Klik hieronder om naar de uitzending te luisteren:

Psalm 127

Gods onmisbare zegen

1 Een pelgrimslied, van Salomo.
Als de HEERE het huis niet bouwt,
tevergeefs zwoegen zijn bouwers eraan;
als de HEERE de stad niet bewaart,
tevergeefs waakt de wachter.

2 Het is tevergeefs dat u vroeg opstaat,
laat opblijft,
brood eet waarvoor u moet zwoegen:
de HEERE geeft het Zijn beminde in de slaap.

3 Zie, kinderen zijn het eigendom van de HEERE,
de vrucht van de schoot is Zijn beloning.

4 Zoals pijlen in de hand van een held,
zo zijn de zonen, ontvangen in de jeugd.

5 Welzalig de man die zijn pijlkoker
daarmee gevuld heeft;
zij worden niet beschaamd,
als zij met de vijanden spreken in de poort.

In de Hebreeuwse Bijbel wordt de psalm zo gelezen:

Een lied van beklimmingen. Van Salomo.

Tenzij de HEER het huis bouwt,
werken zijn bouwers er tevergeefs aan;
tenzij de HEER over de stad waakt, waakt
de wachter tevergeefs.

Tevergeefs sta je vroeg
op en blijf je laat op,
jij die zwoegt voor het brood dat je eet;
Hij geeft evenveel voor zijn dierbaren als ze slapen – Letterlijk: Hij onderhoudt zijn dierbaren als zij slapen.

Zonen zijn de bepaling; Letterlijk, de erfenis van de HEER ;
de vrucht van de baarmoeder, Zijn beloning.

Als pijlen in de hand van een krijger
worden zoons in zijn jeugd aan een man geboren.

Gelukkig is de man die zijn pijlkoker ermee vult;
zij zullen niet beschaamd worden
wanneer zij met de vijand in de poort strijden.

#0673 Over een huis bouwen gesproken
We maken vandaag een begin met Psalm 127. En we hopen en bidden dat de HEERE, JHWH, wiens naam de ‘Aanwezige’ betekend, ook tijdens het overdenken van deze Psalm aanwezig zal zijn. Zonder Hem er bij kunnen en willen we niet. Zonder Hem zijn wij niets.

Van dit “pelgrimslied”, , het lied van de opgang, of het lied van de traptreden, het achtste opgangslied, wordt de dichter weer genoemd: het is een lied “van Salomo” (vers 1).

Niet David wordt hier als de dichter genoemd, maar Salomo, die een type is van de Heere Jezus als de Koning van de vrede, de Koning van de Shalom. Van Salomo zijn twee Psalmen in het Psalmenboek terecht gekomen– Psalm 72 en Psalm 127 .

De psalm begint, net als Psalm 128, als een wijsheidspsalm met de les die de maskilim, de verstandigen, ons willen leren. Met andere woorden, door deze Psalm wil de dichter van de Psalm, Salomo, die bij zijn aantreden om wijsheid gebeden had, en wiens gebed was verhoord, u en mij iets leren. En door de woorden van de aardse Salomo horen we zoals altijd weer de woorden van de meerdere Salomo doorklinken. Van daag en de dagen er na krijgen we dus les, zitten we als het ware op school bij de HEERE, bij JHWH.

En zoals we weten zijn de Vader en de Zoon een, en horen we Jezus deze les zo samenvatten: Zonder Mij kunt u helemaal niets doen” (Jh 15:5b).

Zoals altijd weer kunnen we ook deze psalm benaderen vanuit het historisch, het profetisch, maar ook uit het persoonlijk perspectief. En door deze verschillende benaderingen kunnen de hand van de HEERE, JHWH, in alle gevallen waarnemen. Hij is er bij, Hij is er bij betrokken. Hij is er bij Aanwezig.

In mijn zoektocht naar de betekenis van de woorden uit de Psalm kwam ik een Hebreeuwse benadering tegen die ik graag als overweging doorgeef voor we verder gaan:

Mensen worden gemakkelijk gegrepen door angst. In eenvoudige situaties kan een beetje angst nuttig zijn, een persoon motiveren om actie te ondernemen tegen een bedreiging of om een veiliger leven te creëren. Maar voortdurende angst, net als voortdurend lijden, schaadt zowel iemands fysieke gezondheid als iemands vermogen om goede beslissingen te nemen.

Psalm 127 begint met drie verschillende voorbeelden van hoe we onze eigen veiligheid niet kunnen garanderen, hoeveel we ook doen. Dit wetende maakt mensen angstig. Hoe kunnen we rust vinden ondanks onze onzekerheid? Volgens Psalm 127 is het antwoord de HEERE, JHWH, God.

Tenzij God een bayit (een huis of huishouden) bouwt
Tevergeefs zwoegen zijn bouwers.

