Klik hieronder om naar de uitzending te luisteren:

Psalm 127

Gods onmisbare zegen

1 Een pelgrimslied, van Salomo.
Als de HEERE het huis niet bouwt,
tevergeefs zwoegen zijn bouwers eraan;
als de HEERE de stad niet bewaart,
tevergeefs waakt de wachter.

2 Het is tevergeefs dat u vroeg opstaat,
laat opblijft,
brood eet waarvoor u moet zwoegen:
de HEERE geeft het Zijn beminde in de slaap.

In de Hebreeuwse Bijbel worden deze verzen zo gelezen:

Een lied van beklimmingen. Van Salomo.

Tenzij de HEER het huis bouwt,
werken zijn bouwers er tevergeefs aan;
tenzij de HEER over de stad waakt, waakt
de wachter tevergeefs.

Tevergeefs sta je vroeg
op en blijf je laat op,
jij die zwoegt voor het brood dat je eet;
Hij geeft evenveel voor zijn dierbaren als ze slapen – Letterlijk: Hij onderhoudt zijn dierbaren als zij slapen.

#0675 Over een pelgrim gesproken
Het is nu denk ik twee jaar geleden dat ik tijdens een wandeling een oud-collega van mijn werk tegenkwam, eigenlijk achterop liep. Wat een verrassing om na meer dan dertig jaar Hans te ontmoeten. Zo maar op het onverwachts. We gingen er even bij zitten daar in Zwammerdam. Op een bankje langs de Oude Rijn. En we haalden herinneringen op. Van vroeger, maar ook wat het leven ons daarna gebracht had. We vertelden ons levensverhaal. En we spraken van hart tot hart. En Hans vertelde me: Gelukkig heb ik mijn geloof nog behouden…

Tsja, daar moest ik vanmorgen aan denken. Aan die gebeurtenis. En waarom? Later bekeek ik namelijk zijn Facebookpagina waarop onder zijn naam zijn status vermeld stond: Pelgrim. En dat raakte me.

Ook vanmorgen weer. Want boven deze prachtige Psalm staat het opschrift: Pelgrimslied. Ja inderdaad, het was en is een lied van de pelgrims die naar Jeruzalem optrekken. Toen duizenden jaren geleden, en ja, het is een lied voor de mensen die vandaag-de-dag aliyah maken naar Jeruzalem, en ja, het is een lied voor de toekomst, de volgende dag, de dag van de HEERE, de dag die komen gaat.

Maar het is ook een lied voor u en mij. Dit lied heeft ook u en mij iets te zeggen. Ook wij zijn in zekere zin pelgrims. Ook wij zijn op weg. Ook wij lopen de weg, de weg van de opgang, de weg naar het hemels Jeruzalem. Op weg waar we vandaan komen. Op weg naar de hemel. Niet gisteren, ja dat ook, en niet morgen, ja dat ook, maar ook vandaag. We zijn pelgrim: altijd maar op weg.

Wij leven als pelgrim in een spanningsveld. Tussen nu en later. Tussen hier en daar. Tussen de aarde en de hemel. Van de geloofshelden in Hebreeën 11:16 wordt gezegd dat zij ‘reikhalzend uitkeken naar een beter vaderland: het hemelse’. Tegelijk roept de Bijbel ons op om volledig in het hier en nu te ‘zijn’, ons in te zetten voor ons huis, ons huisgezin om dat in de bewoordingen van de psalm te bouwen.

Maar onze onvoorstelbare valkuil is dat wij ons verliezen in het hier en nu en vergeten dat we ergens anders thuis horen. Vroeger gingen we voor een huisje, een boompje en een beestje. Voordat we het wisten veranderde dat in een huis, de boom dicht bij huis is ingeruild voor een verre vakantie en het beestje is ingeruild voor een vette auto. We willen steeds meer en vinden dat ook vanzelfsprekend. Iedereen om ons heen doet dat toch ook?

De woorden uit Spreuken 30 vers 15 komen in mijn gedachten: De bloedzuiger heeft twee dochters: Geef, geef. Geef je geld, geef je energie, geen je tijd, nota bene het kostbaarste wat je hebt, je tijd aan mij zegt de bloedzuiger. En we weten allemaal wie dat is. Maar laat niet de bloedzuiger het in uw leven voor het zeggen hebben, maar Hij die Zijn bloed voor u gegeven heeft.

Want het gevolg van de bloedzuiger is dat we bloedarmoede oplopen en het gevolg van bloedarmoede is dat we dood en doodmoe worden. Letterlijk. Het gevolg is dat we uit balans raken en het zicht op de hemel verliezen.

Psalm 127 wijst alle pelgrims die door alle eeuwen heen op weg zijn naar hun bestemming de Weg met een hoofdletter.

C.S. Lewis zei: ‘Zij die zich richten op de hemel krijgen de aarde erbij. Zij die zich richten op de aarde, verliezen zowel de hemel als de aarde.’

Richt je op de hemel en je krijgt er de aarde bij. Mooi gezegd, maar hoe doe je dat?
Praktisch gezien? Misschien kunnen we van de ouderen onder ons iets leren, hoe zij dat gedaan hebben in hun leven. In de Hebreeënbrief leven we over hen.

