Hoewel de deadline van 1 juli is verstreken, blijft de Israëlische premier Benjamin Netanyahu aandringen op annexatie van de Jordaanvallei en andere delen van de Westbank. En het naburige Jordanië blijft de wijdverbreide Arabische oppositie tegen deze stap leiden, en gaat zo ver dat het de stabiliteit van het Israëlisch-Jordaanse vredesverdrag bedreigt.
Maar uiteindelijk zullen gedeelde nationale belangen het Hashemitische Koninkrijk dwingen om de Israëlische annexatie te accepteren, en de langverwachte definitieve afbakening van de oostelijke grens van de Joodse Staat.
Vrees voor de ‘Jordaanse optie’
Een van de gangbare argumenten tegen de uitbreiding van de Israëlische wet over de Jordaanvallei, en zelfs tegen Trump’s ‘Deal van de Eeuw’ als geheel, is dat het Jordanië zal destabiliseren.
Velen in Jordanië zijn bezorgd, dat de Palestijnse meerderheid in het koninkrijk de kans zal grijpen om de ‘Jordaanse optie’ te realiseren, waarbij Jordanië geïntegreerd zou worden in de Palestijnse Staat. Maar deze vrees is overdreven.
Basis van gemeenschappelijke belangen
Het Koninkrijk Jordanië is al vele jaren een strategische partner van Israël, zelfs al vóór het vredesverdrag van 1994. Er is een sterke basis van gemeenschappelijke belangen, waaronder steun voor de Amerikaanse aanwezigheid in de regio, verzet tegen de Arabische nationalistische en islamitische bewegingen en verzet tegen de Iraanse nucleaire dreiging en de hegemoniale ambities van Teheran in het Midden-Oosten.
Jordanië vertrouwt al heel lang op Israël om radicale groeperingen af te schrikken, die de veiligheid van het koninkrijk zouden bedreigen, terwijl Israël in Jordanië een betrouwbare buffer ziet tegen de extremisten, die ten oosten van het koninkrijk de overhand hebben.
Israël heeft er absoluut geen belang bij dat Jordanië ook een terroristisch toevluchtsoord wordt zoals Gaza, en wat betreft Amman, beschermt Israëlische militaire controle over de Jordaanvallei hen tegen de radicalere Palestijnse elementen ten westen van de rivier de Jordaan.
Het is ook belangrijk om te bedenken, dat Jordanië niet afzag van het ondertekenen van een vredesakkoord met Israël op een moment dat de stad Jeruzalem, die veel belangrijker is dan de Jordaanvallei, werd geannexeerd en onder de Israëlische soevereiniteit werd geplaatst. Dit werd uiteraard gedaan op voorwaarde dat Israël de rol van Jordanië in het bestuur van de islamitische heilige plaatsen in Jeruzalem zou erkennen.
Toenemende samenwerking
Sinds de ondertekening van het vredesakkoord is de verbondenheid van Jordanië met Israël alleen maar toegenomen, omdat Israël het koninkrijk van water en aardgas voorziet en de Israëlische lobby in Washington overuren maakt om de Amerikaanse economische hulp aan Amman te waarborgen.
Het is moeilijk voor Saoedi-Arabië, de Golfstaten of Egypte om concrete stappen te ondernemen tegen de Israëlische annexatie van de Jordaanvallei, gelet op de toenemende Iraanse dreiging en de bezorgdheid over een Amerikaanse terugtrekking uit de regio. De Arabische Staten weten dat Israël de sleutel is tot nauwere banden met de regering-Trump en dat de Joodse Staat het meest effectieve bolwerk blijft tegen Iraanse expansie.
Stemmen van tegenstand vanuit Jordanië klinken vaak luider, maar onderschat de politieke slagkracht van de Hashemitische heersers niet, als het gaat om de anti-Israëlische sentimenten die in het koninkrijk heersen, rustig en effectief te confronteren. Zij doen dit al tientallen jaren, en met groot succes.
Dit is een geschikt moment voor alle betrokkenen om, onder auspiciën van de supermacht van de wereld, een stap verder te gaan dan oude conflicten en zich voor te bereiden op de dreigende gevaren van de toekomst. En voor Israël en haar partners betekent dit, dat er eindelijk soevereine veiligheidsgrenzen worden vastgesteld.
Rami Dabbas is een politieke activist en analist in Jordanië en levert regelmatig bijdragen voor Israel Today.
Bronvermelding:
Datum: 07-07-2020
Auteur: Rami Dabbas
Website: israeltoday.nl
