Klik hieronder om naar de uitzending te luisteren:

Psalm 105

23 Daarna kwam Israël in Egypte,
Jakob verbleef als vreemdeling in het land van Cham.

24 Hij deed Zijn volk zeer toenemen
en maakte het machtiger dan zijn tegenstanders.

25 Hij veranderde hun hart, zodat zij Zijn volk haatten
en Zijn dienaren listig behandelden.

26 Hij zond Mozes, Zijn dienaar,
en Aäron, die Hij verkozen had.

27 Zij verrichtten onder hen de tekenen die Hij bevolen had,
en wonderen in het land van Cham.

28 Hij zond duisternis en maakte het duister
– zij waren Zijn woord niet ongehoorzaam –

29Hij veranderde hun water in bloed
en doodde hun vissen.

30 Hun land wemelde van kikkers,
tot in de kamers van hun koningen.

31 Hij sprak, en er kwamen steekvliegen
en muggen in hun hele gebied.

32 Hij maakte hun regen tot hagel,
bracht vlammend vuur in hun land.

33 Hij trof hun wijnstok en hun vijgenboom,
Hij brak de bomen in hun gebied in stukken.

# 627: Over de tijd waarin wij leven gesproken

En ook in dit geval lezen we in het boek Openbaring over een vergelijkbare situatie. In hoofdstuk 8 lezen we: 6 En de zeven engelen die de zeven bazuinen hadden, gingen zich gereedmaken om op de bazuin te blazen.

7 En de eerste engel blies op de bazuin, en er kwam hagel en vuur, vermengd met bloed, en dat werd op de aarde geworpen. En het derde deel van de bomen verbrandde, en al het groene gras verbrandde.

En in hoofdstuk 9 van hetzelfde Bijbelboek lezen we: En het werd hun geboden dat zij het gras der aarde geen pijn zouden doen, noch enig groen ding, noch enige boom; maar alleen die mensen die niet het zegel van God op hun voorhoofd hebben.

Weet u, we zijn al een poosje bezig met deze Psal, met de plagen in Egypte en de plagen die over deze wereld komen. En soms, wanneer ik deze overdenkingen en mijmeringen aan het papier toevertrouw, dan bekruipt me wel eens de gedachte: Hoe dom kan de Farao wel gewest zijn om op enig moment niet het hoofd te buiten voor de God van Isael en Zijn volk te laten gaan. Maar dan lees ik ook weer de woorden uit Exodus 9 vers 16: Maar juist hierom heb Ik u laten bestaan, om Mijn kracht aan u te tonen, zodat Mijn Naam bekendgemaakt zal worden op heel de aarde.

Maar ook, wanneer ik in de wereld om mij heen zie, en welke rampen zich voordoen en die veelal het karakter hebben van wat zich in Exodus voordoet, dan bekruipt me de gedachte wel eens om te denken: Zijn de plagen die in Openbaring worden genoemd al niet al of niet in beginsel in onze tijd aanwezig…

Zo ook de woorden die we in de voorgaande uitzending overdachten:
Hij maakte hun regen tot hagel,
bracht vlammend vuur in hun land.

Wanneer we zien op de extreme weersomstandigheden die wereldwijd plaatsvinden. Daar waar vrooheen sprake was van een gewone regenbui zijn enorme hagelbuien en hevige regen geen uitzondering meer en inmiddels hebben we talloze branden in de wereld te verduren gehad en zullen deze opnieuw plaatsvinden veroorzaakt door blamend vuur, de bliksemen uit de hemel.

En nog en opnieuw zoeken we verklaringen in de opwarming van de aarde die veroorzaakt is door menselijk handelen, maar wordt het geen tijd om er eens over na te denken dat de God van Israel Zijn gerichten over ons heen brengt? En dat we ons verootmoedingen ten opzichte van de Eeuwige, de Aanwezige? Gaat u de plagen die Egypte trof maar eens na en vertaal deze eens naar de tijd waarin wij leven.

Zo ook de tekst: Hij trof hun wijnstok en hun vijgenboom.

Het zijn juist de wijnstok en vijgenboom die symbool staan voor de voorspoed, vrede, vruchtbaarheid en voedselvoorziening van het land. En het zijn ook juist die situaties die onder druk staan in deze wereld. De verarming in de wereld neemt toe. Kijk eens naar de situatie in ons eigen land. Voedselbanken kunnen het nauwelijks of niet meer aan. Miljarden worden uitgegeven aan de gezondheidszorg, denk eens aan de pandemie die ons de laatste jaren trof en haar gevolgen, en nu de miljarden die uitgegeven worden in een poging de vrede in Europa en de wereld te continueren. En het is nog maar even geleden dat we in de kranten de koppen konden lezen dat de voedselvoorziening van deze wereld ernstig onder druk staat. De graanschuur van Europa, Oekraine, ligt letterlijk onder vuur. Brood en vele, vele andere producten in de supermarkt zijn onderandre door schaarste stukken duurder. De inflatie is torenhoog. Mensen met een minimum inkomen dreigen kopje ten onder te gaan.

En wij, komen wij niet verder dan rationele verklaringen? Zullen we ons niet eens moeten gaan bezinnen over wat werkelijk de achterliggende reden is van al deze plagen die ons treffen?

Ik wil niet somber zijn, maar wellicht zijn we al veel verder in het boek Openbaring dan we denken. En dat geeft hoop. Hoop op de nabije toekomst. Want Gods Woord is een Woord van hoop. Het eindigt niet in de mineur. Want God, de Aanwezige, JHWH zie in het begin van deze schepping en aan het begin van de mensheid: Daar zij licht. En er was licht. Nog even dan zullen wij het Licht zien! Want alle oog zal Hem zien, komende op de wolken, zoals Hij gegaan is en Zijn voeten op de Olijfberg plaatsen en recht en gerechtigheid verkondigen vanuit Jeruzalem. Wat een geweldige tijd zal dat Zijn. Ik kan er vaak naar uitzien. U ook?

Want als dat geen zegen is.

Ik moet denken aan de volgende woorden:

Nooit kan ’t geloof te veel verwachten,
des Heilands woorden zijn gewis.
’t Faalt aardse vrienden vaak aan krachten,
maar nooit een vriend als Jezus is.

Wat zou ooit zijne macht beperken?
’t Heelal staat onder zijn gebied.
En wat zijn liefde wil bewerken,
ontzegt hem zijn vermogen niet.

Die hoop moet al ons leed verzachten.
Komt, reisgenoten, ’t hoofd omhoog.
Voor hen die ’t heil des Heren wachten,
zijn bergen vlak en zeeën droog.

O zaligheid niet af te meten,
o vreugd, die alle smart verbant.
Daar is de vreemd’lingschap vergeten
en wij, wij zijn in ’t vaderland.

https://nederlandzingt.eo.nl/lied/nooit-kan-t-geloof-te-veel-verwachten/POMS_EO_1592013