Tenzij God over een stad waakt
Tevergeefs is de wachter

Psalm 127 is geschreven door koning Salomo, die de Israëlitische tempel in Jeruzalem bouwde.

Hij getuigt er van dat ondanks al het materiaal en het werk de tempel geen huis en geen thuis voor God had kunnen worden als God er niet voor had gekozen om daar te wonen.

Het woord bayit voor huis betekent een fysiek huis dat bescherming biedt tegen het weer, wilde beesten en vijanden. Maar dat niet alleen, een bayit is tevens een thuis een plek waar je je veilig voelt, een plek om uit te rusten in comfort en veiligheid; en een huishouden of familie die wederzijdse steun biedt.

Een ommuurde stad bood haar inwoners ook bescherming, veiligheid en wederzijdse steun. De wachters dienden als bewakers om alarm te slaan als ze iets bedreigends zagen. Tegenwoordig worden natiestaten geacht de functie van oude steden te vervullen, hun inwoners te beschermen tegen aanvallen van buitenaf en interne misdaad, en te voorzien in systemen voor wederzijdse hulp en ondersteuning.

Het punt van het eerste vers is dat hoe hard we ook werken om veiligheid te bereiken, we die niet kunnen garanderen. Een huis met sloten en alarmen en tralies voor de ramen kan nog steeds worden vernield door een bom of een aardbeving; terwijl het instellen van de sloten en alarmen en het zien van de tralies helpen om de bewoners in een staat van nutteloze angst te houden.

Een volk met muren en bewakers aan haar grenzen, en röntgenapparaten op haar luchthavens, is nog steeds niet veilig voor haar eigen inboorlingen (vooral als ze gewapend zijn); terwijl praten over “homeland security” meer nutteloze angst oplevert.

Echte zekerheid komt niet van angstige arbeid, maar van een andere gemoedstoestand. Een gemoedstoestand die door de HEERE, de Aanwezige wordt bewerkt. Bij Hem, en in Hem zijn we werkelijk veilig. Zowel fysiek als geestelijk. Hij heeft woning in ons gemaakt en bij Hem Zijn wij thuis.

Het volgende vers van Psalm 127 blijft een raadsel voor vertalers en commentatoren.

Tevergeefs sta je vroeg op
En stoplaat om te zitten,
Het brood van het lijden eten;
[God] geeft inderdaad „zijn” geliefden sheina . (Psalm 127:2)

De verwijzing in de psalm naar het eten van ‘het brood van het lijden’ verwijst naar het verhaal van de Hof van Eden. Daar zegt God tegen Adam:
“… vervloekt is de aarde vanwege u; in lijden zult u ervan eten al de dagen van uw leven. Doorns en distels, het zal voor u ontkiemen… In het zweet uws aanschijns zult u brood eten …” (Genesis 3:17-19).

Psalm 127 suggereert dat zelfs als mensen vroeg opstaan en zwoegen, en alleen laat op de dag gaan zitten, hun arbeid nog steeds tevergeefs kan zijn, tenzij God het juiste weer voor hun gewassen stuurt.

We zeiden het al eerder: Psalm 127 is een wijsheidspsalm met de les die de maskilim, de verstandigen, ons willen leren. Met andere woorden, door deze Psalm wil de dichter van de Psalm, Salomo, die bij zijn aantreden om wijsheid gebeden had, en wiens gebed was verhoord, u en mij iets leren. En door de woorden van de aardse Salomo horen we zoals altijd weer de woorden van de meerdere Salomo doorklinken. Vandaag kregen we dus les. En wel deze:

Wanneer we ons vertrouwen stellen op de HEERE, JHWH, want dat is geloven, je vertrouwen op Hem stellen, dan, hebben een andere houding. We werken, maar rusten ook. In het geloof, in het vertrouwen dat Hij ons werk zegent.

Dat is een totaal andere houding dan onze uitputtende prestatiemaatschappij ons wil doen geloven. Waarin ik talloze mensen, ook jonge mensen, ontmoet en spreek die totaal opgebrand zijn en voor hun leven getekend zijn vanwege een burnout. En ik moet ook mijn hand in eigen boezem steken waarin ik jaren en jarenlang werkdagen van 18 uur maakte. Totdat ik uiteindelijk aan de rand van een faillissement met lege handen stond.

En we kunnen angst hebben voor van alles en nog wat, en de verzekeringsmaatschappijen willen het ons allemaal aanpraten, maar de beste verzekering waar we vanmorgen over gehad hebben is een verzekering zonder kleine lettertjes. En glashelder: de HEERE geeft Zijn beminde slaap.

In het begin zei ik het al en ik wil het nog een keer in herinnering roepen:
De psalm is wijsheidspsalm met de les die de maskilim, de verstandigen, ons willen leren.

Als dat geen zegen is.

DELEN
[Sassy_Social_Share]