Lees de lering hieronder, of bekijk een video van de lering van Yehuda Bachana.
Van alle Joodse feestdagen is Rosj Hasjana de meest obscure feestdag in de Thora. De Thora onthult ons niet wat precies de voorschriften van de feestdag zijn en wat de betekenis ervan is. Wat ons duidelijk is, is alleen het hoofdgebod van het blazen op de sjofar.
Nehemia 8 beschrijft voor ons het eerste Rosj Hasjana, na de terugkeer uit de Babylonische ballingschap:
‘Toen zei hij tegen hen: ‘Ga heen, eet het vet, drink het zoete, en stuur porties naar degenen voor wie niets is bereid; want deze dag is heilig voor onze Heer. Wees niet bedroefd, want de vreugde van de Heer is uw kracht.’” – Nehemia 8:10 [NBV]
Hier vertellen Ezra en Nehemia de mensen: “Vandaag is het heilig, vandaag beginnen we aan de 10 Dagen van Ontzag voor de Grote Verzoendag, maar treur niet, integendeel: ‘eet het vette, drink het zoete'”. bedoeld om zich te verheugen op Rosj Hasjana.
Als het volk van Israël zien we het eten van de vette en zoete dingen, als een symbool van een gelukkig en zoet jaar, een dik en hartig jaar in landbouw, werk, levensonderhoud en gezin, dat we gelukkig en zoet zullen hebben naast onze geliefden.
Numeri 29 somt de vijf belangrijkste feestdagen op in de Hebreeuwse kalender:
Pesach, Shavuot (Pinksteren), Soekot, Rosj Hasjana en Yom Kippur. Op vier van deze feestdagen begrijpen we de betekenis en reden voor het bestaan van de feestdag, en de reden om dingen te doen zoals het bouwen van een Sukkah of het eten van matza.
Rosj Hasjana is ons echter iets minder duidelijk. In de Thora wordt het het “Trompettenfeest” genoemd. Het jodendom schrijft dit toe als het begin van het nieuwe jaar, de eerste van 10 dagen van berouw, een tijd van berouw en vergeving, ter voorbereiding op de Grote Verzoendag.
Wat is de bron van Rosj Hasjana’s unieke karakter als een dag van berouw, vergeving en verzoening? De feestdag maakt geen melding van het onderwerp bekering. De Bijbel zegt eenvoudig:
“En in de zevende maand, op de eerste dag van de maand, zult u een heilige samenkomst hebben. U zult geen gebruikelijk werk doen. Voor u is het een dag waarop op de trompetten wordt geblazen.” – Numeri 29:1 [NBV]
Volgens de Thora is er maar één mitswa die bij Rosj Hasjana hoort – het blazen op de sjofar: “Voor jou is het een dag waarop op de trompetten wordt geblazen.” Wat is het nut van het gebod om op een bazuin te blazen? Dit komt ook niet voor in de Thora, noch expliciet, noch indirect.
In de Torah is er geen spoor van een conceptueel verband of nauwe band tussen Rosj Hasjana en Yom Kippur (de Grote Verzoendag). Waarom verbindt de Joodse traditie Rosj Hasjana met Yom Kippur als de “dagen van ontzag”?
Zoals het Nieuwe Testament dieper kan worden begrepen in het licht van de Thora, zo kan de Thora ook dieper worden begrepen in het licht van het Nieuwe Testament. Nogmaals, het is één canon van de Schrift, van het Levende Woord van God, en dit is hoe we verondersteld worden de totaliteit van de Schrift als één geheel te lezen en te begrijpen.
Paulus schrijft in 1 Korintiërs 14:8:
“Want als de bazuin een onzeker geluid maakt, wie zal zich dan voorbereiden op de strijd?” – 1 Korintiërs 14:8 [NBV]
Sommige traditionele interpretaties gebruiken hetzelfde idee als het idee dat Paulus naar voren brengt – oorlog en geestelijke oorlog, waarbij het idee van geestelijke oorlog wordt gekoppeld aan Rosj Hasjana, een dag waarop op de trompetten wordt geblazen. In een tijd van fysieke oorlog, wanneer de vijand nadert, moeten we op de trompetten blazen.
