Klik hieronder om naar de uitzending te luisteren:

Vrede voor Jeruzalem

1Een pelgrimslied, van David.
Ik ben verblijd, wanneer zij tegen mij zeggen:
Wij zullen naar het huis van de HEERE gaan!

2Onze voeten staan
binnen uw poorten, Jeruzalem!

3Jeruzalem is gebouwd als een stad
die hecht samengevoegd is Letterlijk: die samen met haar één geheel vormt.

4Daarheen trekken de stammen op,
de stammen van de HEERE,
naar de ark van de getuigenis van Israël,
om de Naam van de HEERE te loven.

5Want daar staan de zetels van het recht,
de zetels van het huis van David.

6Bid om vrede voor Jeruzalem,
laat het goed gaan met hen die u liefhebben.

7Laat vrede binnen uw vestingwal zijn,
rust in uw burchten.

8Omwille van mijn broeders en mijn vrienden
spreek ik nu: Vrede zij in u!

9Omwille van het huis van de HEERE, onze God,
zal ik het goede voor u zoeken.

#0654 Over Shalom gesproken (2)
Daar gaan de stammen omhoog,
de stammen van Adonai
— als een getuigenis voor Israël —
om de Naam van Adonai te loven.
Want daar zijn tronen voor het gericht opgericht,
de tronen van het huis van David.
Bid voor Mogen degenen die van u houden in vrede zijn!
Moge er sjalom zijn binnen uw muren –
rust binnen uw paleizen.”

Zeggen de woorden in de Hebreeuwse Bijbel in Psalm 122:4-7.

Tsja, in de voorgaande uitzending hebben we met elkaar gekeken naar de verschillende betekenisssen van het wonderlijke Hebreeuwse woord ‘Shalom’. Dat veel meer betekenissen heeft dan vrede op zich: Welbevinden, betaald, compleet.

Daarom vraag je bij een ontmoeting altijd eerst naar iemands shalom (zijn welzijn), en wens je hem bij het afscheid opnieuw shalom (voorspoed) toe. Wie zich onterecht zorgen maakt, stel je gerust met ‘leef maar in shalom’ (wees maar gerust, maak je geen zorgen).

Shalom is gebaseerd op vertrouwen, en het ergste dat je daarom kan overkomen is dat iemand op wie je vertrouwt, zich vijandig tegen je keert op een moment dat je kwetsbaar bent. David klaagt daarover in Ps. 41, waar de ‘vriend’ in vs 10 letterlijk ‘mijn man van vrede’ heet. Mogelijk bedoelt hij daar Achitofel mee, die zich verhangt wanneer hij beseft dat hij hiermee feitelijk verraad heeft gepleegd aan zijn shalom met God zelf.

Alle vier de evangelisten melding van Jezus verwijzing naar dit vers wanneer Hij het verraad aankondigt dat Judas ten opzichte van Jezus zal plegen. Want ‘de straf die ons de shalom aanbrengt’, begon met het verbreken van die shalom door Judas. En ook Judas verhangt zich wanneer hij beseft dat hij met zijn daad in de eerste plaats zijn shalom met God heeft geschonden…

Dat brengt ons tot de kern van Shalom: de ultieme shalom is het hervinden van de harmonie met God, die verloren ging in de hof van Eden. De ultieme Shalom is het hervinden en daaruit leven van de harmonie met God.

Die shalom is gebaseerd op gerechtigheid, en zal er niet zijn voor wie zijn eigen weg gaat. De leiders in Jesaja’s dagen zochten liever hun eigen oplossingen.

Bij Jesaja vinden we shalom voor de weer herstelde band met God. Die ware vrede zal komen wanneer God zijn ‘vredesverbond’ met hen sluit (54:10), en God roept zijn volk daarom op die vrede te zoeken. De onrechtvaardigen (beschreven als de dorens en distels in zijn wijngaard) zal Hij vernietigen, tenzij zij ‘vrede met Hem maken’ (27:5). Hij zal daartoe zijn ‘vredevorst’ geven en Zijn vrede zal ‘eindeloos’ zijn (9:6-7).

Vers 5 van dit bekende hoofdstuk kennen we denk ik allemaal wel en hebben we talloze keren gehoord. Maar wat er op volgt mag best wel wat meer aandacht in de preken die we over het algemeen horen krijgen. Luister maar eens:

Vers 5: Want een Kind is ons geboren,
een Zoon is ons gegeven,
en de heerschappij rust
op Zijn schouder.
En men noemt Zijn Naam
Wonderlijk, Raadsman,
Sterke God,
Eeuwige Vader,
Vredevorst.

Maar dan volgt vers 6
Aan de uitbreiding van deze heerschappij
en aan de vrede (de Shalom) zal geen einde komen
op de troon van David
en over zijn koninkrijk,
om het te grondvesten
en het te ondersteunen
door recht en gerechtigheid,
van nu aan tot in eeuwigheid.
De na-ijver van de HEERE van de legermachten
zal dit doen.

Die vrede zal ‘de vrucht van gerechtigheid’ zijn en de uitwerking van die gerechtigheid is ‘rust en veiligheid tot in eeuwigheid’ (32:17). Die shalom moest tot stand komen door het lijden van Zijn Knecht: ‘de straf die ons de vrede aanbrengt, was op hem’ (53:5). Maar die shalom zou er dan wel zijn voor alle volken: vrede, vrede voor hem die verre is (de heiden) en voor hem die nabij is (de Israëliet): 57:19.

De apostel Paulus verwijst daarnaar in zijn algemene rondschrijven dat wij kennen als de brief aan de Efeziërs. De neiging van Jesaja’s tijdgenoten om hun veiligheid te zoeken in politieke bondgenootschappen met Egypte en Assyrië stelt Jesaja aan de kaak wanneer hij beschrijft hoe hun herauten en ‘vredeboden’ schreeuwen en huilen van ellende, als de Assyriërs het land toch aanvallen. Daartegenover stelt God zijn eigen vredebode, die Hij aanduidt als ‘vreugdebode’, hij die het werkelijk goede nieuws (euangelion) van ware vrede brengt (52:7). Maar de goddelozen zullen ‘geen vrede kennen’, zo wordt hun bij herhaling verzekerd (48:22, 57:21), omdat die ‘de weg van de vrede’ niet kennen (59:8).

En zowel Jeremia als Ezechiël verwijzen daarnaar als zij zeggen: Zij trachten de breuk van mijn volk op het lichtst te genezen door te zeggen ‘Vrede, vrede, terwijl er geen vrede, geen shalom is’ (Jer. 6:14, 8:11), en: Mijn hand zal zijn tegen de profeten … omdat zij mijn volk hebben doen dwalen door te zeggen ‘Vrede! zonder dat er vrede is’ (Ezech. 13:9-10).

En dat weerspiegelt ook de tijd waarin wij leven. Er is wat dat betreft totaal niets nieuws onder de zon. We zien nu in het midden oosten dat er steeds meer landen zijn die vrede sluiten met Israel. Ik denk dan aan de landen die zich aansluiten bij de Abraham akkoorden.

Maar ik moet u eerlijk zeggen dat ik mijn hart vast hou. En telkens maar weer moet isk denken aan de woorden van Jeremiaja en Ezelchiel: Zij trachten de breuk van mijn volk op het lichtst te genezen door te zeggen ‘Vrede, vrede, terwijl er geen vrede, geen shalom is’ en: Mijn hand zal zijn tegen de profeten … omdat zij mijn volk hebben doen dwalen door te zeggen ‘Vrede! zonder dat er vrede is’.

Want werkelijke vrede, de ultieme shalom is het hervinden van de harmonie met God, die verloren ging in de hof van Eden, zeiden we zojuist. Werkelijke vrede begint bij jezelf. Vrede, wel bevinden tussen God en onszelf.

Als dat geen zegen is.

DELEN
[Sassy_Social_Share]