Dit programma is een herhaling van de uitzending van 5 november 2016.

De ark van Noach was geen ‘boot’. Het hebreeuwse woord voor ‘ark’ is ‘teva’. De Tora gebruikt hetzelfde woord voor het kistje waarin Mozes werd gelegd. Ook dit kistje werd van binnen en van buiten bestreken met pek. De ark was dus geen ‘boot’ in de gewone zin van het woord, zoals je op veel plaatjes ziet (en met alle respect voor het werk van Johan Huibers).

Het was veel meer een hele grote ‘kist’. Het woord voor ‘pek’ is in het hebreeuws ‘kofer’, van dezelfde stam als het woord voor ‘bedekken’ en ‘verzoenen’. We komen dat later in de Bijbel met name in Leviticus tegen. Daar heeft het, net als in het verhaal van de ark, met bescherming te maken. Hier is ‘kofer’ natuurlijk de bescherming tegen het water. De kist moest wel waterdicht zijn.

Voor je geestesoog kun zowel je het kleine biezen mandje als de levensgrote kist zien dobberen op het water, zonder roer of wat dan ook. Degenen daarbinnenin zijn volkomen afhankelijk van G’ds bescherming en leiding, anders zouden ze overgeleverd zijn aan de elementen. Het is een omkering van denken, die haaks staat op het verhaal van de Toren van Babel in Genesis 11, waarin de mens – met een beroep op de overlevering van de grote vloed – liever op eigen kracht vertrouwt. Alles is mogelijk, of toch niet? Hoe actueel voor onze tijd!

Klik hier om naar de uitzending te luisteren: