Klik hieronder om naar de uitzending te luisteren:

Vrede voor Jeruzalem

1Een pelgrimslied, van David.
Ik ben verblijd, wanneer zij tegen mij zeggen:
Wij zullen naar het huis van de HEERE gaan!

2Onze voeten staan
binnen uw poorten, Jeruzalem!

3Jeruzalem is gebouwd als een stad
die hecht samengevoegd is Letterlijk: die samen met haar één geheel vormt.

4Daarheen trekken de stammen op,
de stammen van de HEERE,
naar de ark van de getuigenis van Israël,
om de Naam van de HEERE te loven.

5Want daar staan de zetels van het recht,
de zetels van het huis van David.

6Bid om vrede voor Jeruzalem,
laat het goed gaan met hen die u liefhebben.

7Laat vrede binnen uw vestingwal zijn,
rust in uw burchten.

8Omwille van mijn broeders en mijn vrienden
spreek ik nu: Vrede zij in u!

9Omwille van het huis van de HEERE, onze God,
zal ik het goede voor u zoeken.

In de Hebreeuwse Bijbel lezen we de verzen 8 en 9 lezen we het zo:

Ter wille van mijn broeders en vrienden
zeg ik nu: “Shalom zij in u.”

Ter wille van het Huis van Adonai, onze God,
zal ik uw welzijn zoeken.

#0656 Over vriendschap gesproken

Ook in deze laatste verzen van de psalm zien we het thema van vriendschap, broederschap en kameraadschap herhaald, zoals het begon in vers 6 – Jeruzalem heeft een “metgezel”, samengevoegd met zichzelf. Dit is de weg naar vrede en eenheid: rust, welzijn en fysiek ‘samenzijn’.

Dit aspect is ook in onze dagen van belang. Wij worden opgeroepen ons te beijveren “de eenheid van de Geest te bewaren in de band van de vrede” (Ef 4:3).

Zo roep ik, de gevangene in de Heere, u op tot een wandel die de roeping waarmee u geroepen bent, waardig is, in alle nederigheid en zachtmoedigheid, met geduld, door elkaar in liefde te verdragen, en u te beijveren om de eenheid van de Geest te bewaren door de band van de vrede: één lichaam en één Geest, zoals u ook geroepen bent tot één hoop van uw roeping, één Heere, één geloof, één doop, één God en Vader van allen, Die boven allen en door allen en in u allen is.

Want we zijn met alle gelovigen “samengevoegd en verbonden” (Ef 4:16). Van Hem uit wordt het hele lichaam samengevoegd en bijeengehouden door elke band die ondersteuning geeft, overeenkomstig de mate waarin ieder deel werkzaam is. Zo verkrijgt het lichaam zijn groei, tot opbouw van zichzelf in de liefde.

Dit is een flinke les voor mij persoonlijk. Want wat heb ik vaak gestreden voor wat in mijn ogen de waarheid tussen aanhalingstekens was. En waar ik mij nu voor schaam. Een oude leraar haalde in zijn betoog eens de volgende anekdote aan. Op veel kerkgebouwen staan de meest prachtige teksten vermeld, maar men zou boven de ingang ook een bordje kunnen zetten: Hier verbijt en vereet men elkaar. De strijd tussen de kinderen van God, ook al zijn zij van hetzelfde huis is vaak spreekwoordelijk. Om nog maar niet te spreken van de strijd die er plaatsvindt tussen de kinderen van God van verschillende denominaties. We moeten ons diep en diep schamen dat we onze roeping als vredestichters zo verschrikkelijk verkwanselen. Christen zijn is in de tijd waarin wij leven een synoniem voor verdeeldheid.

Ter wille van mijn broeders en vrienden
zeg ik nu: “Shalom zij in u.”

Ter wille van het Huis van Adonai, onze God,
zal ik uw welzijn zoeken.

Jeruzalem wordt verondersteld een stad te zijn die zowel fysiek als in termen van relaties met zichzelf verbonden is. In de tijd waarin wij leven is Jerusalem wereldwijd bijna een synoniem voor verdeeldheid. Jerusalem halt bijna elke dg wel de krant bij wijze van spreken. En die verdeeldheid komt ook nog eens tot uitdrukking in de bijna talloze godsdiensten die binnen haar muren gevestigd zijn. Het is precies het tegenovergestelde van Gods verklaarde verlangen, maar wanneer Jezus, Yeshua komt om te regeren, zal het zijn zoals Hij het bedoeld had – een plek die bruist van verzoening tussen God en de mens. Tussen mensen onderling, ook daar waar nu binnen de muzren van Jerusalem sprake is van zoveel onbegrip om het woord haat maar niet te gebruiken tussen haar inwoners. Maar ook zal er sprake zijn van verzoening op nationaal niveau en verder nog strekt Zijn Shalom, zich uit naar alle volkeren op deze aarde.

De uiteindelijke wens naar vrede heeft te maken met het feit dat in de stad “het huis van de HEERE, onze God” staat (vers 9). Dat is de motivatie van de Godvrezende om het goede voor de stad te zoeken. Het gaat in deze psalm nadrukkelijk om het huis van de HEERE. De psalm begint ermee in vers 1 en het eindigt ermee in vers 9.

We kunnen God vragen om de verbroken relaties tussen Arabier en Jood, Izaäk en Ismaël te verlossen – en zelfs tussen Yeshua’s eigen discipelen zijn er veel verbroken relaties … we kunnen bidden voor genezing en herstel van relaties in Gods uitverkoren stad – dat we het goede zoeken voor elkaar. Als een aaneengesloten muur zonder gaten of gaten.

Hoewel de vijand overuren maakt om het tegenovergestelde van “shalom” in Jeruzalem te brengen, kunnen we bidden dat de schoonheid van Gods koninkrijksheerschappij naar beneden komt en de realiteit hier op aarde ontmoet, net zoals Yeshua leerde bidden:

“Daarom”, zegt Yeshua, “bid op deze manier:” Uw Koninkrijk kome. Uw wil geschiede, zoals in de hemel, zo ook op de aarde.

Zo moet het ook ons gaan om de Heer Jezus. Waar Hij wordt verheerlijkt en aanbeden, daar is ook onze plaats. Wij weten uit het Nieuwe Testament dat wij zijn genaderd tot de geestelijk berg Sion. Dit ‘naderen’ geeft een sfeer aan waarin we binnengaan. De sfeer bij de “berg Sion” is een sfeer van genade en vrede, van uitnodigende liefde, waarbij elke vrees afwezig is (1Jh 4:18).

Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit. De vrees houdt immers straf in, en wie vreest, is niet volmaakt in de liefde.

Als dat geen zegen is.

DELEN
[Sassy_Social_Share]