Over krap twee weken is het weer Rosh HaShana, de eerste dag van de joodse civiele kalender. Yom T’ruah heet het officieel, zoals het in Num. 29:1 beschreven staat, Dag van bazuingeschal, oftewel het blazen op de shofar. Eén van de thema’s voor die dag is de bruiloft waarop de Bruidegom, de HEERE, Zijn bruid komt halen volgens Zijn belofte gedaan bij de berg Horeb toen zij Zijn aanbod om Zijn vrouw te worden accepteerde.
Jezus refereerde in Zijn onderwijs vaak aan een bruiloft; het thema loopt ook als een rode draad door de hele Bijbel heen – van Genesis tot en met Openbaring. Hoe ging dat er in het oude Israël aan toe en hoe verhoudt zich dat tot Rosh HaShana?
In de Joodse oudheid ging een bruiloft gepaard met het blazen van de shofar. Tegenwoordig gaat dat er in sommige (orthodoxe) kringen nog steeds zo aan toe.
Wanneer de vader van de bruidegom de woonruimte, die zijn zoon had klaargemaakt voor zijn bruid, geschikt achtte voor haar om in te wonen, maakte de vader zijn zoon ’s nachts wakker om zijn bruid te gaan ophalen. Niemand behalve de vader kende de dag laat staan het uur waarop dat zou gebeuren, maar de signalen waren er natuurlijk wel al. De bruid had in de tijd tussen de verloving (het ondertekenen van de ketubah – een document dat is ondertekend door twee getuigen waarin de plichten van de aanstaande echtgenoot t.o.v. zijn bruid staan vermeld) en de daadwerkelijke trouwdag de gelegenheid om haar uitzet bij elkaar te krijgen, zich bekend te maken met de gewoontes van haar bruidegom, haar bruidskleding en de sieraden op orde te krijgen (en oefenen om dit snel aan te kunnen doen) en uiteraard ook altijd een kruikje met reserveolie klaar hebben staan. Natuurlijk hield zij de bewegingen van de bruidegom in de gaten; ze moest weten wanneer ze hem ongeveer zou kunnen verwachten. Het kon niet zo zijn dat het haar of haar omgeving zou overvallen; dan zou ze een slechte beurt maken met mogelijk desastreuze gevolgen, nl het afblazen van de bruiloft. Dat kwam daarom natuurlijk niet voor.
De hele omgeving hield trouwens de vorderingen van de bruidegom in de gaten; de bruidegom zelf kon ook wel aanvoelen wanneer het moment zou kunnen aanbreken dat zijn vader groen licht gaf, net als zijn vrienden overigens. Op een gegeven moment is de woning toch echt af tenslotte. Er werd reikhalzend naar het grote moment uitgekeken natuurlijk.
Nadat de bruidegom wakker was gemaakt, maakte hij vervolgens zijn vrienden wakker die hem langzaam zouden begeleiden in de processie richting de woning van de bruid. Een aantal vrienden liepen voor de stoet uit en bliezen op de shofar.
Andere vrienden juichten en riepen luid om de bruidegom aan te kondigen. Op het moment dat het geschal het gehoor van de bruid en haar vriendinnen bereikte, kleedden zij haar snel aan, en zichzelf, en namen de al brandende lampjes mee (ieder bewoond huis had altijd standaard ’s nachts een lampje branden) met de reservekruikjes. De gesluierde bruid en haar vriendinnen liepen vervolgens de bruidegom tegemoet, terwijl de rest van de omgeving met veel gejuich en gezang volgde. De bedoeling was…
Luister naar de podcast om hier meer over te leren.
To learn more, listen to the English podcast, which you may also find under ‘Radio Israel English podcast’ in your favorite podcast app.
