Klik hieronder om naar de uitzending te luisteren:

Loflied op de komst van de HEERE

Zing voor de HEERE een nieuw lied,
zing voor de HEERE, heel de aarde.

Zing voor de HEERE, loof Zijn Naam,
breng de boodschap van Zijn heil van dag tot dag.

3Vertel onder de heidenvolken van Zijn eer,
onder alle volken van Zijn wonderen.

4Want de HEERE is groot en zeer te prijzen,
Hij is ontzagwekkend boven alle Goden.

5Want al de Goden van de volken zijn afgoden,
maar de HEERE heeft de hemel gemaakt.

6Majesteit en glorie zijn voor Zijn aangezicht,
macht en luister in Zijn heiligdom.

7Geef de HEERE, geslachten van de volken,
geef de HEERE eer en macht.

8Geef de HEERE de eer van Zijn Naam,
breng offers en kom in Zijn voorhoven.

9Buig u neer voor de HEERE in Zijn heerlijke heiligdom;
beef voor Zijn aangezicht, heel de aarde.

10Zeg onder de heidenvolken: De HEERE regeert;
ja, vast staat de wereld, ze zal niet wankelen;
Hij zal over de volken op billijke wijze rechtspreken.

11Laat de hemel zich verblijden en de aarde zich verheugen,
laat de zee bulderen met al wat ze bevat.

12Laat het veld van vreugde opspringen met al wat erin is;
dan zullen al de bomen van het woud vrolijk zingen

13voor het aangezicht van de HEERE,
want Hij komt, want Hij komt om de aarde te oordelen.
Hij zal de wereld oordelen in gerechtigheid
en de volken met Zijn waarheid.

Over de komst van de Messias gesproken (en wat daaraan vooraf gaat).

We zijn bijna aan het einde van deze indrukwekkende psalm gekomen als we lezen:

Laat het veld van vreugde opspringen met al wat erin is; dan zullen al de bomen van het woud vrolijk zingen voor het aangezicht van de HEERE, want Hij komt, want Hij komt om de aarde te oordelen.

De hele Psalm ademt als het ware een grote vreugde wanneer de dichter van de Psalm denkt aan de komst van de HEERE, JHWH. Israel, en alle geslachten van de aarde worden oproepen om eenparig de HEERE lof toe te zingen bij Zijn komst op de aarde. Dat we, samen met Israel Hem als het ware toe zullen zingen bij Zijn komst.

Het beeld van een trouwerij dringt zich aan mij op. Wanneer de Bruidegom Zijn Bruid komt ophalen en toegezongen wordt vanwege het feest van hun huwelijk dat plaats zal vinden. Alle genodigden zijn dan op hun best gekleed, ook in geestelijke zin, en voorbereid op de komst van Bruid en Bruidegom, en halen al zingend de Bruidegom binnen die Zijn bruid komt ophalen. Feest alom. Toch?

Is dat in het aardse, gebroken leven al zo, wat zal het dan straks niet zijn wanneer de Koning van hemel en aarde Zijn Bruid, Israel zal komen ophalen om een Eeuwige verbintenis met hen aan te gaan. In de wereld is het al een heel feest wanneer een Koning en koningin trouwen, alle zenders van de televisie zijn gericht op het paar en het wordt vaak live uitgezonden. Hoeveel te meer straks bij Zijn komst. Alle ogen zullen het zien staat er in de het Woord. En zijn allerlei theorieën hoe dat dan kan en plaat zal vinden en wij zijn er dan als de kippen bij om hele discussies daarover te voeren. Maar of dat nu zo belangrijk is. Laten we ons de vreugde over Zijn komst niet ontnemen door over de manier waarop dat zal plaatsvinden met alle eerbied gesproken te bekvechten en in plaats daarvan verheugen over Zijn komst binnenkort. Amen?

Zelfs het veld van vreugde opspringen met al wat erin is; dan zullen al de bomen van het woud vrolijk zingen. Hoeveel te meer zullen dan Zijn kinderen met reikhalzend verlangen uitzien naar Zijn komst. Komt hij al, komt Hij al? Voel je het verlangen van de genodigden naar de komst van de Bruidegom, naar het komende wereldfeest?

In 1 Kronieken, ja je hoort het goed, toe al zing David er van. Luister eens naar Zijn profetische woorden en voel de spanning in Zijn woorden:

Dan zullen de bomen van het woud juichen
voor het aangezicht van de HEERE, want Hij komt
om de aarde te oordelen.

Loof de HEERE, want Hij is goed,
want Zijn goedertierenheid is voor eeuwig.

En zeg: Verlos ons, o G’d van ons heil,
en breng ons bijeen, en red ons vanuit de heidenvolken,
opdat wij Uw heilige Naam loven
en ons beroemen in Uw lof.