“Als je in je land ten strijde trekt tegen de vijand die je onderdrukt, dan moet je alarm slaan met de trompetten, en je zult herinnerd worden voor het aangezicht van de Heer, je God, en je zult gered worden van je vijanden.” – Numeri 10:9 [NBV]
Dit vers benadrukt dat Israël tijdens de verdrukkingen niet alleen staat, maar dat God aan onze zijde staat. Maar Gods hulp is niet “automatisch”.
We moeten op de bazuin blazen en als resultaat is het alsof we onder Gods aandacht worden gebracht en dan zal Hij ons redden van onze vijanden die tegen ons in opstand komen. In moeilijke tijden keren we ons tot Hem en Hij zal ons redden.
Als gelovigen komen we twee verschillende soorten gevaren tegen: fysieke oorlog en geestelijke oorlog. En 10 dagen voor de Grote Verzoendag blazen we op de sjofar en vragen we God om te komen en ons geestelijk te verlossen.
En hier zien we het aspect van berouw en mentale voorbereiding voor de Grote Verzoendag. Het blazen op de sjofar herinnert ons aan de noodzaak om ons te bekeren, de noodzaak om onze wegen te corrigeren, en bovendien brengt het blazen op de sjofar ons voor God om hulp, voor redding.
De Torah leert ons dat er zonder deze combinatie van berouw en opoffering geen vergeving van zonden is. Yeshua is ons offer, maar de verantwoordelijkheid van berouw rust op onze eigen schouders.
De sjofar waarschuwt ons ook, Joden die in Yeshua geloven als de Messias van Israël en de wereld, om ons te bekeren, om terug te keren naar onze Messias, om terug te keren naar zekerheid in onze redding.
Tijdens Rosj Hasjana is het gebruikelijk om “The Binding of Isaac” te lezen. Het is alsof we dit doen om God eraan te herinneren dat Hij uiteindelijk medelijden had met Isaak, en op het laatste moment heeft God hem gered. Dat geldt ook voor de hoop dat God op het laatste moment, op de Dag des Oordeels, genade met ons zal hebben.
Maar meer dan dat, wij, het volk van Israël, herinneren ons dat Isaak niet werd geofferd. In plaats daarvan werd een ram geofferd. We hopen dat dit ook het geval zal zijn op de Dag des Oordeels.
En inderdaad, in het offer van Yeshua de Messias. Het was Yeshua die in onze plaats werd geofferd, Hij betaalde de prijs volledig. In Yeshua kunnen we staan op de Dag des Oordeels.
Volgens de traditie kent elke tekst vier interpretatielagen. Deze worden uitgelegd in een Hebreeuws acroniem genaamd “Pardes”: “Peshat”, “Remez”, “Derash” en “Sōd”.
“Peshat” verwijst naar de letterlijke betekenis van de tekst. “Remez” is waar de tekst verwijst naar een extra betekenis die anders is dan wat we in letterlijke zin begrijpen.
In “Derash” verbergt de tekst een gelijkenis met een diepere betekenis, en wanneer we deze ontcijferen, begrijpen we aanvullende teksten die er conceptueel mee verwant zijn. “Sōd” is de meest complexe en bevat geheimen die maar weinigen kunnen ontdekken of begrijpen.
Het Nieuwe Testament staat vol met elk van deze interpretatielagen. Het Nieuwe Testament interpreteert de Torah in elk van deze interpretatiemethoden. Het belicht veel zaken en produceert een hele “Pardes” (“pardes” is ook het Hebreeuwse woord voor “boomgaard”).
In het Nieuwe Testament vinden we het volgende vers:
“En zij zeiden tegen elkaar: ‘Brandde ons hart niet in ons terwijl Hij met ons sprak op de weg, en terwijl Hij de Schriften voor ons opende?'” – Lukas 24:32 [NKJV]
Yeshua wandelde met de discipelen en legde de Schrift aan hen uit, onthulde geheimen aan hen (“Sōd”), en meer begrip met betrekking tot de “Peshat”, de letterlijke betekenis van de tekst.
Hier is een voorbeeld van een interpretatie in het Nieuwe Testament van een geschrift in de Torah:
Als we het verhaal van het binden van Isaak lezen, weten we niet wat er in Abrahams hoofd omgaat. We weten niet door welke storm van emoties hij gaat. We weten niet wat hij denkt. We kunnen het ons wel voorstellen, maar weten het niet.
