Klik hieronder om naar de uitzending te luisteren:

Psalm 90 Naardense vertaling

Een gebed, v. Mozes, de man G’ds).
Heer, schuilplaats zijt gij ons geweest
in geslacht na geslacht.

Van eer de bergen werden gebaard
en gij aarde en wereld voortbracht,
van eeuwig tot eeuwig
zijt gij G’d.

Gij doet een mens weerkeren tot molm,
gij zegt:
zonen van Adam, keert weer!

Want duizend jaren zijn
in uw ogen
als de dag van gister zo die voorbijgaat,
als een wake in de nacht.

Gij spoelt ze weg, zij zijn een slaap,
in de ochtend
als gras dat opschiet:

in de ochtend in bloei en het schiet op,
voor de avond afgesneden en verdord.

Ja, wij vergaan door uw woede,
worden verbijsterd door uw gramschap,-
als gij onze ongerechtigheden
stelt u tegenover,
onze geheimen
in het licht van uw aanschijn.

Ja, in uw verbolgenheid wenden zich
al onze dagen,
ons vergaan onze jaren als een zucht.

De dagen onzer jaren,
daarin gaan zeventig jaar,
tachtig jaar als we sterk zijn
en het meeste daarvan
is moeite en verdriet,
want snel wordt het afgesneden,
wij vliegen heen.

Wie kent de kracht van uw woede,
uw verbolgenheid,-
hoe zeer gij zijt te vrezen!

Om onze dagen te tellen,
schenk ons zodanig kennis,
dat wij komen
tot een hart vol wijsheid!

Keer weer, Ene,- tot wanneer?-
heb deernis
over wie u dienen!

Over de terugkeer van de Messias gesproken -3-
Vandaag wil ik graag nog een keer stilstaan bij de terugkeer of de wederkomst van de Messias. De voorgaande keer hebben we daarbij stilgestaan in het licht van de Bijbelse feesten en vandaag wil ik een begin maken met de huwelijksceremonie tussen de Bruidegom en de Bruid.

Als je al het wereldnieuws van vandaag tot je door laat dringen dan ontkom je niet aan het beeld dat de satan rondgaat als een briesende leeuw om te verslinden. Dat doet hij in een wereld waarin zoveel mensen met blindheid zijn geslagen, omdat zij G’d en Zijn Woord niet willen erkennen en in opstand komen tegen alles waarvan ze niet gediend zijn, terwijl ze tegelijkertijd er alles aan willen doen om hun zelf gedefinieerde “vrijheid” te behouden.

Te midden van die turbulentie staan het volk Israel maar eveneens wij reikhalzend uit te kijken naar de komst van de Messias.

Eén sleutel tot het begrijpen van die hoop kunnen we vinden vanuit een levensechte metafoor zoals de Bijbel haar ook beschrijft: een bruid die is voorbestemd om met haar Bruidegom verenigd te worden voor de huwelijksceremonie in de hemel. Jeshua Zelf maar ook Paulus spraken hierover.

De volgende sleutel krijgen we als we vervolgens teruggaan naar het oude Hebreeuwse huwelijksritueel, omdat Bijbelteksten in die context veel meer tot ons spreken.

Het oude Hebreeuwse Huwelijksritueel laat ons in alle stappen een geweldig perspectief zien van G’ds Plan voor de Bruidegom en Bruid. Ik wil daar graag iets met je over delen.

Als de jonge man en vrouw elkaar hebben ontmoet en zij in elkaar een levenspartner zien, dan wordt een formele ontmoeting geregeld, waarbij de bruidegom met zijn vader langskomt bij het huis van de familie van de bruid. Als hij aan de deur klopt en er wordt opengedaan, dan wordt een gezamenlijke maaltijd gehouden die door de bruid is voorbereid (Openbaring 3:20).

Als deze maaltijd naar wens verloopt, dan volgen er onderhandelingen tussen de families over de bruidsschat. Immers, de vrouw moet worden losgekocht van haar familie, die in deze context ook vaststelt of de bruidegom wel goed voor haar kan zorgen. Als die onderhandelingen goed verlopen, dan tekenen de bruidegom en de bruid een ketoeba; dat is een document waarin de rechten en plichten staan vermeld. Het eerste Bijbelse feest – dat is het Pesachfeest – staat ook in dat teken van het loskopen van de gelovigen door het bloed van het Lam. Dat beeld herken je niet alleen in het Pesachritueel voorafgaand aan de Exodus uit Egypte, maar ook in het Pesachfeest dat Jeshua vervulde door als het Lam van G’d voor de zonden van de wereld te sterven.

Al in het Eeerste Testament werd G’ds volk als een vrouw getypeerd in Jer. 31:21 waarmee G’d door middel van het geven van de Wet een ketoeba sloot, als eerste stap naar het huwelijksverbond.

We lezen daar:

Richt u merktekens op,zet u wegwijzers neer. Richt uw hart op de gebaande weg, de weg die u bent gegaan. Keer terug, maagd Israël, keer terug naar deze steden van u.

