Het beeld van een Joodse man die een Thorarol uit een in brand gestoken synagoge in de stad Lod in veiligheid probeert te brengen, zal ik niet snel meer vergeten. Vreselijk wat er in Israël en Gaza gebeurt. Bloed, vuur en rookdamp. Het zijn apocalyptische taferelen.

Bijna onafgebroken worden vanuit Gaza raketten afgeschoten op Israël, zelfs op Tel Aviv en op Jeruzalem. Veel meer dan bij vorige conflicten en veel verder Israël in. Ook Arabieren in Israël vallen Joden en Joodse bezittingen aan.

Israël slaat terug, keihard, terecht. Israëlische militairen staan op het punt Gaza binnen te trekken om het Palestijnse geschut het zwijgen op te leggen. Je moet er niet aan denken wat er gebeurt als ook Hezbollah vanuit Zuid-Libanon in actie komt tegen Israël. Dan komt echt het voortbestaan van Israël op het spel te staan. Inmiddels zijn de eerste raketten vanuit Libanon al afgeschoten op Israël. Israël heeft echter een machtige helper in de strijd: God zelf.

En stel je voor dat een Palestijnse raket de Al-Aqsamoskee of de Rotskoepelmoskee verwoest. Dan krijgt Israël gegarandeerd de schuld en dreigt zeker een totale oorlog.

Ik ga in gebed met de woorden van Joël 2:17: ‘HEERE, spaar, ontzie Uw volk.’ Ook de woorden uit Psalm 122:6 komen mij in gedachten: ‘Bid om vrede voor Jeruzalem.’

‘Heere, waak over Uw volk, strijd voor Uw volk.’

Ik ontvang voortdurend berichten dat velen in Israel tot God roepen om hulp, om bescherming, ook door Messiasbelijdende Joden. ‘Heere, luister naar hen, kom hen te hulp.’

Kritische media
Als je goed luistert naar de media, begint er nu alweer kritiek te ontstaan op Israël. Je weet van tevoren dat dit gebeurt, altijd. Eerst is er begrip voor het feit dat Israël reageert op de raketbeschietingen door de Palestijnen, maar vervolgens kantelt de mening en vindt men de reactie van Israël buiten proportioneel. Omdat Israël militair superieur is en er altijd medelijden ontstaat met ‘onschuldige’ Palestijnse slachtoffers. Vergeten wordt dat de Palestijnse terroristen hun volksgenoten opofferen voor hun strijd tegen Israël.

Israël zou binnen een dag Gaza voorgoed het zwijgen op kunnen leggen. Maar Israël probeert ‘onschuldige’ burgers zoveel mogelijk te ontzien en alleen militaire installaties en strijders van terroristische organisaties uit te schakelen. Voordat een aanval plaatsvindt, worden eerst burgers opgeroepen zich snel in veiligheid te brengen. Hamas en trouwens ook Hezbollah plaatsen hun lanceerinstallaties altijd in woonwijken, waardoor burgers als menselijk schild dienen. Dat is wreed en toont aan dat zij geen enkel respect hebben voor mensenlevens.

De aanleiding van het huidige conflict wordt helaas niet correct weergegeven door de media. Israëlische kolonisten zouden in Jeruzalem vier huizen willen confisqueren van Arabieren. Dat klopt al niet. Die huizen waren voor de Onafhankelijkheidsoorlog in 1948 al eigendom van Joden. Jordanië veroverde in die strijd een deel van de wijk Sheikh Jarrah, met die huizen en gaf ze vervolgens aan Arabieren. De voormalige eigenaars kregen nooit schadevergoeding en ook geen huur betaald. Nu is er sprake van dat die huizen op grond van oude eigendomsrechten weer worden toegewezen aan Joden.

Dit conflict speelt mee, maar de echte aanleiding is een strijd tussen de Palestijnse Fatah-beweging en Hamas. Fatah blies Palestijnse verkiezingen af en Hamas zag zijn kans schoon om te laten zien dat juist zij opkomen voor de belangen van de Palestijnen. Toen Hamas aanhangers tijdens de Ramadan op de Tempelberg bij hun moskeeën opriepen tot aanvallen op Israël, vlogen de raketten even later vanuit Gaza richting Jeruzalem.