Klik hieronder om naar de uitzending te luisteren:

Psalm 131

1 Een pelgrimslied, van David.
HEERE mijn hart is niet hoogmoedig,
mijn ogen zijn niet trots,
ook wandel ik niet in dingen
die te groot en te wonderlijk voor mij zijn.

2Voorwaar, ik heb mijn ziel tot rust
en tot stilte gebracht,
als een kind dat de borst ontwend is, bij zijn moeder,
mijn ziel is in mij als een kind dat de borst ontwend is.

3Israël, hoop op de HEERE,
van nu aan tot in eeuwigheid.

#726 Over een hogere weg gesproken -5-
In de voorgaande uitzendingen hebben we aan de hand van de woorden van David nagedacht over hoogmoed en trots.

Dat is dus het eerste deel van deze psalm. Oefen nederigheid. Het volgende deel vertelt ons wat er gebeurt wanneer we nederigheid beoefenen. We leren daarmee tevredenheid. En wie wil dat als puntje bij paaltje komt nu eigenlijk niet. Tevredenheid. Tevredenheid met dat wat God ons in zijn genade aan ons schenkt in ons leven. Tevredenheid geeft ons rust in het leven.

Kijk naar vers 2: Maar ik heb mijn ziel tot rust gebracht en tot stilte gebracht; als een gespeend kind met zijn moeder, als een gespeend kind is mijn ziel in mij.

Wat is het Woord van God toch een geweldig boek. Ook in de beelden die de Heere God daarin telkens weer gebruikt om ons Zijn bedoelingen met uw en mijn leven kenbaar te maken. Ook nu weer. Want kennen we een beter beeld dan een kind dat net aan de moederborst heeft gelegen en tevreden weer tot rust komt en zo vaak dan weer in slaap valt? Een beter beeld van tevredenheid ken ik niet. Wat een rust en vrede gaat er van zo’n baby’tje uit. Helemaal voldaan, rust en tevreden. Over die tevredenheid spreekt het Woord van God.

Er blijken drie aspecten in vers 2 aanwezig die ons iets willen leren over tevredenheid. En het eerste aspect van deze tevredenheid is om stil te zijn voor de HEERE. Het tweede aspect is om onze ziel tot rust te brengen en het derde aspect is om te rusten als een gespeend kind bij zijn moeder.

Wees stil voor de HEERE
Wees dus allereerst stil voor de Heere. Dat zegt David aan het begin van vers 2: Ik heb mijn ziel tot rust gebracht en tot stilte gebracht. Het woord dat in dit vers met ‘stil’ is vertaald, is een woord dat ‘stil maken of egaliseren of gladmaken’ betekent. Hier verwijst het naar het ophouden van beweging.  Dat is wat dit woord betekent. En hier spreekt David over het kalmeren of kalmeren van zijn eigen ziel. David zegt dat hij die dingen in zijn leven zijn geëlimineerd die zijn ziel in beroering brengen, juist die dingen waar we zojuist in vers één naar hebben gekeken – trots op zichzelf, trots op anderen (door onszelf te vergelijken met anderen en) en trots op God (proberen ons eigen leven te leiden).

Want wat brengen trots en hoogmoed toch een onrust in ons leven. Altijd maar meer, altijd maar beter en altijd het maar onszelf en onze positie vergelijken met die van de ander die het beter getroffen lijkt te hebben dan wij. Lijkt te hebben, want weten wij altijd wel wat er achter de voordeur plaatsvindt?

En hier spreekt David over het kalmeren of kalmeren van zijn eigen ziel. En de gebeurtenis uit Mattheüs 8:23 dringt zich op waar ik lees:

En toen Hij aan boord van het schip gegaan was, volgden Zijn discipelen Hem. En zie, er ontstond een grote onstuimigheid in de zee, zodat het schip door de golven bedekt werd; maar Hij sliep. En Zijn discipelen kwamen bij Hem, wekten Hem en zeiden: Heere, red ons, wij vergaan! En Hij zei tegen hen: Waarom bent u angstig, kleingelovigen? Toen stond Hij op en bestrafte de winden en de zee, en er kwam een grote stilte. De mensen verwonderden zich en zeiden: Wat voor Iemand is Dit, dat zelfs de winden en de zee Hem gehoorzaam zijn?

Wanneer we tevredenheid willen leren worden we ook hier in deze geschiedenis opgeroepen hetzelfde te doen.  Jezus in het schip volgen. Het is ook het gedeelte wat aan deze gebeurtenis vooraf gaat in Mattheus 8: Het volgen van Jezus. De golven bedekten het schip staat er, maar Hij, Jezus sliep. Net zoals dat kindje aan de moederborst. En Zijn discipelen kwamen bij Hem, wekten Hem en zeiden: Heere, red ons, wij vergaan! En Hij zei tegen hen: Waarom bent u angstig, kleingelovigen? Toen stond Hij op en bestrafte de winden en de zee, en er kwam een grote stilte.

Wanneer wij het verlangen hebben om een leven van te tevredenheid en rust te hebben is er maar een weg. Breng je trots – trots op zichzelf, trots op anderen en trots op God door te proberen ons eigen leven te leiden bij Jezus, verootmoedig je voor Hem, ga naar Hem toe en je zult zien dat Hij deze storm in je tot bedaren brengt.

En als dat geen zegen is.

Vanmorgen hebben we stilgestaan bij het persoonlijke aspect van deze psalm, maar er is meer, want in vers 3 lezen we de woorden: Israël, hoop op de HEERE, van nu aan tot in eeuwigheid. De vraag kan zijn hoe dit in verband staat met Israel. Daarover willen we een volgende keer met u stilstaan.

DELEN
[Sassy_Social_Share]