Vorige week schreef ik over de nazileiders, die in de periode van hun berechting Gods vergeving vonden nadat ze hun gruwelijke zonden hadden beleden. Vandaag een belangrijk vervolg: welke rol speelde de kerk om de geesten rijp te maken voor de Holocaust?
Het lijkt mij redelijk om erop te wijzen dat de man achter de Reformatie, en inderdaad de Lutherse beweging waardoor de meeste van deze nazi’s het evangelie hoorden, zelf gedeeltelijk verantwoordelijk was voor de Holocaust.
Geërgerd doordat hij er niet in slaagde om Joden te winnen voor een reformatie-versie van het Christendom dat hen eeuwenlang had vervolgd, schreef Maarten Luther in zijn laatste jaren een boek (Van de Joden en hun leugens) waarin hij hen sterk veroordeelde, en zelfs opriep tot het verbranden van synagogen en hun verbanning uit Duitsland.
Hoewel de nazi’s zelf sterk beïnvloed waren door atheïsme en het occulte, waren ze dus in staat Luther – algemeen beschouwd als de vader van een verenigd Duitsland – te gebruiken om de kerken in hun web van bedrog en vernietiging te vangen.
Julius Streicher, een van de meest beruchte Jodenhaters, citeerde uit Luthers boek als onderdeel van zijn verdediging bij de processen van Neurenberg na de Holocaust, waarbij hij verklaarde: ‘Dr. Maarten Luther zou zeer waarschijnlijk vandaag in mijn plaats in de beklaagdenbank zitten als dit boek bij de berechting in overweging was genomen. ‘
Zoals Holocaust-deskundige dr. Susanna Kokkonen opmerkte in een online-presentatie die vorige week werd gehouden door de ‘Church’s Ministry among the Jewish people’ (CMJ), dateert de ’theologische’ vervolging van de Joden van de vroege kerkvaders, die probeerden te breken met de Hebreeuwse wortels van het geloof.
Maar de apostel Paulus had gewaarschuwd dat dit tot de geestelijke dood zou leiden. Want toen de vroege Romeinse Christenen tekenen vertoonden dat ze in deze richting gingen, zei hij: ‘U draagt de wortel niet; de wortel draagt u.’ (Rom. 11:18 HSV)
Het is niet verrassend dat er duizend jaar duisternis volgde, alleen onderbroken door af en toe afwisselende bakens van licht, voordat de waarheid van het evangelie – ja, via Luther en anderen – eindelijk weer doorbrak.
De huidige kerk is duidelijk verdeeld tussen degenen die van de Joden houden en degenen die zich conformeren aan het patroon van de wereld met een nieuw soort antisemitisme, dat de Staat Israël als onwettig, beledigend en corrupt beschouwt. Maar in feite is het land, als enige democratie in de regio, een wereldleider geworden op het gebied van geneeskunde, technologie en landbouw, aan wie we veel te danken hebben voor ontelbare ontwikkelingen, waaronder waardevolle hulp bij het Coronavirus.
In het dal van de dorre doodsbeenderen (Ezechiël 37) is het Joodse volk herrezen uit de as van de Holocaust om een belangrijke speler op het wereldtoneel te zijn bij de vervulling van talrijke oudtestamentische profetieën. Helaas leek de duivel meer te weten over Bijbelse profetieën dan veel predikers, en deed hij zijn uiterste best om dit te voorkomen – vandaar de Holocaust.
En toch blijven velen volhouden dat de moderne Joodse Staat geen band heeft met het Bijbelse Israël, dat nu op de een of andere manier is vervangen door de kerk. Dit zou zeker betekenen dat God zijn eeuwige verbond zou hebben verbroken (Genesis 15:18) en niet langer te vertrouwen zou zijn – wat natuurlijk onzin is. Gods verlangd naar ‘één nieuwe mens’ – zowel Jood als heiden – die zowel met God als met elkaar verzoend is (Efeze 2:14-18).
Met ernstige bezorgdheid over de verwachte achteruitgang van de kerk als gevolg van de pandemie, is dit een goed moment om onze prioriteiten opnieuw te beoordelen. Jezus zei: ‘want de zaligheid is uit de Joden’ (Johannes 4:22) en Paulus gaf prioriteit aan de Joden bij de prediking van het evangelie ‘Want ik schaam mij niet voor het Evangelie van Christus, want het is een kracht van God tot zaligheid voor ieder die gelooft, eerst voor de Jood, en ook voor de Griek.’ (Romeinen 1:16 HSV).
Duitsland kreeg een streng oordeel wegens hun genadeloze behandeling van de Joden. Dit was zeker de mening van Moeder Basilea Schlink, die na getuige te zijn geweest van het verschrikkelijke bombardement en de verwoesting van Darmstadt op 11 september 1944, de hand van God erkende en de Evangelische Zusterschap van Maria (Marienschwestern) oprichtte, die sindsdien is uitgegroeid tot een wereldwijde missie van liefde en voorbede voor het Joodse volk.
Uit de as van Darmstadt hebben waardering en begrip voor Israël wortel geschoten in de Kerk. Maar er moet nog veel ‘tuinwerk’ worden gedaan als we een wijdverbreid voorbeeld willen zien van de ‘nieuwe mens’, die al aanwezig is in veel Israëlische gemeenten, waar Arabieren en Joden samen in harmonie Jezus als hun Zaligmaker aanbidden.
Maar kerkelijke of confessionele tradities vertroebelen vaak onze visie, terwijl het onvervalste Woord van God ons een duidelijk beeld geeft. Dit is met name duidelijk in Iran, waar de ondergrondse kerk is uitgegroeid tot naar schatting een miljoen mensen, met gevaar voor eigen leven in een land waar bekering vanuit de islam verboden is. Met weinig of geen kerkelijke traditie om hun visie te vertroebelen, wordt de theologie van Iraanse gelovigen dus ontleend aan het Boek dat hen vertelt hoe kostbaar het Joodse volk voor God is.
Het is niet verrassend dat dit hen een speciale liefde heeft gegeven voor degenen die door de ayatollahs als hun vijanden worden beschouwd, voor wie ze voortdurend in gebed zijn – voor de vrede van Jeruzalem (Psalm 122: 6) en voor hun redding door Jezus, hun Messias.
Is er een verband tussen de opwekking van Iran en hun liefde voor Israël? Welnu, in een CMJ-conferentie in 2013 suggereerde de Anglicaanse predikant en auteur Rev Simon Ponsonby dat onze houding ten opzichte van Israël zeker een verschil zou maken. ‘Als we onze genegenheid op het Joodse volk richten, zullen we meer van Gods zegeningen op de kerk zien’, zei hij.
Het is ongetwijfeld waar dat in Groot-Brittannië een verlichte houding ten opzichte van de Joden sinds de puriteinen onder John Wesley en anderen in de 18e en 19e eeuw leidde tot een kerk die nieuw leven ingeblazen kreeg. En met de campagnevoerder William Wilberforce tegen de slavernij onder de oprichters, speelde CMJ een belangrijke rol bij het herstel van de Joden in het Heilige Land door er bij de Britse regering op aan te dringen de zaak op te pakken.
Willen we leven of dood in de kerk? Kies het leven en maak opnieuw verbinding met de Joodse wortels van het Christelijk geloof.
Bronvermelding:
Datum: 14-02-2021
Auteur: Charles Gardner
Website: israeltoday.nl
