Israël, een leider in het drinkbaar maken van zeewater, is van plan overtollige productie van zijn ontziltingsinstallaties in de Zee van Galilea te pompen, die door overmatig gebruik is uitgeput en wordt bedreigd door klimaatverandering.
Onregelmatige regenval, stijgende temperaturen en intensief pompen hebben het laagste zoetwatermeer ter wereld, dat decennialang heeft gediend als het belangrijkste zoetwaterreservoir van de Joodse staat, overbelast.
Israël is nu van plan de uitdaging aan te gaan door de waterstroom om te keren door zijn enorme netwerk van pompen, pijpen en tunnels uit de jaren zestig, de National Water Carrier.
De autoriteiten begroeten het project als een uitstalraam voor Israëls geavanceerde ontziltings- en waterbeheertechnologie, die ook kan helpen de banden met droge Arabische staten te verdiepen.
Critici beweren dat Israël de Palestijnen al lang tekort heeft gedaan aan hun deel van het water, waardoor een groot deel van de bezette Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook met ernstige waterschaarste wordt geconfronteerd.
En milieuactivisten merken op dat hoe meer Israël vertrouwt op fossiele brandstoffen om zijn ontziltingsinstallaties van stroom te voorzien, hoe meer de CO2-uitstoot de klimaatverandering zal verergeren.
Voorlopig zeggen experts echter dat er dringend actie moet worden ondernomen om het land klaar te stomen voor de opwarming van de aarde in combinatie met een snelle bevolkingsgroei.
De gemiddelde temperatuur in Israël is de afgelopen twee decennia met twee graden Celsius gestegen, zei Noam Halfon, een onderzoeker bij de Israëlische Meteorologische Dienst.
Een natte winter heeft het meer net aangevuld, maar het niveau is aanzienlijk gedaald in de droogtejaren van 2014-2018, een mogelijke voorbode van nog erger.
“Sommige modellen voorspellen dat we in het algemeen minder neerslag zullen hebben, een vermindering van 10 of 15 procent in de tweede helft van de 21e eeuw”, zei Halfon.
De snel groeiende bevolking van Israël draagt bij aan de behoefte aan het nieuwe waterinfrastructuurproject, zei hij.
“Elke 30 jaar verdubbelen we de bevolking. Zonder dit project zou het een vreselijke situatie zijn.”
‘Schaars naar overvloed’
Ziv Cohen, een ingenieur bij het Israëlische waterbedrijf Mekorot, keek uit op een werkterrein in het noorden van Israël waar een kraan waterleidingsegmenten in greppels liet zakken.
De groene heuvels waren bezaaid met bloeiende lentebloemen, maar Cohen zei dat schijn bedriegt.
“In de afgelopen jaren hebben we allemaal een afname van de regenval gevoeld” in het stroomgebied van het meer, vertelde hij aan AFP.
Cohen zei dat het project van één miljard sjekel (meer dan $ 300 miljoen) tegen het einde van het jaar de stroom van het systeem zal omkeren dat voorheen meerwater naar gebieden in het hele land leverde.
“Zodra er water door de pijpleiding stroomt, waardoor overtollig water van ontziltingsinstallaties in het centrum terechtkomt, kunnen we het niveau van de Zee van Galilea verhogen en zal het een operationeel reservoir worden”, zei hij.
Ongeveer een uur rijden verderop aan de Middellandse Zeekust schonk David Muhlgay zichzelf een glas water in dat was gemaakt door de Hadera-ontziltingsinstallatie, een van de vijf in Israël.
“Israël is in 15 jaar van water als een schaars product naar een overvloed aan water gegaan, wat fenomenaal is”, zegt Muhlgay, CEO van OMIS Water Ltd.
Zijn fabriek produceert 137 miljoen kubieke meter per jaar – 16 procent van Israëls drinkwatervoorziening – met een capaciteit om 160 miljoen kubieke meter te produceren.
“We zijn klaar om te gaan” en verbinding te maken met het nieuwe systeem, zei hij.
De kustcentrale bevindt zich naast de kolen- en gasgestookte centrale die haar aandrijft en onderstreept de tegenstrijdigheden bij de aanpassing aan de klimaatcrisis door middel van energie-intensieve ontzilting.
“Elektriciteit moet worden aangekocht”, zei Muhlgay, met het argument dat voorlopig alleen fossiele brandstoffen het werk kunnen doen.
“Het kan voorlopig niet alleen vertrouwen op hernieuwbare bronnen.”
‘Veel interesse’
Israëls expertise op het gebied van ontzilting heeft nieuwe diplomatieke wegen geopend in het waterarme Midden-Oosten, waar het banden heeft aangehaald met de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein en Marokko.
Israël, Jordanië en de VAE kwamen vorig jaar in principe overeen over een plan voor Jordanië om zonne-energie in te ruilen voor Israëlisch water, waarvan de autoriteiten zeiden dat AFP uit Galilea zou komen.
Muhlgay zei dat zijn fabriek bezoekers uit Marokko had ontvangen en dat het moederbedrijf van de fabriek, IDE, een vice-president had gestuurd om de VAE te bezoeken.
“Er is veel interesse in de Israëlische technologie,” zei Muhlgay.
“Als iedereen een tekort aan water heeft, kan het brengen van water een paar problemen oplossen.”
De situatie voor de Palestijnen is echter nauwelijks veranderd ondanks de nieuwe technologieën, zei Ayman Rabi, uitvoerend directeur van de Palestijnse Hydrologie Groep.
Israël oefent strikte controle uit over de watervoorraden op de Westelijke Jordaanoever, waarbij de Palestijnen beperkte toegang hebben gekregen tot een ondergrondse watervoerende laag die zich onder de Westelijke Jordaanoever en Israël bevindt en die de belangrijkste bron van zoet water in de regio is geweest.
Volgens de voorwaarden van een vredesakkoord uit de jaren negentig verkoopt Israël water terug aan de Palestijnen, maar de toewijzingen hebben geen gelijke tred gehouden met de bevolkingsgroei.
Om het hoofd te bieden, zei Rabi, zijn de Palestijnen begonnen met het planten van gewassen die minder water nodig hebben, en hebben ze een gezamenlijke inspanning geleverd om regenwater op te vangen.
“Natuurlijk vermarkten (Israëli’s) zichzelf als waterexporteurs”, vertelde hij aan AFP. “Ik denk niet dat dit gevolgen zal hebben voor de Palestijnen.”
Bronvermelding:
Datum: 18-04-2022
Beeld: Pixabay
Website: brabosh.com
