Klik hieronder om naar de uitzending te luisteren:

Zegen voor het gezin

1Een pelgrimslied.
Welzalig is. eenieder die de HEERE vreest,
die in Zijn wegen gaat

2Want u zult eten van de inspanning van uw handen;
welzalig zult u zijn en het zal u goed gaan.

3Uw vrouw zal zijn als een vruchtbare wijnstok
binnen in uw huis,
uw kinderen zullen zijn als jonge olijfbomen
rondom uw tafel.

4Zie, zo zal zeker de man gezegend worden
die de HEERE vreest.

5De HEERE zal u zegenen vanuit Sion;
u zult het goede van Jeruzalem zien,
al de dagen van uw leven.

6U zult de kinderen van uw kinderen zien.
Vrede over Israël!

#0696 Over de olijf gesproken (1)
Vandaag vervolgen we de tekst van Psalm 128 met de woorden: Uw kinderen, of beter vertaald, uw zonen zullen zijn als jonge lijfbomen rondom uw tafel.

Weer zo’n geweldige beeldspraak in het Woord van God. Zonen als olijfbomen. Mooi gezegd toch? Maar dan moeten we wel weten wat de eigenschappen van een olijfboom zijn, anders hebben we niets aan zo’n uitspraak op zich.

Daarom maken we vandaag een start door eens over de olijfboom na te denken. Misschien heeft u er wel eens een gezien. Tegenwoordig kom je ze bijna in elk tuincentrum wel tegen en kun je ze in bijna elk formaat wel kopen.

Bij mijn laatste bezoek aan Israel met mijn kleinzoon Aron liepen we samen op een enorm warme dag de Olijfberg af en kwamen we in een tuin met allerlei olijfbomen. Een plaats waarvan gezegd wordt dat Jezus / Jeshua op die plaats geleden heeft.

Oude kronkelige knoesten; stoere bomen. Geen idee hoe oud ze wel zijn. De verzengende zon trotserend en toch maar steeds vruchtdragend, ieder jaar opnieuw.

De oorspronkelijke stam meet vlak boven de grond soms wel een meter in doorsnede.
Van de Olijfboom wordt beweerd dat deze niet dood kan gaan. Een verhaal dat ik tijdens de voorbereiding op dit programma tegen kom is dat er in Frankrijk in een plaats volgens de bewoners in de vijftiger jaren van de vorige eeuw een stel olijfbomen zijn afgezaagd na een plotselinge nachtvorst van meer dan vijftien graden onder nul. Zoveel kou velde vele olijfbomen in de hele streek; het was een ramp voor de bevolking. De bomen werden vlak boven de grond afgezaagd. Maar uit deze enorme boomstronken ontstonden in een cirkel weer drie tot vijf, (soms meer) nieuwe stammen. De nieuwe stammen zijn alweer tien tot vijftien centimeter in doorsnede; in ruim vijftig jaar gegroeid dus.

Dat verhaal doet me denken aan dat verhaal uit de Bijbel in Jesaja 11, waar gesproken wordt over de stronk van Isaï die, hoewel afgezaagd, toch weer vrucht zou dragen.

Want er zal een Twijgje opgroeien uit de afgehouwen stronk van Isaï,
en een Loot uit zijn wortels zal vrucht voortbrengen.
Op Hem zal de Geest van de HEERE rusten:
de Geest van wijsheid en inzicht,
de Geest van raad en sterkte,
de Geest van de kennis en de vreze des HEEREN.

Hij zal de armen recht doen in gerechtigheid
en de zachtmoedigen van het land zal Hij met rechtvaardigheid vonnissen.

Maar Hij zal de aarde slaan met de roede van Zijn mond
en met de adem van Zijn lippen zal Hij de goddeloze doden.

Want gerechtigheid zal de gordel om Zijn heupen zijn,
en de waarheid de gordel om Zijn middel.

Hier gaat hier natuurlijk over Jezus, de Messias, die weer opstond tussen de andere doden uit. Satan dacht te hebben gewonnen, maar nooit beging hij een grotere vergissing. De Messias kwam om het Koninkrijk te herstellen.

Verbazend om het herstellend vermogen van de natuur te zien. Een kapot gevroren en afgezaagde stam die gewoon weer uitloopt. Job spreekt er al van in hoofdstuk 14:7-8, waar staat: “…Want voor een boom is er, als hij omgehakt wordt, nog hoop dat hij zich weer vernieuwt, en zijn jonge loten niet ophouden uit te lopen. Al wordt zijn wortel in de aarde oud, en sterft zijn stronk in het stof…”.

Ook de olijfboom blijkt dus een zeer sterke soort te zijn en wordt wel een paar keer vaker genoemd in de Bijbel. De eerste keer al in Genesis 8:11 waar de door Noach uitgelaten duif met een olijftakje in de snavel terugkomt ten bewijze dat het water zakt. Er groeiden toen kennelijk al Olijfbomen in zuid-oost Turkije op de Ararat.

En dan denk ik ook aan de ‘Olijfberg’ vanwaar de hele stad kan worden overzien.

Elke keer weer wanneer ik op de Olijfberg sta moet ik denken aan de woorden en profetie van Zacharia 14:
1Zie, er komt een dag voor de HEERE waarop de buit, op u behaald, in uw midden zal worden verdeeld.

2Dan zal Ik alle heidenvolken verzamelen voor de strijd tegen Jeruzalem. De stad zal ingenomen worden, (Jes. 13:16) de huizen zullen geplunderd, en de vrouwen zullen verkracht worden. De helft van de stad zal in ballingschap wegtrekken, maar het overige van het volk zal niet uitgeroeid worden uit de stad.

3(Jes. 42:13) Dan zal de HEERE uittrekken en tegen die heidenvolken strijden, zoals de dag dat Hij streed, op de dag van de strijd.

4Op die dag zullen Zijn voeten staan op de Olijfberg, die voor Jeruzalem ligt, ten oosten ervan. Dan zal de Olijfberg in tweeën gespleten worden naar het oosten en naar het westen. Er zal een zeer groot dal ontstaan, als de ene helft van de berg naar het noorden zal wijken en de andere helft ervan naar het zuiden.

David beklom al wenende met de zijnen de Olijfberg, (2 Samuël 15:30). Uit de tekst blijkt dat deze berg een plaats was en is om voor God neer te buigen om te aanbidden. Later komen we dan ook iemand tegen die dat ook inderdaad doet: Christus Jezus, de Redder van de wereld (Johannes 4 vers 42).

Als dat geen zegen is.

DELEN
[Sassy_Social_Share]