| Als gezin en familie droomden we al lang om aliyah te maken. Onze ouders zijn een lange tijd bezig geweest om de benodigde papieren op te zoeken. En nu eindelijk komt onze droom uit. Toen ikzelf een tiener was, wilde ik al naar Israël gaan om te studeren. Helaas zei de consul toen dat er niet voldoende bewijs was om m’n Joodse afkomst te bevestigen. We leefden toen in een moeilijke tijd en de tijd ging voorbij.
Het leven ging door, ik vergat ik mijn droom, maakte m’n middelbare school af en ontmoette een leuke (jonge) man op wie ik verliefd werd. Als jonge vrouw van 17 jaar raakte ik zwanger, maar mijn vriend was hier niet blij en gelukkig mee. Hij vertrok en liet mij alleen achter. Ik ben mijn ouders enorm dankbaar – ze hebben mij door dik en dun gesteund en mij als alleenstaande zwangere jonge vrouw op allerlei manieren geholpen Ze hebben me niets verweten en na verloop van tijd beviel ik van een meisje. Mijn familie heeft mij geholpen om mijn dochter op te voeden. Nu ik wil ik opnieuw mijn droom oppakken en mijn dochter in Israël een betere toekomst geven. Als familie hadden wij alle papieren verzameld voor opnieuw een afspraak met de consulaire controle, maar toen viel Poetin ons land binnen, werd onze stad bezet en opnieuw leek het erop alsof onze droom in duigen viel. Het was een moeilijke en lastige tijd, maar na een half jaar werd onze stad door ons leger bevrijd. Ook ontdekte onze vader dat hij het recht had om met ons allen, mijn ouders, mijn twee zussen en ikzelf met m’n dochtertje, de grens over te steken. Toen organiseerde Ezra onze reis naar Moldavië en zorgde voor ons tot de vlucht naar Israël. We hebben moreel en financieel veel steun gekregen van Ezra. We werden geadviseerd, geholpen bij het zoeken naar documenten, ze hielpen ons bij het afgeven van internationale paspoorten. Ezra zorgde voor ons van huis tot aan de vlucht naar Israël! Ik leerde wat echte zorg en onbaatzuchtige liefde zijn. Heel erg bedankt! |
Tov Nieuws: Een verhaal van Aliyah-gangers
