Aan de beurt is parasha Bo. Ga! Ga naar de farao toe. Bo wil zeggen: naderbij komen of brengen. Bo. Beth-aleph. Vanuit het huis naar de Eén. Dat is het werkelijke gaan. Uit het huis van ellende naar de Ene. Naar de Vader terug. Want vader, dat is ab. Aleph-Beth.

De parasja loopt van Ex. 10:1-13:16. Vorig jaar sprak ik uit de hoofdstukken 10 en 11. We richten ons op hoofdstuk 12 en 13.

Opmerkelijk genoeg was vorige jaar januari een enorme sprinkhanenplaag in Afrika actueel, terwijl een wereldwijde virusuitbraak in opkomst was. Een plaag waarin we nog altijd middenin zitten. De negende plaag zijn de zeven dagen dikke duisternis over Egypte. Zij zagen elkaar niet, en drie dagen stond niemand op van zijn plaats. Dat was nog eens een lockdown. Want onwillekeurig maak je een vergelijking met onze dagen.

Wat zal onze toekomst brengen?

Het woord verharden in het Hebreeuws qashah. Datzelfde woord wordt ook gebruikt om de harde slavendienst die de farao aan het volk oplegde, te beschrijven. Ja, het is een wrede dienst. Rachel is in zware geboorteweeën als Benjamin wordt geboren.

Dat woord wordt niet voor niets gebruikt. Ja, het betekent dat qashah door de ENE de notie van zware geboorteweeën heeft gekregen. Benjamin is de zoon die als enige in het land Kanaän is geboren. En zie, dat kostte zware strijd en het leven van de moeder. Jakob zegt het: we waren er bijna. Bijna in Efrath, het tegenwoordige Bethlehem. Bijna op de plek waar de Messias geboren zou worden.

In Klaagliederen 3:31-33 lezen we:
Kijk, niet voor eeuwig verstoot Hij, mijn Heer; Kijk, als Híj iemand bedroefd heeft, zal Hij zich weer ontfermen, zo groot is Zijnvriendschap;Kijk, niet van harte verdrukt Hij en bedroeft Hij de zonen van een man;

En door onze oogharen zien we dat de uittocht van de zoon uit Egypte gepaard gaan met geboorteweeën. Ook in de dagen van nu, in onze dagen, zijn er geboorteweeën. De weeën van de komende Messias. Ze zullen steeds sneller op elkaar volgen. En al te gemakkelijk zitten we bij de pakken neer, zoals de Israëlieten.  Ze hoorden niet naar Mozes. Door tekort aan adem. Door de harde dienst. Juist daarom spreek ik in dit Leerhuis over het thema: Er is toekomst!

In het eerste deel gaat over de vastgestelde tijden. Farao had de vastgestelde tijd voorbij laten gaan. Israël echter vertrok na 430 jaar uit Egypte. Geen dag te vroeg. Geen dag te laat.

Vervolgens gaan we zien dat er toekomst is, omdat er een waakzaam oog over het volk is. In Ex. 12:42 lezen we: Een nacht van waken was dit voor de Aanwezige om hen uit het land Egypte te leiden.

Tenslotte letten we op de vragende zonen. Immers, als er zonen zijn, dan is er toekomst. Op die dag moet u uw zoon vertellen: Dit gebeurt om wat de Aanwezige voor mij gedaan heeft, toen ik uit Egypte vertrok.

Luister je weer mee?

Uitzendingen: Elke vrijdag 21:00 uur (herhaling op zaterdag 02:00, 10.00 uur en 19.00 uur, zondag 02:00 uur en 09.00 uur en maandag 02:00 uur).

Shalom,

Presentator: Anco van Moolenbroek

Klik hieronder om naar de uitzending te luisteren: