Klik hieronder om naar de uitzending te luisteren:

Psalm 133 -7-

Broederlijke liefde

1 Een pelgrimslied, van David.
Zie, hoe goed en hoe lieflijk is het
dat broeders ook eensgezind samenwonen.

2 Het is als de kostelijke olie op het hoofd,
die neerdaalt op de baard, de baard van Aäron,
die neerdaalt op de zoom van zijn priesterkleed.

3 Het is als de dauw van de Hermon
die neerdaalt op de bergen van Sion.
Want daar gebiedt de HEERE de zegen
en het leven tot in eeuwigheid.

#0764 Over tov gesproken -1-
In vers 1 zegt David:
Zie, hoe goed en hoe lieflijk is het
dat broeders ook eensgezind samenwonen.

En in het Hebreeuws vinden we hier het woord ‘tov’ dat we in het Nederlands ook wel kennen.

Zo om me heen te horen, is het Jiddische woord ‘tov’ aardig ingeburgerd in ons Nederlands taalgebruik. En het gebruik ervan heeft ons veel te vertellen over Gods bedoeling met ons.

Zomaar even een paar gedachten naar aanleiding van een klein stukje Hebreeuws en wat rondstruinen in het Oude Testament – de eerste en grootste ‘helft’ van de Bijbel. Wat ik ontdekte, fascineerde me enorm.

De herkomst van het woordje ‘tof’

" Tov ", is goed in de meest pure zin. Yeshua onthulde Zijn eigen godheid en zei: "Waarom noemt u mij goed, alleen God is goed" (Marcus 10:18). Dat iets goed is in al zijn volheid is dat het "op aarde is zoals in de hemel" (Matt. 6:10).

Het woordje ‘tof’ heeft al een heel lange geschiedenis. Zoals ik hierboven al even noemde: het komt van het Jiddische ‘tov’. En dat is op zijn beurt weer afkomstig van het oud Hebreeuwse tôbh uitgesproken als ‘tov’. En dat is al héél oud. Volgens Mozes was dit het woord dat God in Genesis 1 bij elke scheppingsdag gebruikte om te zeggen dat de schepping, zoals Hij die gemaakt had, ‘goed’ was, zoals de meeste vertalingen het weergeven. Maar wat bedoelde God met dat woordje ‘tov’?

Weet u, eigenlijk is het in zekere zin jammer dat daar in de Nederlandse vertalingen dat afgezaagde en platgetreden woord ‘goed’ gebruikt is. Want het klinkt toch anders als je aan een tiener vraagt hoe het feest was, en hij of zij zegt: “o, goed”, dan wanneer die tiener zegt: “het was een tof feest!” Een ‘tof’ feest lijkt feestelijker dan een ‘goed’ feest. En dat klopt, want het Hebreeuwse ‘tov’ heeft ook betekenissen als ‘plezierig’, ‘vrolijk’, ‘aangenaam’, ‘behaaglijk’, ‘gezellig’, ‘mooi’ en ‘genoeglijk’ in zich.

Dat Hebreeuwse ‘tov’ komt in verschillende hoofdvormen in totaal maar liefst 549 keer voor in het Oude of eerste testament. En dan nog in allerlei afgeleide vormen, zoals eigennamen als Tobia (God is goed) of Achitub (broer van goedheid). Heel vaak komt het voor in samenhang met werkwoorden als ‘kijken’ of afgeleiden daarvan – zoals in Genesis 1 waar God zag dat hetgeen Hij geschapen had, ‘tov’ was.

Het was helemaal áf; een feest om naar te kijken. De mens zelf werd door God zelfs tov-meod; dat is ‘uitermate tof’ genoemd, of ‘in overvloede tof’ (gebruikelijk vertaald met ‘zeer goed’). Gods bedoeling: een ‘toffe’ aarde en een ‘toffe’ samenleving. En juist zó, als een ‘toffe’ plek om te leven voor ons mensen, had God de schepping ook bedoeld.

Want het ‘tof-zijn’ in de Bijbel is bovenal een eigenschap van God. Aan Hem weten we wat ‘tof’ is.

Hij zet de norm. Het ‘goed’ waar de Bijbel in deze zin over spreekt is altijd verbonden met God. Tof zijn naar Bijbelse zin heeft altijd te maken met leven in nauwe verbondenheid met God, anderen, de schepping om ons heen, en met jezelf. In die verbondenheid is er de blijdschap van het bij elkaar zijn, van ergens thuishoren, bovenal van Iemand hebben Die blij met je is; kortom: de blijdschap van verbondenheid. Daarin is er Leven met een hoofdletter. Daarin kunnen volledig tot ons recht komen; tot onze bestemming.

Daarom:
Zie, hoe tov en hoe lieflijk is het
dat broeders ook eensgezind samenwonen

Als dat geen zegen is.

Een volgende uitzending willen we hier verder over nadenken.

https://www.youtube.com/watch?v=32IqJQVhJaE

DELEN
[Sassy_Social_Share]