Zeg toch: Zo zei Hasjem : Ik zal jullie verzamelen uit de volkeren en jullie verzamelen uit de landen waar jullie verstrooid zijn, en ik zal jullie het Land van Israël geven .Ezechiël 11:17 (Israelitische Bijbel)
Een herformulering van andere profetieën?
Op het eerste gezicht lijkt dit vers op de vele andere die de terugkeer van de natie Israël uit hun ballingschap voorspellen, nadat ze over de hele wereld zijn verstrooid. We zien deze profetie bijvoorbeeld voor het eerst in Deuteronomium 30 :
De Heer, uw God, zal u uit gevangenschap halen en medelijden met u hebben, en u weer bijeenbrengen uit alle volken waarheen de Heer, uw God, u heeft verstrooid. Als iemand van u naar de verste delen van de hemel wordt verdreven, zal de Heer, uw God, u vandaar verzamelen, en van daaruit zal Hij u brengen. Dan zal de Heer, uw God, u naar het land brengen dat uw vaderen bezaten, en u zult het bezitten. Hij zal u voorspoedig maken en u meer vermenigvuldigen dan uw vaderen. – Deuteronomium 30:3-5
Een ander voorbeeld komt ook uit Ezechiël:
Zeg dan tegen hen: ‘Zo zegt de Heer God: ‘Ik zal de kinderen van Israël zeker uit de volken halen, waar ze ook heen zijn gegaan, en hen van alle kanten verzamelen en naar hun eigen land brengen; – Ezechiël 37:21
Maar een meer zorgvuldige lezing van dit vers onthult dat hier een unieke les schuilt, die verder gaat dan een eenvoudige herformulering van de profetie over de bijeenbrenging van Israël.
Volkeren versus landen
Ons vers stelt dat God 3 dingen zal doen:
- Verzamel jullie uit de volkeren
- Verzamel jullie uit de landen
- Geef je het land Israël
De eerste twee van deze drie beloften lijken identiek te zijn en herhalen in wezen hetzelfde idee. Wat is tenslotte het verschil tussen het verzamelen van de ballingen van Israël uit “de volkeren” en het verzamelen van hen uit “de landen” waar ze in ballingschap verstrooid zijn?
Laten we deze twee zinnen eens nader bekijken. In het eerste geval zal God de ballingen van Israël verzamelen van de ‘volken’, amim in het Hebreeuws. Amim zijn volkeren of naties. Maar in de tweede zin zal God hen uit de ‘landen’ verzamelen. Het Hebreeuws voor ‘landen’ is aratzot , wat zich letterlijk vertaalt als ‘landen’. Wat vertelt dit vers ons werkelijk?
Joden identificeren zich met de ballingschap
De 2000 jaar durende ballingschap van het Joodse volk, verspreid over de hele wereld, had veel verschillende aspecten. Het Joodse volk was niet alleen fysiek gescheiden van het land Israël, maar leefde ook eeuwenlang in vreemde culturen en samenlevingen. Gedurende deze vele eeuwen werden Joden een deel van de naties, waar ze ook woonden. Natuurlijk werden de Joden op veel plaatsen en tijden vervolgd en werden hun hun volledige rechten ontzegd. Maar gedurende het grootste deel van deze geschiedenis leefden de Joden op de meeste plaatsen en tijden in relatieve vrede en namen ze volledig deel als leden van deze naties. Zelfs vandaag de dag identificeren de miljoenen joden die bijvoorbeeld in de Verenigde Staten wonen zich in hoge mate als Amerikaanse joden. Ze zijn cultureel Amerikaans, zijn vaak behoorlijk patriottische burgers en voelen zich doorgaans meer thuis in de Amerikaanse samenleving dan in Israël. Hetzelfde geldt voor joden in elk ander land ter wereld gedurende de afgelopen 2000 jaar.
De terugkeer van het Joodse volk uit hun ballingschap wordt niet alleen bepaald door de fysieke terugkeer naar het land Israël en de vorming van een regering van een Joodse staat daar. Het einde van de ballingschap betekent ook het einde van de nationale identificatie van joden in ballingschap met hun gastlanden. Zoals een populaire Joodse uitdrukking luidt: “Het is gemakkelijker om een Jood uit ballingschap te halen dan om de ballingschap uit een Jood te halen.”
Verlossing van de Joodse identiteit
Ons vers beschrijft deze twee verschillende aspecten van de terugkeer van het Joodse volk uit ballingschap. Ten eerste moet er sprake zijn van een ontwaken van de Joodse nationale identiteit. Er kan geen sprake zijn van het bijeenbrengen van de ballingen van Israël zolang de Joden zichzelf zien als volledig geïntegreerde leden van andere naties. Ezechiël beschrijft het proces waarbij het Joodse volk zijn nationale identiteit herontdekt en zichzelf ziet als een Joodse natie, in plaats van als het Amerikaanse, Franse of Russische volk van het Joodse geloof. Dit wordt bedoeld met het feit dat God het volk Israël “uit de volken ” vergadert. Met andere woorden, dit is de opkomst van de Jood uit de identiteit van de ballingschap, waarbij hij zichzelf niet langer ziet als onderdeel van ‘de volkeren’.
De tweede zinsnede in ons vers verwijst naar de fysieke uittocht uit de landen van ballingschap. Deze fase komt op de tweede plaats omdat zonder de eerste fase, de ontwikkeling van de Joodse nationale identiteit, de Joden zich niet eens zouden realiseren dat zij in ballingschap leven. Waarom zouden ze ooit naar Israël emigreren als ze zich volledig thuis voelen onder de naties?
Drie stadia van verlossing
Samenvattend: Ons vers beschrijft een proces van drie fasen in de verlossing van Israël.
- Het loskoppelen van de nationale identificatie met “de volkeren” waarin de verbannen Joden leven
- Laat die landen achter
- Het in bezit nemen van het land Israël
We leven in een tijd waarin de natie Israël is hersteld. Miljoenen Joden hebben hun gastlanden verlaten en een herboren nationale identiteit in Israël gesmeed. Maar er zijn nog steeds miljoenen die ervoor kiezen in ballingschap te blijven. De meesten zijn niet van plan te vertrekken. Zij identificeren zich volledig met de nationaliteiten van de volkeren waaronder zij verbannen zijn. Zoals ik hierboven al zei, zouden deze Joden zichzelf helemaal niet omschrijven als levend in ballingschap.
Wij bidden voor het ontwaken van alle Joden om hun identiteit als leden van de natie Israël te herontdekken en hen naar het enige Joodse thuisland te leiden.
Datum: 22-02-2024
Bron en afbeelding: https://theisraelbible.com/taking-the-exile-out-of-the-jews/
auteur: Rabbi Pesach Wolicki
