Een psalm, een lied, op de sabbatdag.

Het is goed om de HEERE te loven
en voor Uw Naam psalmen te zingen, Allerhoogste;

in de morgen Uw goedertierenheid te verkondigen
en Uw trouw in de nachten,

op het tiensnarig instrument en op de luit,
bij snarenspel op de harp.

Want U hebt mij verblijd, HEERE, met Uw daden;
ik zal vrolijk zingen over de werken van Uw handen.

HEERE, hoe groot zijn Uw werken,
zeer diep zijn Uw gedachten.

Een onverstandig man weet hier niets van
en een dwaas begrijpt dit niet:

wanneer de goddelozen groeien als gras
en allen die onrecht bedrijven, bloeien
om tot in eeuwigheid weggevaagd te worden!

Maar U bent de Allerhoogste,
voor eeuwig de HEERE.

Want zie, Uw vijanden, HEERE,
want zie, Uw vijanden zullen omkomen;
allen die onrecht bedrijven, zullen overal verspreid worden.

Maar U zult mijn hoorn opheffen als die van een wilde os,
ik ben met verse olie overgoten.

Mijn oog zal de val aanschouwen van hen die mij bespieden;
mijn oren zullen horen wat de kwaaddoener overkomt
die tegen mij opstaan.

De rechtvaardige zal groeien als een palmboom,
hij zal opgroeien  als een ceder op de Libanon.

Wie in het huis van de HEERE geplant zijn,
die mogen groeien in de voorhoven van onze God.

In de ouderdom zullen zij nog vruchten dragen,
zij zullen fris en groen zijn,

om te verkondigen dat de HEERE waarachtig is;
Hij is mijn rots en in Hem is geen onrecht.
Psalm 92
Over de zin van het Leven gesproken

Het is goed om de HEERE te loven
en voor Uw Naam psalmen te zingen, Allerhoogste;

in de morgen Uw goedertierenheid te verkondigen
en Uw trouw in de nachten,

op het tiensnarig instrument en op de luit,
bij snarenspel op de harp.

Inderdaad, het is goed, het is ’tov’ om de HEERE, en dan staat er natuurlijk JHWH, de God van het verbond met Israel, te loven. Letterlijk staat er in het Hebreeuws, en dat woord kennen we denk ik allemaal wel, het is ‘tov’, goed om de HEERE te loven. Dat is namelijk precies waarom wij mensen geschapen zijn.

Eerder zagen we al dat deze psalm gegeven is als een psalm, een lied, op de sabbatdag. Tussen haakjes, sabbat betekend niet rusten zoals wij dat vaak denken, maar ‘staken’, ‘stoppen’, stoppen met werken. Letterlijk.

Ik zei zojuist dat de mens door God geschapen is om Hem te loven en te prijzen. Wij mensen draaien dat, zoals we dat heel veel doen, vaak om. Wij, zeker in het westen denken, in ieder geval handelen we er naar, dat we geschapen zijn om te werken, te werken, te werken. Het liefst zo hard en zoveel mogelijk.

Eigenlijk is er niets nieuws onder de zon. De Prediker wist er al van en het is goed om eens naar hem te luisteren. En als je goed luistert ‘hoor’ je als het ware onze tijd tussen de regels er door heen:

Ik heb voor mijzelf grootse dingen tot stand gebracht:
Ik bouwde mij huizen,

ik plantte mij wijngaarden.
Ik legde mij tuinen en boomgaarden aan
en plantte daarin allerlei vruchtbomen.

Ik legde mij waterbekkens aan
om daaruit een bos met jonge bomen te bevochtigen.

Ik verwierf slaven en slavinnen
en de in huis geboren kinderen behoorden mij toe.

Ook had ik grote kudden runderen en kleinvee,
meer dan allen die vóór mij in Jeruzalem geweest zijn.

Ik vergaarde mij ook zilver en goud,
kostbaarheden van koningen en gewesten.

Ik zorgde voor zangers en zangeressen,
en de genoegens van de mensenkinderen: genot in overvloed

Ik werd groter en nam toe,
meer dan allen die vóór mij in Jeruzalem geweest zijn.
Ook bleef mijn wijsheid bij mij.