Dan komt de auteur van Hebreeën en onthult ons een “geheim” (“Sōd”), iets dat niet kan worden geopenbaard zonder openbaring van God.
“Door geloof offerde Abraham, toen hij op de proef werd gesteld, Isaak, en hij die de beloften had ontvangen, offerde zijn eniggeboren zoon op… een figuurlijke betekenis.” – Hebreeën 11:17,19 [NBV]
Abraham denkt en gelooft dat Isaak uit de dood zal worden opgewekt. Dit is een ‘geheim’ dat alleen door goddelijke openbaring te weten kan komen.
Maar in het verhaal van de binding van Isaak zit ook een “Derash”, een diepere betekenis, aangezien er een grote overeenkomst is tussen dit verhaal en het verhaal van Yeshua de Messias.
Volgens de overlevering is de berg Moria de verblijfplaats van de tempel. Isaak draagt het hout op zijn rug, als iemand die een kruis draagt. Dit leidt tot een bindend-kruisiging-parallel, waarvan de omvang en complexiteit ook terug te vinden is in de joodse kunst, bijvoorbeeld het schilderij “Het offer van Isaac” van Marc Chagall .
Isaac vraagt waar het lam zich verstopt. Welk lam? Het Lam van God?
Er is een “Remez”, een hint, in het woord “lam”. Het zinspeelt op het verband tussen de binding en het Pascha offer, en beide op Yeshua.
Het getal drie – drie dagen dat Abraham reist, en drie dagen was Yeshua in het graf, en drie keer bidt Yeshua in de hof van Getsemane.
En natuurlijk de overeenkomsten tussen de volgende uitspraken:
“…Dit is Mijn geliefde Zoon, in wie Ik welbehagen heb.” – Mattheüs 3:17b [NBV]
“…Neem nu uw zoon, uw enige zoon Isaak, van wie u houdt …” – Genesis 22:2a [NKJV]
Abraham laadt zijn ezel, en hier is nog een hint, want een ezel zinspeelt op de Messias, die zegt:
“Verheug u zeer, o dochter van Sion! Juich, o dochter van Jeruzalem! Zie, uw Koning komt naar u toe; Hij is rechtvaardig en heeft redding, nederig en rijdend op een ezel, een veulen, het veulen van een ezel.” – Zacharia 9:9 [NBV]
Dit is een van de verzen die het idee naar voren brengen dat de Messias op een ezel komt, daarom merkt de Talmoed op:
“Iemand die een ezel in een droom ziet, moet vooruitlopen op redding.” – Berakhot 56b
Vandaar de beroemde Hebreeuwse uitdrukking, “The Messiah’s Donkey”. Yeshua kwam Jeruzalem binnen rijdend op een ezel.
En tot slot zien we Isaacs bereidheid om geofferd te worden. Abraham was toen erg oud. Als de jongen dat wilde, kon hij gemakkelijk uit de greep van zijn vader worden bevrijd en zichzelf redden.
Dit is nog een hint (“Remez”), verwijzend naar Yeshua’s gebed in de hof van Getsemane:
“Hij ging een beetje verder en viel op Zijn aangezicht en bad, zeggende: ‘O mijn Vader, als het mogelijk is, laat deze beker aan Mij voorbijgaan; niettemin, niet zoals ik wil, maar zoals U wilt.’” – Mattheüs 26:39 [NBV]
We hebben de “Sōd”, de “Derash” en de “Remez” aangeroerd in het verhaal van de binding van Isaac. Het is echter belangrijk om terug te gaan naar de letterlijke betekenis, de “Pesjat”, naar de meest basale interpretatie van het vers:
“Nu geschiedde het na deze dingen dat God Abraham op de proef stelde …” – Genesis 22:1a [NKJV]
En dit brengt ons weer bij de grond. We begrijpen dat dit de ware betekenis is van geloof in God. Als we de redenering achter wat ons wordt bevolen niet begrijpen, haasten we ons toch om de geboden te vervullen.
Laten we allemaal een gelukkig nieuwjaar hebben, een jaar van gezondheid, een jaar van succes en van liefde.
Maar het belangrijkste is dat we een jaar van licht mogen hebben, dat we zullen wandelen in het licht van Gods woord.
Gelukkig Rosj Hasjana!
Bronvermelding:
Datum: 14-09-2022
Auteur: Yehuda Bachana
Website: https://news.kehila.org/
