Anderhalf jaar geleden interviewden we Amoun Sleem over haar werk onder de Domari-bevolking van Jeruzalem, dat wordt ondersteund door het Mercy Fund of Christ Church.
Veel van de problemen die ze naar voren bracht, hielden rechtstreeks verband met de pandemie, dus we besloten haar op te volgen en te vragen hoe het sindsdien is gegaan.
Om ons geheugen op te frissen, de Domari-mensen zijn de zigeuners van het Midden-Oosten. Ze zijn verwant aan de Roma-zigeuners van Europa, maar een andere stam. Ze hebben hun oorsprong in hetzelfde gebied van India, maar migreerden een eeuw voor de Roma. Uit een onderzoek uit 2005 blijkt dat er 2000 zigeuners zijn in de omgeving van Jeruzalem, nog eens enkele duizenden op de Westelijke Jordaanoever en ongeveer 20.000 in de Gazastrook. Veel van de Jeruzalemse zigeuners hebben familieleden in Jordanië, aangezien velen daar in 1967 zijn gevlucht. Jordanië heeft tegenwoordig een Domari-gemeenschap van ongeveer 45.000 mensen. In totaal zijn er ongeveer twee miljoen Domari-zigeuners verspreid over Noord-Afrika en het Midden-Oosten.
Ze zijn een minderheid binnen een minderheid binnen een minderheid. Om puur historische redenen maken ze deel uit van de Palestijnse samenleving, maar staan ze onderaan de sociale ladder. Veel Domari noemen zichzelf moslims, maar de meesten zijn niet oplettend, terwijl sommigen het christendom hebben aangenomen. Ze verdelen zichzelf echter niet volgens religie.
Israël erkent hen niet als een aparte etnische groep, maar bestempelt hen als ‘Arabisch’, terwijl de Palestijnen hen verachten en hen ‘Nawar’ noemen, wat een denigrerende term is. Velen van hen zijn staatloos en hebben geen rechten. Ze worden afgewezen als ze hulp vragen aan internationale hulporganisaties die humanitaire hulp bieden aan Palestijnen, mogelijk omdat ze samenwerken met Israëli’s en omdat de Palestijnen hen afwijzen.
Historisch gezien hebben de zigeuners veel overeenkomsten met de joden, omdat ze lange migraties over de hele wereld hebben doorgemaakt zonder hun oorspronkelijke identiteit en gebruiken te verliezen. Toch zijn de meeste Joden in Israël zich er niet eens van bewust dat er zigeuners in Jeruzalem zijn. Ongeveer een eeuw geleden verlieten ze hun nomadische levensstijl en verhuisden ze naar de oude stad, waar de meesten nog steeds wonen, in het gebied dicht bij de Leeuwenpoort. Sommige families wonen in omliggende dorpen zoals Abu-Dis, Isawiyah, Ras el-Amud, Wadi Joz, Anata en zelfs in het Palestijnse vluchtelingenkamp Shuafat.
De Israëlische autoriteiten zien hen als Palestijnen, maar de Palestijnen mijden hen. Ze hebben nooit deel uitgemaakt van het conflict, maar bevonden zich er middenin. Hun traditionele taal wordt bedreigd, heeft geen alfabet en wordt bijna uitsluitend door de oudere generatie gesproken. Ze hebben een traditionele samenleving waar vrouwen zelden rechten hebben, de schooluitval hoog is en de werkloosheid zelfs vóór de coronaviruspandemie meer dan 80% was.
Amoun Sleem probeert dit allemaal te veranderen met haar organisatie ” Domari Society “, opgericht in 1999. In ons laatste interview zei ze: “De zigeunergemeenschap is een van de armste in de oude stad, zelfs vóór corona. Schooluitval, werkloosheid, drugsproblemen, het waren allemaal zorgen – en met corona zijn deze problemen verdrievoudigd.”
Dus, wat is er sindsdien gebeurd?
“Het licht gaat langzaam weer aan en gezinnen en kinderen komen langzaam terug naar het centrum”, vertelde Sleem aan KNI. “Heel veel mensen werden getroffen door de pandemie en het zal tijd kosten voordat ze herstellen en terugkeren. Domari Society heeft ook tijd nodig om te herstellen en weer normaal te worden na de pandemie. We zijn voor 60% terug op het niveau van vóór de pandemie. We zijn op zoek naar nieuwe organisaties om mee samen te werken en zoeken extra vrijwilligers. Sommige vrouwen zijn op zoek naar nieuwe banen; de arbeidsmarkt is echter zeer beperkt zonder beroepsopleiding, opleiding en aanvullende taalvaardigheid. De vrouwen vragen om nieuwe dingen; nieuwe cursussen, meer onderwijs, extra voedsel en nieuwe dingen om te leren, wat hen en hun gezinnen zal helpen.”
De laatste keer dat je zei dat er 20 vrouwen waren die je wilde helpen met het starten van catering- en kapperszaken. Zijn daar updates over?
“Na COVID hebben we nieuwe cursussen voor manicure en make-up, wenkbrauwen, enz. We plannen enkele kookcursussen, maar hebben op dit moment geen geld en middelen.”
De vorige keer zei u dat de meeste Domari-kinderen nog nooit een laptop hebben gezien en dat uw centrum er 10 heeft gekregen om zoom- en onlinelessen te leren, maar u wenste dat u meer laptops had. Is dit nog steeds zo, of is het veranderd?
“We zijn altijd op zoek naar meer computers en technologie voor de kinderen. Gezinnen met computers zijn dankbaar en de computers hebben geholpen. We zijn op zoek naar mensen die les willen geven in het gebruik van de computers. Daarnaast hebben we onderwijssoftware nodig zodat de kinderen Engels, Hebreeuws, Arabisch, wiskunde, enz. kunnen studeren.”
Tijdens de pandemie werden de naschoolse activiteiten stopgezet. Zijn ze nu terug en wat bied je aan?
“Ja, sommige met speciale behoeften en andere voor activiteiten in de zomer. Volwassen Hebreeuws, Arabisch, Engels, wiskunde.”
Sleem groeide op in Jeruzalem en verkocht als kind ansichtkaarten aan toeristen. Ze was pas 16 toen ze de Domari Society oprichtte. Haar boek, “A Gypsy Dreaming in Jerusalem”, werd onlangs herdrukt. Een online recensie zei erover: “Dit is een uniek verslag van het leven van een zigeunervrouw in de oude stad van Jersualem. Het getuigt van de werkelijk bewonderenswaardige cultuur van de zigeuners in hun gastvrijheid, vrijgevigheid en liefde voor de vrede. Dit is een must read voor iedereen die meer wil weten over de zigeunercultuur door middel van het eerlijke verhaal van het leven van Amoun Sleem. Ik kan het niet genoeg aanbevelen!”
De nieuwe versie kan momenteel alleen worden gekocht door rechtstreeks contact op te nemen met de Domari-vereniging. Als je het online vindt, is het de oude versie.
Toen we haar naar het boek vroegen, onthulde ze dat ze momenteel een nieuw boek aan het schrijven is.
“Het zal een combinatie zijn van zigeunergeschiedenis, familie, cultuur, ontberingen en waar we naartoe gaan als een volk dat in Jeruzalem woont. We hebben een of twee mensen nodig om te helpen met schrijven, componeren en editen’, zegt ze tegen KNI.
De Domari-vrouwen hebben op alle fronten te maken met armoede en discriminatie. Het zijn vrouwen in een patriarchale samenleving, zigeuners in een Palestijnse samenleving en een Arabisch sprekende minderheid in de Israëlische samenleving. Bid voor Sleem en de Domari Society, dat ze veel Domaris zullen helpen om uit de cirkel van armoede te breken door middel van onderwijs, prestaties en zelfredzaamheid, terwijl ze een culturele trots op hun erfgoed behouden.
Bronvermelding:
Datum: 28-09-2022
Auteur: Tuvia Pollack
Website: https://news.kehila.org/