De bruid en de bruidegom bezegelen vervolgens de eerste stap naar het huwelijksverbond door het drinken van een beker met rode wijn, die door de bruidegom is meegenomen. De beker na het laatste avondmaal verwijst hier ook naar, toen Jezus zei: ’Dit is het bloed van Mijn nieuwe verbond…, waarna de beker werd gedeeld’ (Mattheüs 26:26-28).

Jezus zei dat Hij niet meer van de wijn zou drinken totdat Hij dit met Zijn volgelingen opnieuw zou drinken in het Koninkrijk, maar daarmee legde Hij geen nadruk op het niet meer drinken van wijn; de woorden waren een kraakheldere verwijzing naar de toekomstige hemelse huwelijksceremonie van Jezus als de Bruidegom en Zijn volgelingen als de Bruid.
De discipelen, allemaal Israëlieten, wisten heel goed dat deze woorden door elke Hebreeuwse bruidegom werd uitgesproken om aan te geven dat bruid en bruidegom pas bij hun huwelijkssluiting weer samen de beker zouden drinken.

Toen de discipelen tijdens deze laatste Sedermaaltijd dus samen met hun Bruidegom van de wijnbeker dronken, was dit ook hun aanvaarding van de ketoeba van dit Nieuwe Verbond.

Door het samen drinken van de beker worden bruid en bruidegom voortaan voor elkaar apart gezet, maar het is nog niet de climax van de huwelijkssluiting.

De bruidegom zal kort hierna vertrekken en hij zal de bruid lange tijd niet zien. Als zekerheid dat hij zal terugkomen om de bruid op te halen voor de grote dag van het huwelijksfeest laat de bruidegom geschenken voor haar achter.

De bruid heeft dus een getekende ketoeba als bewijs dat zij al in een voor-huwelijksverbond met de bruidegom is getreden èn zij heeft geschenken ontvangen als zekerheid. Vanaf dat verbondsmoment is zij ook al zijn erfgenaam en zal zijn naam dragen. De bruid is dan nog wel ‘bij haar familie’, maar zij is niet meer ‘van haar familie’

1 Pet. 1:3-5:
De hoop op de zaligheid

Geprezen zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, Die ons, overeenkomstig Zijn grote barmhartigheid, opnieuw geboren deed worden tot een levende hoop, door de opstanding van Jezus Christus uit de doden,tot een onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkbare erfenis, die in de hemelen bewaard wordt voor u. U wordt immers door de kracht van God bewaakt door het geloof tot de zaligheid, die gereedligt om geopenbaard te worden in de laatste tijd.

De nieuwtestamentische Bruid heeft ook absolute zekerheid dat haar Bruidegom zal terugkomen. Jeshoea beloofde de Trooster totdat Hij zou terugkomen. Zo gebeurde het ook, precies op de kalenderdag van dat Pinksterfeest, toen de Heilige Geest werd uitgestort.

Als de bruidegom vertrekt en voor langere tijd zal wegblijven, dan is dat geen tijd van rust voor het jonge stel. De bruid blijft weliswaar achter bij haar familie, maar zij zal die tijd gebruiken om kleden te weven voor hun aanstaande huis en zij zal zich rein bewaren tot de dag van het huwelijk. Naarmate die periode langer duurt, zal de bruid begrijpelijkerwijze nog meer uitkijken naar de terugkomst van de bruidegom.

Maar ook de Bruidegom is intussen hard aan het werk. Hij neemt zijn verantwoordelijkheid en bouwt in het huis van zijn vader een bruidskamer én hij zorgt voor een toekomstige woning. Toen Jezus na Zijn opstanding onze aarde verliet stelde Hij Zijn discipelen (en daarmee ook ons) gerust met de woorden dat Hij weliswaar naar Zijn Vader zou gaan, maar dat Hij daar een woning met vele kamers voorbereidde.

Joh. 14:2-3 is opnieuw een verwijzing naar het huwelijksritueel en de discipelen begrepen die context.

Laat uw hart niet in beroering raken; u gelooft in God, geloof ook in Mij. In het huis van Mijn Vader zijn veel woningen; als dat niet zo was, zou Ik het u gezegd hebben. Ik ga heen om een plaats voor u gereed te maken.En als Ik heengegaan ben en plaats voor u gereedgemaakt heb, kom Ik terug en zal u tot Mij nemen, opdat ook u zult zijn waar Ik ben.

De Bruid weet het zeker: haar Bruidegom zou terugkomen. Tien dagen na Zijn hemelvaart ontvingen ze de Trooster als geschenk en onderpand. De Heilige Geest zou ervoor zorgen dat de Bruid eeuwenlang apart gezet (geheiligd) zou blijven voor Hem.

Rondom de eerste komst van Christus werden álle voorjaarsfeesten door Hem vervuld. Vanaf dat moment wachten we nog op de vervulling van de drie najaarsfeesten en dus ook op de vervulling van de hiernavolgende gebeurtenissen in het huwelijksritueel.

Daar willen we in de volgende uitzending verder bij stil staan.

DELEN
[Sassy_Social_Share]