Geloofd zij de HEERE, de G’d van Israël,
van eeuwigheid tot eeuwigheid!

En heel het volk zei: Amen! En het prees de HEERE.

Merkt je op dat het bijeen brengen van Israel uit de volken in deze teksten bijna gelijk samenvalt met het aanbreken van het feest? En hoeveel mensen maken geen alijah in de dagen die wij beleven. Dan kan menselijkerwijs gesproken zijn komst toch niet meer lang op zich laten wachten?

Want na de woorden die we zojuist gelezen hebben uit 1 Kronieken 16 is het toch niet ‘toevallig’ dat de eredienst wordt geregeld. Lees 1 Kronieken 16 er maar eens op na. Voluit profetie.

Psalm 65 spreekt in vergelijkbare woorden wanneer we daar lezen:

U kroont het jaar van Uw goedheid,
Uw voetstappen druipen van overvloed,
zij bedruipen de weiden van de woestijn.
De heuvels omgorden zich met vreugde.
De velden zijn bekleed met kudden,
de dalen zijn bedekt met koren;
zij juichen, ook zingen zij.

Een en al vreugde toch?

Waarom wordt er in kerken nog maar zo weinig gesproken over de wederkomst van de Messias? Zelfs het stellen van die vraag wordt vaak vermeden. Ja, we geloven wel dat Jezus Christus ooit zal terugkomen, maar voor veel gelovigen is dat een abstract geloof geworden, waarover ook predikanten maar liever niet te concreet willen zijn.
Een dominee zei eens: De Kerk wacht al zoveel eeuwen op de terugkomst van Jezus Christus dat het nog wel een tijd zal duren. Maar dat is toch eigenaardig, want het zou moeten betekenen dat onze verwachting juist groter moet zijn en daar zijn ook veel aanwijzingen voor.

Een van de belangrijkste redenen waarom de verwachting van gelovigen zo vervaagd is geraakt, ligt in de kerkgeschiedenis zelf. Al in de vroege eeuwen van de kerk ontstond de gedachte dat veel profetie niet letterlijk, maar geestelijk moest worden uitgelegd.

De Kerk had de positie van Israël overgenomen en was een soort geestelijke plaatsvervanger geworden. Griekse en Romeinse invloeden leidden er toe dat de Bijbel op veel vlakken vergeestelijkt werd, waardoor voorzeggingen door de profeten hun concrete inhoud verloren.

De theologie van de kerken raakte los van hun oorspronkelijke Joodse wortels. De kerk verzette zich tegen alles wat – in hun ogen – Joods leek, maar vergat dat veel waarheid niet zozeer Joods, maar vooral Bijbels was.

Tegelijkertijd stond de deur wel open voor veel heidense invloeden die vanuit het Romeinse Rijk de Staatskerk binnenkwamen, om er te blijven. De geschiedenis leert ons dat Keizer Constantijn weliswaar de kerk van het Christendom haar macht gaf, maar dat de gemeente van de Joodse Jezus van belangrijke fundamenten werd ontdaan.

De Kerk van vandaag heeft nauwelijks aandacht voor de Bijbelse feesten die G’d in het Eerste Testament opdroeg te vieren en dat is de reden waarom bijna niemand er mee is opgegroeid.

Die feesten leken en lijken ook anno vandaag voor christenen niet meer relevant, omdat door de komst van Jezus/Jeshua een nieuwe tijd zou zijn aangebroken waarin deze feesten achterhaald waren.

Maar deze Bijbelse feesten zijn door G’d in Deuteronomium en Leviticus zelf ingesteld met een doel. Ze blijken repetities of schaduwen te zijn van toekomstige gebeurtenissen, waarin de Messias toen al centraal stond. Elk van deze feesten laten een belangrijk heilsfeit zien die de Messias later als de Zoon van G’d zou vervullen.

G’d instrueerde het volk om de sabbat en de zeven feesten te vieren. De voorjaarsfeesten bestaan uit het Pesachfeest, het feest der Ongezuurde Broden en Eerstelingen en G’d bepaalde hiervoor vaste kalenderdagen.

Wat lang onopgemerkt bleef was dat Jezus/Jeshua tijdens Zijn bediening de diepe betekenis van elke van de feesten letterlijk vervulde op de kalenderdag van elk van deze feesten en Hij zelfs op de daarvoor bestemde uren de rituelen vervulde die de priester(s) al eeuwenlang als schaduwen uitvoerden. Zo is het opmerkelijk dat Hij Zijn leven vrijwillig aflegde precies op de dag en het uur dat de Hogepriester in de Tempel het Pesachlam voor het volk slachtte.

