Daniëlle: Ik ben in Israël geboren en in de buurt van Tel Aviv opgegroeid. Mijn ouders zijn de enige gelovigen in onze familie. Ik kende de Bijbel goed en wist in theorie wat Jezus voor me had gedaan en ook hoe ik me als gelovige moest gedragen.
Maar het geloof in God zei me verder niet zoveel; ik was gewoon een braaf meisje, dat wist wat te doen en hoe. Ik had wel het gevoel gered te zijn, maar dan door mijn best te doen om goed te zijn voor anderen, me goed te gedragen, naar de kerk te gaan, te bidden en de Bijbel te lezen. Zo hoorde het allemaal, maar mijn hart was er niet bij.
Ook ging ik heel graag naar onze kerk. Onze Messiasbelijdende Joodse gemeente was een warm bad. Ik voelde me er welkom en merkte hoeveel de mensen om me gaven. Het was als een grote familie.
Toch verlieten we als gezin deze gemeente, omdat er op een gegeven moment wat dingen speelden. Voor mijn familie en mij als zestienjarige was dat een moeilijke tijd. Een half jaar lang bezochten we geen samenkomsten en hierdoor voelde ik me ineens niet meer gered!
Geleidelijk begon ik te beseffen dat ik een persoonlijk geloof nodig had, onafhankelijk van de mensen om me heen. Dus probeerde ik iedere dag de Bijbel te lezen en te bidden, maar eerlijk gezegd bracht ik liever tijd door met mijn vrienden. Plezier maken met mensen van wie ik hield, daar draaide het voor mij om. Maar zelfs na een dag vol lol met mijn vrienden voelde ik me ’s avonds in bed leeg en alleen.
Enkele jaren geleden bezocht ik een conferentie om ons als gelovigen voor te bereiden op onze militaire diensttijd. Tijdens een diepgaand gesprek met een vriendin realiseerde ik me dat een leven zonder God niet de moeite waard was.
Ik begreep dat ik Hem niet door mijn goede daden kon bereiken, maar door het offer van de Heere Jezus. God vulde mijn leegte met blijdschap, Hij gaf mijn leven een doel en gaf me zelfs de vrijmoedigheid om regelmatig over Hem te vertellen. Ik wist niet veel; maar nu wel wat het betekende om de Heere Jezus nodig te hebben, en dat Hij me liefhad en dat ik een levende relatie met Hem kon hebben.
In de lente en zomer van 2013 heb ik als vrijwilligster bij The Shelter in Amsterdam gewerkt. Dat was een geweldige ervaring! Ik vond het heerlijk om het Evangelie met mensen te delen, maar leerde daar ook dat ik door mijn daden mensen kon dienen en liefhebben. De contacten met de andere vrijwilligers waren diepgaand en vormend. Ik heb daar vriendschappen voor het leven gesloten.
Ik zie nu in dat ik vroeger heb geprobeerd om God van me te laten houden door goede daden, bidden, Bijbellezen en anderen dienen. Dat ik eigenlijk bang was dat God minder van me zou houden als ik iets verkeerds deed.
Hij is daar doorheen gebroken en heeft me laten zien dat er niets is wat ervoor kan zorgen dat Hij meer of minder van me houdt. Hij houdt altijd van me met een liefde van het allerhoogste niveau!
Bron:
