Tacheles, ik spreek me open en bloot uit. In klare taal en zonder omhaal van woorden kom ik in deze nieuwe serie tot de kern van de zaak. Toegegeven, voor sommige Israëli’s zijn de wetshervormingen een trigger tegen Netanyahu’s rechtse coalitie.
Al meer dan tien weken protesteren Israëli’s tegen het plan van de rechtse religieuze regering om het rechtssysteem te hervormen. Tegenstanders vrezen dat een dictatuur het land zal binnenvallen, terwijl de coalitie zegt een meer democratische democratie in het land te willen creëren. Voor sommigen zijn dit wettelijke hervormingen en voor anderen een wettelijke staatsgreep.
Deze keer wil ik me richten op de visie van religieuze Joden die een aanleiding zien in de wettelijke hervormingen van de nationaal-religieuze regering. Zij zien een geestelijke strijd, tussen Joden die in God geloven en Joden die dat niet doen. De regeringscoalitie heeft een unieke kans om het beeld en de identiteit van de Joodse staat opnieuw vorm te geven, te hervormen en vast te leggen in de grondwet. Niet alleen talrijke rabbijnen geven dit toe, maar ook rechtse en religieuze politici hebben dit openlijk verklaard.
Hiertegen verzet zich een deel van de Israëlische seculiere bevolking die dit als een reëel gevaar ziet. Beide partijen begrijpen dat dit een strijd is om het imago en de identiteit van de staat Israël.
“Er is een strijd in Israël tussen godvrezende Joden en niet-godvrezende Joden,” legt rabbijn Yigal Kaminetsky uit. “Tussen mensen die onvoorwaardelijk van het land houden en het ten koste van alles willen behouden en degenen wier liefde afhankelijk is van dingen en voorwaarden. Een strijd tussen mensen die in de Joodse staat Israël de vervulling zien van de Bijbelse visie van de profeten en zij die in Israël slechts een veilige haven zien. Dit is de eerste keer dat de meerderheid van de mensen die in het land Israël wonen in een Joodse staat geloven en ook dit Joodse karakter willen hebben en de naam van God aanroepen met een uitgesproken Joodse identiteit.” Dat er volgens rabbijn Kaminetsky ook hooligans en anarchisten met marxistische opvattingen onder het Joodse volk zijn, is niets nieuws en zal het volk Israël niet tegenhouden.
Volgens hem heeft het Hooggerechtshof zich niet altijd zo bekommerd om de minderheid in het volk Israël of in de staat Israël, als altijd wordt beweerd. “Toen de Joodse kolonisten uit de Joodse Gaza-enclave in Gush Katif werden geëvacueerd, kwam het Hooggerechtshof niet op voor de 8.000 Joden in Gaza,” wees rabbijn Kaminetsky, die destijds met zijn gezin in Gush Katif woonde, erop. “Wij zijn na 2000 jaar ballingschap teruggekeerd om een Joodse staat te worden. Het Hooggerechtshof in dienst van extreem links wil Israël omvormen tot een staat voor al zijn burgers en werkt voortdurend de Joodse identiteit tegen. Onze rechten zijn niet beschermd door het Hooggerechtshof. Het heeft allerlei ideeën en argumenten geproduceerd waarom wij geëvacueerd zouden moeten worden. Daarom is al dit gepraat inhoudsloos. We hebben een hof nodig dat rechtvaardigheid en eerlijkheid en Joodse waarden bevordert, dat is waarvoor we naar ons land zijn teruggekomen.”
Daarom steunen rabbijnen als Yigal Kaminetsky de rechtse regering. Zij willen dat die koste wat het kost juridische hervormingen doorzet om het rechtssysteem voor eens en voor altijd te repareren. “De Israëlische samenleving moet begrijpen dat hier een strijd gaande is om God en zijn Messias. Als de linkse partijen de verkiezingen hadden gewonnen, zou er nu één staat zijn voor alle burgers. Het bestaan van de Joodse staat Israël staat op het spel en dit is een strijd.” Israël is in de eerste plaats het thuis van het Joodse volk en botst automatisch met de vraag of Arabische burgers daardoor minder rechten hebben. Dit is een punt van onenigheid onder de mensen. Maar feit is dat Arabische burgers in de Joodse staat vaak beter af zijn dan Arabische burgers in Arabische landen. Dit alleen al is een zegen.
Israëls Onafhankelijkheidsverklaring van 1948 stelt: “De Staat Israël zal openstaan voor Joodse immigratie en voor het bijeenbrengen van Joden in ballingschap. Hij zal gewijd zijn aan de ontwikkeling van het land ten behoeve van al zijn inwoners. Hij zal gebaseerd zijn op vrijheid, rechtvaardigheid en vrede in de geest van de visioenen van de profeten van Israël. Het zal al zijn burgers sociale en politieke gelijkheid garanderen zonder onderscheid van godsdienst, ras of geslacht. Zij zal vrijheid van geloof en geweten, vrijheid van taal, onderwijs en cultuur garanderen, de heilige plaatsen onder haar bescherming nemen en trouw blijven aan de beginselen van het Handvest van de Verenigde Naties.”
Ondanks alle ongunstige omstandigheden in een gecompliceerd land als Israël is zij erin geslaagd deze beginselen ondanks kritiek in praktijk te brengen.
En toch is een groot deel van de Israëlische bevolking bang dat de hervormingen de staat Israël nog Joodser zullen maken. In zijn geschiedenis heeft het volk Israël altijd geworsteld tussen twee wereldbeelden, tussen godvrezende mensen en niet-godvrezende mensen. Dit was het geval in Bijbelse tijden, in de diaspora en ook vandaag. Maar hier moet men voorzichtig zijn, godvrezende mensen bevinden zich niet alleen onder de rechtse en religieuze kiezers, maar ook in het andere deel van het volk, zelfs onder de tegenstanders van de wettelijke hervormingen. Hoe weet ik dit? Ik ken persoonlijk veel mensen die deze zorg delen.
Ja het is waar, de omstreden wetshervormingen zijn een trigger die mensen op straat brengt om te strijden tegen een wereldbeeld dat hen niet aanstaat. Anderen protesteren alleen maar om eindelijk van Israëls regeringsleider Benjamin Netanyahu af te komen. Maar tegelijkertijd zijn de wettelijke hervormingen net zo goed een trigger voor hun aanhangers die eindelijk een Joodse staat Israël willen creëren door de liberale en linkse waarden te ontkrachten. Het is een botsing van Joodse titanen en wereldbeelden, iets waar het volk Israël in zijn geschiedenis keer op keer over is gestruikeld. Het gaat erom hoe de staat Israël er in de toekomst uit moet zien en het zal deze keer een zware strijd worden. Ik hoop dat beide partijen in het volk eerst hun naaste liefhebben en dan pas zichzelf. In die zin denk ik dat beiden eerst het volk als collectief moeten liefhebben en dan zichzelf, of ze nu links of rechts zijn.
Bronvermelding:
Datum: 14-03-2023
Auteur: Aviel Schneider
Beeld: Israëliërs protesteren op 11 maart 2023 in Tel Aviv tegen de geplande hervorming van de rechterlijke macht door de Israëlische regering. Foto: Avshalom Saassoni / Flash90
Website: israeltoday.nl