1. In Hebreeën 11:8 lezen we: ‘Door zijn geloof gíng Abraham, toen hij geroepen werd.’ Wees altijd vrij om te kunnen reageren op de roepstem van God. Abraham werd door God geroepen om zijn land en familie te verlaten – en hij gehoorzaamde. Wanneer ons leven te zwaar belast is met allerlei verplichtingen, zijn we niet langer in staat om mee te bewegen met de fluisteringen van God. In het aangaan van financiële verplichtingen, het beheren van onze agenda en het hechten aan één plek. Ik maak het vanmorgen maar even praktisch voor mezelf: Tweemaal heeft God mij geroepen. Twee keer heb ik geweigerd om te luisteren: De eerste keer vanwege mijn te hoge hypotheek en de tweede keer omdat mijn carrière in de weg stond. En pas de derde keer, toen ik voor een faillissement stond was ik bereid om op Zijn roepstem in de gaan te komen.
Daarom les 1: Wees altijd vrij om te kunnen reageren op de roepstem van God

2. Hebreeën 11:13 zegt ook: Deze allen zijn in het geloof gestorven. Zij hebben de vervulling van de beloften niet verkregen, maar hebben die vanuit de verte gezien en geloofd en begroet, en zij hebben beleden dat zij vreemdelingen en bijwoners op de aarde waren.
Véél land en nog veel meer nakomelingen had God aan Abraham beloofd. Toch zien we Abraham op 137-jarige leeftijd nog altijd met lege handen staan. Hij bezit nog geen enkel stukje van het Beloofde Land.

Isaäk, de zoon van de belofte is weliswaar geboren, maar nog niet getrouwd. Waar blijft de vervulling van de belofte? Abraham gaat vervolgens aan het werk. Tot in detail beschrijft de Bijbel hoe hij een eerste stukje land koopt en vervolgens zijn vertrouwde slaaf op pad stuurt om een vrouw voor Isaäk te zoeken.

Daarna is het leven van Abraham ‘klaar’. Hij heeft zich maximaal ingezet voor een minimale verwezenlijking van de belofte. Abraham was bereid om te gaan op grond van de belofte. Van verre gezien, een glinstering.

Hij had het vermogen om over zijn eigen leven en situatie heen te kijken en te gelóven dat God doorgaat en afmaakt waar hij mee begonnen is. Zonder de gevolgen te kunnen overzien gehoorzaamde hij de roepstem van JHWH, de Aanwezige. De pelgrim is bereid om te gaan voor de roepstem, de glimp.

Daarom les 2: Wees bereid om te gáán voor de glimp, zonder alles te kunnen overzien.

3. Hebreeën 13:15 zegt: Laten wij dan altijd door Hem een lofoffer brengen aan God, namelijk (Hos. 14:3) de vrucht van lippen die Zijn Naam belijden.
Het kenmerk van de pelgrim is dat hij zingend zijn weg vervolgt. De psalmen 120 tot en met 134 dragen het opschrift: ‘Een pelgrimslied’. Het zijn vijftien korte psalmen die bij elkaar staan. En oei, oei, oei, wat ligt hier een les voor ons. In ieder geval wel voor mij. Want we klagen wat met elkaar af. Over het weer, over onze gezondheid, over werkelijk van alles en nog wat.

Daarom les 3: Laten wij dan altijd door Hem een lofoffer brengen aan God, namelijk de vrucht van lippen die Zijn Naam belijden.

4. Pelgrims verlangen naar de hemel, zoals Abraham en Sara en al die andere geloofshelden met reikhalzend verlangen uitkeken naar hun thuis, hun hemelse vaderland. Verlang jij naar de hemel? Droom je er wel eens over hoe het daar zal zijn? In de hemel zijn geen ziekenhuizen, geen begraafplaatsen, geen gillende sirenes. Daar is geen misbruik, geen verkrachting, geen terrorisme.

In de hemel zullen wij zingen, jazeker. Begeleid door een achtergrondkoor van een talloze schare engelen zullen wij samen met ‘alles wat leeft’ zingen voor Koning Jezus.

God zelf zal de tranen van de ogen afwissen. Wat een moment van intimiteit zal dat zijn!

De tranen van de in de steek gelaten vrouw, in haar houten huisje met het golfplaten dak, die niet weet hoe haar kinderen de volgende dag te voeden…

De tranen van de getraumiseerde militair die niet weet hoe verder te gaan met zijn leven…

De tranen van de miljoenen kinderen, zwervend over de vuilnisbelten van planeet aarde, plastic flessen verkopend voor bijna niks…

God zal de tranen afwissen. En wij zullen bij Jezus zijn. Wij zullen hem zien. Wij zullen kennen zoals we gekend zijn. Eindelijk thuis. Eindelijk bayat.

Daarom: Zoek eerst de hemel en je krijgt de aarde erbij. Levend als pelgrim kijken wij reikhalzend uit naar ons nieuwe vaderland.

Vanmorgen zaten we samen als het ware weer op school.
De psalm is wijsheidspsalm met de les die de maskilim, de verstandigen, ons willen leren.

Als dat geen zegen is.

DELEN
[Sassy_Social_Share]