Klik hieronder om naar de uitzending te luisteren:

Psalm 105

16 Hij riep een hongersnood over het land af,
Hij liet het volledig aan brood ontbreken. – Letterlijk: Hij brak elke staf van brood.

17 Hij zond een man voor hen uit:
Jozef werd als slaaf verkocht.

18 Men drukte zijn voeten vast in de boeien,
hijzelf kwam in de ijzers.

19 Tot de tijd dat Zijn woord uitkwam,
heeft de belofte van de HEERE hem gelouterd.

20 De koning stuurde boden en liet hem vrij,
de heerser van de volken liet hem los.

21 Hij stelde hem aan tot heer over zijn huis,
tot heerser over al zijn bezit,

22 om zijn vorsten zijn wil op te leggen
en zijn oudsten wijsheid te leren.

Over honger en brood gesproken
In de voorgaande uitzending hebben we ook bij dit thema stilgestaan. En zagen we dit patroon van honger en brood, van honger en verzadiging eerder in de Bijbel. Dat wat het volk van Israel in Egypte in de geschiedenis met Jozef meemaakte, verdrukking en loutering, daar profeteert, zoals we de woorden vam Maleachi lazen, opnieuw van.

Maar de loutering staat niet op zichzelf, maar loopt in Exodus uit op een ontmoeting met Koning Jozef. En wat een geweldige ontmoeting was dat wel niet voor de broers van Jozef.

Maar ook de profetie van Maleachi is niet gericht op het louteren van het volk Israel, maar ook die loopt uit op een geweldige zegen voor het volk Israel. Want zullen we eens verder luisteren naar wat Maleachi daarover zegt?

6 Want Ík, de HEERE, ben niet veranderd,
ú, kinderen van Jakob, bent daarom niet omgekomen.

7Sinds de dagen van uw vaderen bent u afgeweken van Mijn verordeningen,
en hebt u ze niet in acht genomen.
Keer terug naar Mij,
en Ik zal naar u terugkeren,
zegt de HEERE van de legermachten.
Maar u zegt: In welk opzicht moeten wij terugkeren?

8 Zou een mens God beroven?
Werkelijk, u berooft Mij!
En dan zegt u: Waarvan beroven wij U?
Van de tienden en het hefoffer!

9 U bent door de vloek getroffen,
omdat u Mij berooft,
als volk in zijn geheel.

10 Breng al de tienden naar het voorraadhuis,
zodat er voedsel in Mijn huis is.
Beproef Mij toch hierin,
zegt de HEERE van de legermachten,
of Ik niet de vensters van de hemel voor u zal openen,
en zegen over u zal uitgieten, zodat er geen schuren genoeg zullen zijn.

11Ik zal ter wille van u de kaalvreter bestraffen,
zodat hij de vrucht van de aardbodem bij u niet te gronde richt,
en de wijnstok op het veld bij u niet zonder vrucht zal blijven,
zegt de HEERE van de legermachten.

12Alle heidenvolken zullen u gelukkig prijzen,
want u zult een aangenaam land zijn,
zegt de HEERE van de legermachten.

God zendt tegenspoed in het leven van de gelovige omdat Hij plannen van zegen in zijn leven wil uitwerken (Rm 8:28).

Hij heeft Jozef voor de broers en hun hele familie uitgezonden zoals we lazen in vers 17 van Psalm 105 en zoals Jozef zelf ook later getuigt (Gn 45:7-8; 50:20). De psalmist beschrijft de weg waarop God dat heeft gedaan. Het is een weg van diepe vernedering. Het begon met zijn verkoop als slaaf. We weten uit het verslag in Genesis 37 dat zijn broers hem hebben verkocht (Gn 37:28). Dat wordt hier niet vermeld. Het gaat om de weg die God had bepaald voor de man die Zijn volk van brood zou voorzien.

Nadat Jozef door zijn broers als slaaf was verkocht, kwam hij in Egypte en in de gevangenis terecht. Hier wordt gezegd wat dat betekende: “Men drukte zijn voeten vast in de boeien, hijzelf kwam [in] de ijzers” (vers 18). Dat lezen we niet in Genesis 39. Daar lezen we over zijn trouw aan God die hem in de gevangenis deed belanden (Gn 39:7-20). Hij werd als een grote misdadiger met zijn voeten in de boeien gedrukt, zodat hij niet kon lopen. Dat hijzelf in de ijzers kwam, betekent dat hij innerlijk leed door wat hem werd aangedaan.

God had aan deze zware beproeving een grens gesteld. Toen Zijn woord uitkwam – waarbij we kunnen denken aan de vervulling van de dromen van de farao waarvan God aan Jozef de betekenis liet weten (Gn 41:14-44) – zat de gevangenschap van Jozef erop (vers 19). En hoe heeft Jozef deze kwelling doorstaan? God is al die tijd bij hem geweest met Zijn belofte. Door die belofte is Jozef “gelouterd” (vgl. Jb 23:10). Elke beproeving in ons leven wil God gebruiken om ons te louteren. Louteren is ons, of ons geloof, zuiver en rein maken, zodat wij steeds meer alleen Hem voor ogen hebben en niet onszelf of onze belangen (vgl. 1Pt 1:7).

Toen Gods werk aan Jozef klaar was, stuurde “de koning … [boden] en liet hem vrij” (vers 20). Deze daad van vrijlating krijgt extra nadruk door in andere woorden hetzelfde nog een keer te zeggen: “De heerser van de volken liet hem los.”

Ik moet denken aan dat bekende lied, waarin de volgende woorden voor komen:

2 Geen graf hield Davids zoon omkneld,
Hij overwon, die sterke held.
Hij steeg uit ’t graf door eigen kracht,
want Hij is God, bekleed met macht.

3 Nu jaagt de dood geen angst meer aan,
want alles, alles is voldaan.
Die in ’t geloof op Jezus ziet,
die vreest voor dood en helle niet.

4 Want nu de Heer is opgestaan,
nu vangt het nieuwe leven aan,
een leven door zijn dood bereid,
een leven in zijn heerlijkheid.

En ik moet ineens denken aan dat oude vrouwtje.. Daar in Dordrecht, waar we als familie in het park een familiereunie hielden en met elkaar een paar liederen zongen. Het oude vrouwtje kwam met een rollator aan lopen en bleef bij onze groep staan luisteren, En toen we haar vroegen of zij mogelijk een lied op wilde geven gaf ze dit lied op. En we hebben het samen met haar mogen zingen:

Daar juicht en toon, daar klinkt een stem,
die galmt door gans Jeruzalem;
een heerlijk morgenlicht breekt aan,
de Zoon van God is opgestaan.

Als dat geen zegen is.

DELEN
[Sassy_Social_Share]