“Wij verkopen het geloof,” zei een vooraanstaande Israëlische toeristische expert in een uitgebreid artikel op de nieuwswebsite Ynet over de uitdagingen van de toenemende Christelijke bedevaart naar het Heilige Land.
“Ons product is niet het mooiste landschap ter wereld. Wat we verkopen is de bakermat van het mono-theïstische geloof,’ benadrukte Yisca Harani, een Israëlische reisgids, onderzoeker en docent, die vaak om advies wordt gevraagd over zaken met betrekking tot Christelijk toerisme.
Ze heeft het waarschijnlijk de laatste tijd erg druk gehad, aangezien het toerisme in Israël een sterke groei heeft doorgemaakt, en elk jaar maakt een groter deel van de toeristen deel uit van georganiseerde bedevaartgroepen.
Christelijk toerisme is zowel een zegen als een last voor Israël
De opmerkingen van Harani maakten deel uit van een groeiend debat over hoe de Joodse Staat zoveel bezoekers kan ontvangen.
“Enerzijds zet Israël zich agressief op de markt als de plaats van zowel de Joodse als de Christelijke pelgrimages. Aan de andere kant klagen veel ambtenaren van de toeristenindustrie, dat de Staat zich veel te weinig heeft voorbereid op het toegenomen aantal toeristen dat we nu zien.”
“Hotels worden anderhalf jaar van tevoren geboekt, en er is nergens plaats voor mensen om te verblijven”, vertelde Iran Greenbaum, hoofd van de regionale raad van de Jordaanvallei, waarin de meeste plaatsen liggen waar Jezus zijn aardse bediening uitvoerde, aan Ynet.
“Helaas,” vervolgde Greenbaum, ‘”is de regering er niet in geslaagd om de toeristische infrastructuur adequaat aan te pakken. Op de plaatsen waar Jezus de meeste van zijn wonderen verrichtte, zijn niet genoeg parkeerplaatsen voor de honderden bussen die elke dag komen.”
Katholieke versus Protestantse bedevaart
De kwestie van te veel bezoekers op de heilige plaatsen is vooral een probleem voor katholieke groepen, die ongeveer 41 procent van alle groepen pelgrims uitmaken.
Katholieke groepen zijn echt gehecht aan gevestigde kerken, waar ze graag een mis houden. Echter, met zoveel bezoekende groepen kunnen de pelgrims uren wachten op dit voorrecht, wat een schaduw werpt op deze ervaring.
De Israel Parks Authority is er in geslaagd om de opstoppingen gedeeltelijk te verlichten door katholieke ontmoetingsplaatsen te vestigen in vier grote nationale parken verspreid over het land. Veel groepen voeren nu een mis uit in deze prachtige prachtige plaatsen in de open lucht.
Protestantse groepen, die ongeveer 37 procent van de pelgrimages uitmaken, bezoeken daarentegen eerder Bijbelse landschappen en zelfs plaatsen die verband houden met de moderne wedergeboorte van Israël.
Zoals een reisleider in het Ynet-artikel zei, zou een katholieke groep verloren gaan bij Ein Gedi, terwijl protestanten de Psalmen van David zouden voordragen en er een prachtige spirituele ervaring zouden hebben.
Werd Israël overrompeld?
Misschien werd Israël wel overrompeld door de toename van het christelijk toerisme. Hoewel de Joden zich er over het algemeen van bewust zijn dat dit land voor de christenen bijna net zo heilig is als voor hun, gaven de aantallen toeristen in de afgelopen decennia geen aanleiding tot bezorgdheid over de infrastructuur.
Er zijn misschien wel meer dan een miljard Christenen in de wereld, maar minder dan een miljoen bezoeken aan het Heilige Land per jaar.
In de huidige economische sfeer is dat snel aan het veranderen. Steeds meer mensen in zowel ontwikkelde landen als Derdewereld-landen hebben in deze tijd de financiële middelen voor een pelgrimstocht naar Israël. Israëli’s hebben dit vooral gemerkt aan de enorme toename van het aantal Chinese christenen die de afgelopen jaren op bezoek zijn geweest.
Israël bouwt meer hotels, verbetert veel bezochte heilige plaatsen en verbetert de transportmiddelen. Maar dat alles kost tijd en veel geld.
Zeker is dat de Joodse Staat zijn rol als bewaarder van de heiligste plaatsen van het Christendom zeer serieus neemt, ondanks het feit dat dit meer hoofdpijn oplevert dan het waard is.
Bronvermelding
Datum: 25-02-2020
Auteur: Ryan Jones
Beeld: Pixabay
Website: http://www.israeltoday.nl/
Ryan Jones schrijft in de laatste paragraaf dat de Joodse Staat zijn rol als Be-WAARD-ER van de heiligste plaatsen van het Christendom zeer serious neemt. En ik blij dat dit zo is. Maar dan eindigt hij met de woorden: ondanks het feit dat dit meer hoodpijn oplevert dan het WAARD is.
Voor hoofdpijn kun je gemakkelijk een pilletje nemen. Maar hoe kan Mr Jones de WAARDE van deze plaatsen schatten?? Welke economische formula probeert hij toe te passen? Ik vind het maar een vreemd eind.