Te midden van al het praten over de etniciteit van Jezus, of hij nu zwart, wit of ergens daartussenin is, kiezen velen ervoor te negeren dat hij Joods is. Maar als je van Jezus houdt, moet je ook van de Joden houden – het zijn immers zijn broeders en zusters.
Het debat over de huidskleur van onze Heer, dat voortkomt uit de Black Lives Matter protesten, is nu opgepakt door geestelijken, die wanhopig proberen de kerk als relevant te projecteren in een steeds veranderlijker omgeving.
De nieuwe aartsbisschop van York, Stephen Cottrell, vertelde The Times onlangs dat ‘Jezus een zwarte man was’.
Maar zoals een Joodse Israëli het afgelopen weekeinde in een Zoom-conferentie heeft gezegd, zijn het niet zozeer de zwarte of witte levens die ertoe doen, als wel het eeuwige leven! Amir Tsarfati is een vurige volgeling van Jezus die zijn geloof met zijn landgenoten wil delen.
Ja, Jezus kwam voor iedereen, en het is begrijpelijk dat verschillende culturen Hem naar hun eigen idee willen presenteren, maar dit helpt allemaal niet omdat Jezus Joods is. Hij kwam ‘naar de zijnen’ (Johannes 1:11) als de lang beloofde Joodse Messias, en zal terugkeren (naar Jeruzalem) als een Jood, om precies te zijn, als ‘de Leeuw die uit de stam Juda is, de wortel van David’…. (Openbaring 5:5 HSV)
Zoals de in Brighton wonende auteur en spreker David Hoffbrand het mooi verwoordde, moeten we de lagen waardoor Jezus door de eeuwen heen steeds meer werd gecamoufleerd, weghalen, zodat we hem kunnen zien zoals hij werkelijk is. Verwijzend naar een TV-programma over een oude Byzantijnse kerk, waar een fresco hem afbeeldde als blond en blauwogig, zei hij, dat ze onder verschillende lagen schilderingen vonden die teruggingen tot de vroegste dagen van het tijdperk rond 600 na Christus. ‘Het interessante was,’ schreef hij, ‘hoe ouder het schilderij was dat blootgelegd werd, hoe meer Jezus er uitzag als een typisch Joodse man, met donkerbruin haar, bruine ogen en een olijfkleurige huid’.
Jezus kwam als ‘een licht om de heidenen te verlichten en om uw volk Israël te verheerlijken’ (Lucas 2.32 HSV). En inderdaad waren het zijn Joodse discipelen die het licht van het evangelie aan de hele wereld brachten. Op één na waren alle 40 schrijvers van de Bijbel Joods.
Onze Heer was volkomen bekend met alle manieren en gebruiken van de Joden en heeft, afgezien van een korte ballingschap in Egypte als kind, nooit een voet buiten Israël gezet. En toen hij op 30-jarige leeftijd zijn ambt als rabbijn begon, zei hij dat hij niet was gekomen om de wet van Mozes af te schaffen, maar om deze te vervullen (Matteüs 5.17). In feite ging hij verder door te benadrukken dat elke letter van de wet van het belang is.(v18).
Zijn familie woonde de grote feesten in Jeruzalem bij, waarvoor zij een aanzienlijke reis van ruim 110 km (waarschijnlijk te voet) door het ruige heuvelland af moesten leggen. Hijzelf vervulde de feesten door bij ons te komen wonen, door geofferd te worden als ons Pesach-lam en door op te staan uit de dood op het feest van de eerste vruchten.
Hoewel Jezus inderdaad van iedereen hield, was het discipelschap niet afhankelijk van de etniciteit van zijn toehoorders, maar van hun nederigheid. ‘Zalig zijn de zachtmoedigen,’ zei hij, ‘want zij zullen de aarde beërven.’ (Matteüs 5:5 HSV)
In onze relaties met anderen legde Jezus de nadruk op het gebod om onze naaste lief te hebben als onszelf, wat eigenlijk voor het eerst in het Oude Testament staat (Leviticus 19:18). Maar hij ging zelfs verder door ons aan te sporen onze vijanden lief te hebben en te bidden voor hen die ons vervolgen (Matteüs 5:44).
Dit geldt zeker vandaag de dag voor de slachtoffers van vooroordelen, niet in de laatste plaats voor onze medechristenen die bij duizenden door dictatoriale regimes over de hele wereld worden afgeslacht. En deze vervolging gaat ook door onder de Joden, die ons het licht van het glorieuze evangelie brachten, en die ons Jezus zelf hebben gegeven.
Hoewel ze nu weer veilig zouden moeten zijn in hun eigen land, worden ze in plaats daarvan geconfronteerd met herhaalde bedreigingen van uitroeiing door hun vijanden, met name door Iran. Toch is op geweldige en wonderbaarlijke wijze, in een land waar het volgen van Jezus uiterst gevaarlijk is, een enorm leger van gelovigen uit de duisternis van dit schurkenregime tevoorschijn gekomen.
Deze nieuwe Iraanse christenen waren gehersenspoeld om de Joden als vijand te beschouwen. Het is belangrijk dat, wanneer zij zich realiseren dat Jezus Joods is, het hun hele perspectief op dat volk verandert. Met zachte harten gaan ze houden van het Joodse volk, wiens Messias hen heeft bevrijd van de gevangenschap van de fanatieke Islam.
Christenen in Iran zijn op dit moment volhardend in hun gebed voor Israël, en vooral voor hun medegelovigen daar. En ik heb gemerkt dat het waar is, dat als je van Jezus houdt, je de Joden – zijn broeders en zusters – zal liefhebben.
Jezus is Joods. Door ons op deze waarheid te richten zullen we niet alleen onze kennis vergroten, maar ook ons geloof sterk verrijken en ervoor zorgen dat we een juist perspectief houden op de sociale en politieke kwesties van onze tijd.
Bronvermelding:
Datum: 13-07-2020
Auteur: Charles Gardner
Beeld: Aharon Krohn/Flash90
Website: israeltoday.nl
Charles Gardner is auteur van Israel the Chosen, Peace in Jerusalem, en A Nation Reborn.
