ChristenUnie-fractievoorzitter Gert-Jan Segers vertelt voor het eerst over de aanloop naar de historische excuses van premier Rutte, eind januari, voor het handelen van de Nederlandse overheid in oorlogstijd.
Het was in november vorig jaar. Na het wekelijkse coalitieoverleg op maandagochtend schiet ik Mark aan: heb je nog een minuutje? En ik vertel hem waar ik geweest ben en wat ik denk. Dat er nu nog overlevenden zijn, dat dit het aangewezen moment is, 75 jaar na dato, als we nog iets willen. Bij Rutte zijn er dan twee smaken: of hij zegt snel nee, of hij pakt iets meteen op. Ter plekke belt hij met een ambtenaar van zijn ministerie. Tegen mij zegt hij: ‘Ik kom er op terug’.”
Bijzondere sfeer
Voor Gert-Jan Segers begint het allemaal een paar maanden eerder, met een bijeenkomst in de Ridderzaal. Op een snikhete junidag is daar een opvallend, internationaal gezelschap bijeen. Rabbijnen, dominees, politici, de Israëlische ambassadeur, andere vrienden van Israël, allemaal zijn ze op uitnodiging van staatssecretaris Paul Blokhuis (ChristenUnie) naar deze historische zaal gekomen. Het thema is antisemitisme en de strijd daartegen. Er hangt volgens ChristenUnie-leider Segers een bijzondere sfeer. De aanwezigen bidden samen, er klinken toespraken. Een Duitse dominee vraagt om vergeving. Een rabbijn blaast op de sjofar, de ramshoorn die in joodse erediensten wordt gebruikt.
ChristenUnie-Kamerlid Eppo Bruins is nauw betrokken bij de organisatie. De bijeenkomst vindt plaats aan de vooravond van de Jerusalem Prayer Breakfast, een wereldwijde gebedsbeweging voor Israël. Die wordt dat jaar in Den Haag gehouden. In het bestuur zitten onder meer een Israëlische parlementariër en het voormalig Amerikaans Congreslid (en Tea Party-icoon) Michele Bachman.