Al wat mijn ogen verlangden,
onthield ik ze niet.

Ik ontzegde mijn hart
geen enkele blijdschap,
want mijn hart werd verblijd
vanwege al mijn zwoegen.
Dat was mijn deel voor al mijn zwoegen.

Hier stoppen we even. Wij zouden zeggen dat hier een zeer geslaagd zakenman aan het woord is. Hij heeft snoeihard gewerkt, gezwoegd en geploeterd, maar heeft ook nog eens tijd genomen om er van te genieten. Maar ik weet niet of het je opgevallen is tijdens het lezen: Het individualisme druipt er bij wijze van spreken vanaf. Het is niet anders als ik, ik, ik en nog eens ik. De woorden van de Prediker zijn duizenden jaren geleden geschreven, maar hebben bij wijze van spreken aan actualiteit niets ingeboet en zouden vandaag geschreven kunnen zijn. Maar daar stopt het niet. Bij de schrijver van de Psalm niet, maar ook vanmorgen niet. Want we lezen verder:

Toen richtte ik mijn aandacht op al mijn werken, die mijn handen gemaakt hadden, en op het zwoegen waarmee ik had gezwoegd om ze tot stand te brengen. Zie, het was alles vluchtig en najagen van wind. Daarin was geen voordeel onder de zon.

Wat een enorme desillusie moet dat geweest zijn. Bij wijze van spreken je hele leven keihard gewerkt, succes gehad en uiteindelijk tot de conclusie komen dat het allemaal geen zin gehad heeft. Dat je leven geen zin gehad heeft. Dat het leven je niets gebracht heeft. Het was vluchtig en najagen van wind. Geen voordeel er uit gehaald. Het is letterlijk een uitvinding van de duivel om de mensen zo aan het werk te zetten dat er geen tijd, geen energie meer overblijft voor de dingen die er werkelijk toe doen in het leven.

En laat ik maar eerlijk zijn, ik ben zelf ook het kind van de rekening. Totdat God een jaar of tien geleden in 2008 mijn eigen gebouwde koninkrijkje steentje bij steentje afbrak tot ik eindelijk weer op het Fundament van mijn leven terecht kwam. Fundament met een hoofdletter geschreven. En laat ik het maar eerlijk zeggen, een uiterst pijnlijk proces. Maar nu achteraf gezien een heilzaam proces. Een proces waarin het Gods genade was waarin Hij alles afgebroken heeft wat ik had opgebouwd, en uiteindelijk weer terecht kwam op het Fundament van mijn leven. Een leven met Hem. En je mag het best weten: Ik verlang uiteindelijk geen moment meer terug naar vroeger. Het is goed zo. Het ontbreekt ons aan niets.

Want God laat je niet met lege handen staan. Want zoals ik al zei, we zijn geschapen om Hem te loven en te prijzen? Je vraagt je af waarom je op deze aarde gekomen bent? Wat je bestemming is? Waarom je in het leven geroepen bent? Waarom je de adem in je neusgaten gekregen hebt? Waarom God, de Schepper van hemel en aarde jou, heel persoonlijk op deze aarde gezet heeft?

‘Laat alles wat adem heeft de HEERE loven’, zegt de dichter van Psalm 150. Je longen in je lijf zijn gegeven zodat je Hem kan loven:

Halleluja!
Loof God in Zijn heiligdom,
loof Hem in Zijn machtig hemelgewelf.

Loof Hem om Zijn machtige daden,
loof Hem om Zijn geweldige grootheid.

Loof Hem met geschal van de bazuin,
loof Hem met luit en harp.

Loof Hem met tamboerijn en reidans,
loof Hem met snarenspel en fluit.

Loof Hem met helder klinkende cimbalen,
loof Hem met luid klinkende cimbalen.

Laat alles wat adem heeft de HEERE loven.

Halleluja!

KLIK HIERONDER OM TE LUISTEREN

DELEN
[Sassy_Social_Share]