERE, de God van Israël, te zoeken.

En zij vierden zeven dagen met blijdschap het Feest van de ongezuurde broden, want de HEERE had hen verblijd en Hij had het hart van de koning van Assyrië in hun voordeel gewend om hen te bemoedigen bij het werk aan het huis van God, de God van Israël.

Mogelijk is het juist in de tijd die hier beschreven werd, de eerste keer dat niet-Joden zich aansloten bij het Joode volk en ook deelnamen aan het Pesach en dat juist deze Psalm in deze tijd geschreven werd voor deze viering.

Of het nu het volk Israel is of zij die uit de volken zijn, we worden samen in het Woord van God vaak opgeroepen om de HEERE, de God van Israel te loven of te prijzen. Het blijkt ook geen vrijblijvende aangelegenheid, zoiets van je kunt het doen of niet doen. In de Psalm staat het op gebiedende wijs. Maar het staat ook in het meervoud omdat het velen betreft. We worden opgeroepen om samen, niet ‘God in het algemeen’, maar JHWH, de Verbondsgod van Israel te loven en te prijzen.

Alle volken en alle naties worden opgeroepen om de HEERE te prijzen. Dat geldt niet alleen in de tijd waarin de psalm geschreven wordt, maar ook voor de tijd waarin wij nu leven. In de tijd waarin de psalm geschreven werd, dienden de volken niet de ware God, maar de afgoden. En wat dat betreft is er nog niets veranderd.

Maar ook het Israel van nu wordt opgeroepen om de God van Israel te loven en te prijzen. De bijzondere positie van Israel temidden van de volken was niet een doel op zich, maar bedoeld om Gods instrument op aarde te zijn.  We lezen in Genesis 12 vers 1 – 3:

De HEERE nu zei tegen Abram: Gaat u uit uw land, uit uw familiekring en uit het huis van uw vader, naar het land dat Ik u wijzen zal.

Ik zal u tot een groot volk maken, u zegenen en uw naam groot maken; en u zult tot een zegen zijn.

Ik zal zegenen wie u zegenen, en wie u vervloekt, zal Ik vervloeken; en in u zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden.

Tsja, velen denken misschien wel dat deze woorden, omdat ze zoveel jaren geleden werden uitgesproken, hebben afgedaan. Niet meer gelden. Maar de woorden hebben aan kracht en actualiteit nog niets ingeboet.

De volken hebben dat door de eeuwen heen nog steeds niet begrepen. Het tegenovergestelde is helaas volle werkelijkheid. Zij hebben op letterlijk alle mogelijke manieren pogingen ondernomen om het volk van God te minimaliseren, van deze aardbodem weg te vagen, te vernietigen, maar God heeft gezegd:

Ik zal u tot een groot volk maken, u zegenen en uw naam groot maken; en u zult tot een zegen zijn.

In de tijd waarin wij leven zien we dat nu al. Israel is als volk, maar ook als land letterlijk tot bloei gekomen, tegen alle verwachtingen in. Tegen alle verdrukking, ook in de tijd waarin wij leven. En als wij zien op de vele technische vondsten die in Israel gedaan worden, op allerlei gebied kunnen we nu al zeggen dat Israel tot zegen voor de volken is.

Voldoende reden dus om, in weerwil van de tijd waarin wij leven, waarin het antisemitisme weer oplaait, de God van Israel leven en prijzen en Israel zegenen.