De weg van het leven is een hobbelige rit. Sommige mensen hebben meer hobbels dan anderen. Maar iedereen heeft ze. De vraag is, waarom? Waarom maakt God het leven zo uitdagend?
God houdt onvoorwaardelijk van ieder van ons. Zijn liefde is de meest oprechte liefde die er bestaat, omdat het van niets afhankelijk is. Zijn liefde is groter dan onze fouten en onzekerheden. Zijn liefde voor ons is oneindig diep, omdat Hij oneindig diep is. Het zal nooit ophouden, net zoals Hij nooit zal ophouden.
Waarom zou God iemand pijn doen van wie Hij echt houdt?
Kunt u zich een voorbeeld herinneren waarin u iemand pijn zou doen van wie u houdt? Er is geen liefhebbende moeder ter wereld die haar kind niet naar een tandarts heeft gebracht, ondanks het feit dat het boren pijn zal doen. Ze moet hem misschien zelfs vasthouden tijdens het proces. Liefdevolle ouders onderwerpen hun kind aan een levensreddende operatie, ook al zal het herstel pijnlijk zijn.
We zullen iemand pijn doen van wie we houden, als het resultaat de pijn waard is. Het behouden van uw tanden is een half uur pijnlijk boren waard. Overleven weegt zwaarder dan de zes maanden na de operatie. Soms doen we iemand pijn van wie we houden omdat we van hem of haar houden.
We maken de veelvoorkomende fout om te denken dat pijn slecht is. Pijn is misschien ongewenst of onaangenaam, maar het is niet slecht. Het bewijs is dat we onszelf soms pijn doen. We gaan naar de sportschool of nemen een injectie. We beklimmen bergen en bevallen. Deze activiteiten zijn pijnlijk. Toch doen we ze enthousiast, omdat de pijn het waard is.
We vinden pijn niet echt erg. Wat we erg vinden is zinloze pijn. Maar als de pijn een doel heeft, doen we het.
Een opvallende analogie met dit idee wordt gemaakt door de grote chassidische meester, rabbijn Kolonymus Kalman Shapira, die bekend stond als de Piaseczner Rebbe, de rabbijn van het getto van Warschau. Rabbijn Shapira onderging de martelingen van de Holocaust en bracht drie jaar door in het getto van Warschau. Nadat hij zijn geliefden had verloren, werd hij door de nazi’s vermoord in een werkkamp. Met enorm geloof en kracht onderwees hij de Thora in het getto, en inspireerde de massa’s ondanks de hel waarin ze leefden. Hij schreef zelfs een schrijnend boek over geloof toen hij daar was, getiteld Aish Kodesh, Holy Fire. In een van zijn eerdere werken, Chovat HaTalmidim (De plicht van een student, hoofdstuk 12), schrijft hij: “Sta een boer toe om zijn sikkel te schudden zonder een stengel of onkruid om te snijden, hij kon het geen half uur volhouden.” Rabbi Shapira wijst erop dat mensen pijn accepteren tenzij er geen onderliggend doel is. Als er een betekenis is aan de pijn, zullen we het verdragen.
Verbazingwekkend genoeg zijn er momenten waarop we zelfs plezier beleven aan de pijn zelf. We betalen premium lidmaatschapskosten voor de sportschool en trainen. Voel de brandende pijn! We rennen marathons en vinden het geweldig, ondanks de pijnlijke spieren.
Mensen verwarren comfort met plezier en kiezen ervoor om weg te rennen van uitdaging en pijn. Echt genot komt noodzakelijkerwijs voort uit pijn en inspanning. Zoals de Piaseczner Rebbe zo bondig opmerkt in Chovat HaTalmidim (Hoofdstuk 9): “Het enige dat bereikt kan worden zonder werk is rotten in het graf. Niets meer.” Iemand die bereid is de prijs van inspanning te betalen om iets te bereiken, zal genieten van de inspanning, ook al doet het pijn.
En daarom is het leven een hobbelige weg. Je wilt dat degenen van wie je houdt echt plezier ervaren.
Elke hobbel wordt geplaatst door een Wezen dat zielsveel van je houdt. Onze persoonlijke uitdagingen zijn gekalibreerd om ons de kans te geven sterker te worden, om ons innerlijke potentieel naar boven te halen. Als we de uitdaging omarmen en groeien, zal de grootsheid die we zullen bereiken de pijn van wat we hebben doorstaan waard zijn. Net zoals een training fysieke spieren opbouwt, bouwt inspanning door de uitdagingen van het leven innerlijke spieren op. De hobbels op onze levensweg zijn onze persoonlijke optrekstangen.
Een van de meest diep bevredigende genoegens in het leven is het beheersen van onze zelfontwikkeling. De Piaseczner Rebbe (Derech Hamelech, Rosh Hashana, Leil Alef, 5691) zegt dat een persoon die zichzelf opbouwt, met name door uitdagingen, een bron van geluk zal ervaren door te worden wie hij kan worden, ondanks de pijn die hij doormaakt. Dit kan zelfs in het getto van Warschau worden ervaren.
De Piaseczner Rebbe (Chovat HaTalmidim, Hoofdstuk 4) schrijft: “De hoeveelheid werk die nodig is om iets te verwerven, komt overeen met de waarde van wat wordt bereikt. Domme en waardeloze items kunnen worden verkregen zonder veel moeite, terwijl kostbare items werk vereisen om te verkrijgen.” Je bent kostbaar en wie je kunt worden is kostbaar. Hoewel het veel moeite kan kosten, is zelfbeheersing het waard. Je innerlijke grootsheid is het waard om voor te vechten.
Dus waarom zou een liefhebbende God mij pijn doen? Omdat Hij van mij houdt..
Dit artikel is gebaseerd op Rabbi Meir B. Kahane’s veelgeprezen ”A Fire in the Darkness”: Guidance for Growth When Life Hurts, een meesterlijke gids voor persoonlijke groei gebaseerd op het monumentale werk Aish Kodesh geschreven door de Piaseczner Rebbe.
De Rebbe schreef Aish Kodesh tijdens de Holocaust terwijl hij in het getto van Warschau was en behandelt daarin de gewichtige kwesties van pijn en lijden, specifiek in het licht van een goede G-d. De Rebbe geeft inzichtelijke en praktische begeleiding voor groei, zelfs in de meest pijnlijke tijden, en laat daarmee op krachtige wijze zien dat er niets is waar mensen doorheen gaan waar ze niet van kunnen groeien, zelfs een Holocaust niet. In A Fire in the Darkness legt Rabbi Kahane de wijsheid van de Rebbe uit en biedt hij de begeleiding die we vandaag de dag zo wanhopig zoeken.
Auteur: Meir Kahane
Datum: 28 juli 2024
Beeld: aish.com
