Jezus waarschuwde dat één van de tekenen van Zijn wederkomst zou zijn “oorlogen en geruchten van oorlogen”. Zijn we getuige van de vervulling van die profetie?
Hoewel er altijd oorlogen zijn geweest, worden vandaag vele delen van de wereld door elkaar geschud. De stabiliserende invloed van de westerse naties in de wereld neemt af, en dictatoriale regimes zoals die in Iran, Rusland, China en Turkije zijn allemaal bezig met het creëren van, of dreigen met, militaire conflicten om hun hegemoniale expansieve ambities te consolideren.
Vacuüm in het Midden-Oosten
Tot voor kort was er een machtsevenwicht dat gebaseerd was op de door de VS geleide westerse overwinning van het fascisme en het communisme in de tweede helft van de 20e eeuw. Een generatie lang zijn de Verenigde Staten het mondiale proctectoraat van de westerse waarden geweest. In voor- en tegenspoed zorgde de aanwezigheid van de VS in het Midden-Oosten voor een soort geopolitieke stabiliteit. In het afgelopen decennium hebben de VS zich echter vrijwel uit het Midden-Oosten teruggetrokken, waardoor een vacuüm is ontstaan.
Samen met Rusland en Turkije tracht het revolutionaire regime van Iran die leemte op te vullen. Sinds de revolutie van 1979 heeft het sjiitische regime in Iran een netwerk van proxies opgebouwd in het hele Midden-Oosten. Begin 2020 had Teheran bondgenoten onder meer dan een dozijn grote milities, sommige met hun eigen politieke partijen, die lokale en naburige regeringen omver willen werpen. De Iraanse Revolutionaire Garde en de elitaire Qods-strijdkrachten leveren wapens, training en financiële steun aan milities en politieke bewegingen in ten minste zes landen: Bahrein, Irak, Libanon, de Palestijnse Gebieden, Syrië en Jemen.