Maar het G’ddelijke patroon stopt daar niet. Want het Eerstelingenfeest dat jaarlijks werd gevierd was ook precies de kalenderdag waarop Jezus/Jeshua in de vroege morgen als Eersteling opstond uit de Dood en ook de kalenderdag waarop het volk eeuwen eerder opstond uit de Schelfzee en daardoor hun vrijheid kregen.

De Eeuwige bracht Zijn Patroon aan door heel bijzondere dingen te doen op daarvoor bestemde kalenderdagen.

De dag waarop de Heilige Geest de Wet van de Messias in de harten van de gelovigen in Jeruzalem schreef, was het aloude Pinksterfeest, het vierde feest in de reeks. Dit feest werd al eeuwenlang gevierd en een van de thema’s van dit feest was volgens de Joodse overlevering dat op die dag G’d de Wet aan het volk had gegeven bij de Sinaï en het verbond met hen had gesloten. Op die manier gaf Jezus, de Messias, Jeshua haMassiach aan dat Hij de werkelijkheid was van die feesten die al eeuwenlang als een aanwijzing werden gevierd.

Nu deze voorjaarsfeesten precies op de bestemde dagen zijn vervuld, komt de vraag naar voren hoe de nog niet vervulde najaarsfeesten dan vervuld zullen worden? Deze feesten zijn nu nog niet vervuld, maar als de Eeuwige hier Zijn patroon volgt, zullen ook deze feesten in de nabije toekomst vervuld worden op hun bestemde kalenderdagen.

De najaarsfeesten bestaan uit het Bazuinenfeest, de Grote Verzoendag en het Loofhuttenfeest. Ook deze feesten worden door de kerken – ten onrechte – niet meer gevierd en daardoor missen christenen veel concrete aanwijzingen over de wederkomst van de Messias.

Het bazuinenfeest is de schaduw van een toekomstig moment dat vervuld zal worden zoals we lezen in 1 Korinthe 15 vers 52:

Maar dit zeg ik, broeders, dat vlees en bloed het Koninkrijk van G’d niet kunnen beërven, en de vergankelijkheid beërft de onvergankelijkheid niet. Zie, ik vertel u een geheimenis: Wij zullen wel niet allen ontslapen, maar wij zullen allen veranderd worden, in een ondeelbaar ogenblik, in een oogwenk, bij de laatste bazuin. Immers, de bazuin zal klinken en de doden zullen als onvergankelijke mensen opgewekt worden, en ook wij zullen veranderd worden.

Er zijn talloze theorieën hoe dat zal plaatshebben, maar ik ga daar aan voorbij en neem genoegen en ik zie er naar uit dat het geheimenis waarover Paulus spreekt ontrolt zal worden: Zie, ik vertel u een geheimenis: Wij zullen wel niet allen ontslapen, maar wij zullen allen veranderd worden, in een ondeelbaar ogenblik, in een oogwenk, bij de laatste bazuin. Immers, de bazuin zal klinken en de doden zullen als onvergankelijke mensen opgewekt worden, en ook wij zullen veranderd worden.

En na het Bazuinenfeest volgt de Grote Verzoendag. Deze dag is voor de Joden nog steeds de meest heilige dag in het jaar. In de tijd van de tempel mocht de Hogepriester op deze dag het Heilige der Heilige binnengaan om verzoening tussen G’d en het volk tot stand te brengen. Na dit reinigingsritueel kwam de Hogepriester naar buiten en dat was voor het volk het teken dat de verzoening tot stand was gekomen. Is dit ook een schaduwritueel? Jazeker, want ook in de toekomst zal de Hogepriester van de gelovigen uit het Hemelse Heiligdom naar buiten komen en terugkeren naar de aarde. Dat is de dag van de Wederkomst van Messias, de dag waarop elk oog Hem zal zien.

Het laatste feest is het Loofhuttenfeest en verdieping van dat feest leert dat het de schaduw is van de start van het toekomstige Vrederijk. Het zal de periode zijn dat de Koning der koningen op aarde zal regeren en woning onder de mensen zal maken. Veel van deze feesten gaat verloren als we de Bijbelse feesten alleen maar geestelijk of historisch willen zien, maar als we zien op de werkelijke betekening en voorafschaduwing van de komende feesten gaat er een nieuwe bijbel voor je open.

De volgorde van de Bijbelse feesten laat ons dus veel zien, ook over de nabije toekomst.

Als dat geen zegen is.

Dan nog even dit. Misschien vraagt u zich af of de wederkomst van Christus echt zo concreet is. In het boek Wake Up! Worden zeven tijdslijnen beschreven die verwijzen naar de komst van de Messias. Het is een boek wat hoogst actueel blijkt te zijn en wil ik u echt aanraden eens te lezen.

Delen
[Sassy_Social_Share]