Frankrijk ziet af van ‘Staat Palestina, grenzen van 1967, Jeruzalem als hoofdstad’ als enige oplossing
Het Hebreeuws-talige dagblad Ma’ariv berichtte op 7 oktober dat Frankrijk zijn officiële standpunt over het Israëlisch-Palestijnse conflict aan het veranderen is en niet langer de mogelijkheid uitsluit van een andere oplossing dan de traditionele tweestaten-orthodoxie, aldus diplomatieke bronnen in Parijs.
In een discussie die werd geïnitieerd door een pro-Israëlische lobby-organisatie in Europa, zei de Franse ambassadeur in Israël Eric Danon:
We zullen niet (meer) onderhandelen namens de Palestijnen. Dit is een bilaterale vraag en we zeggen dat er rekening moet worden gehouden met de nieuwe situatie die is ontstaan en terug op de onderhandelingstafel moet worden gelegd. Niemand weet wat er uiteindelijk zal gebeuren – één staat, twee staten, met of zonder Jeruzalem. Wat wij prefereren en denken dat het beste is, is een tweestaten-oplossing. Betekent dit dat we het over iets anders niet eens kunnen worden? Helemaal niet. We kunnen elke oplossing accepteren waarover de Palestijnen en Israëli’s het eens zullen worden.
Ma’an voegt eraan toe dat Danon ook zei:
Zes maanden geleden had niemand gedacht dat Israël, de Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein een vredesakkoord zouden ondertekenen. Het Midden-Oosten is totaal veranderd door de positie van de Verenigde Staten, Iran en Turkije, omdat Israël een nieuwe regionale macht is geworden. De Palestijnen moeten rekening houden met hun zwakke positie op de internationale en Arabische arena’s.
Danon had in het verleden soortgelijke dingen gezegd, maar dat werd in Parijs geclassificeerd als een ‘persoonlijke positie’. Dit lijkt te zijn veranderd. Dit is weer een bliksemschicht die dagelijks voorkomt. West-Europese landen zijn de laatste betrouwbare steun geweest voor de maximale en fantasierijke Palestijnse standpunten, zelfs nu de VS en de Arabische wereld afstand hebben genomen van de PLO.
Mahmoud Abbas rekent erop dat de EU voor hem onderhandelt en Israël onder druk zet – precies wat Danon zei dat Frankrijk niet langer zal doen. Tot twee maanden geleden zou het ondenkbaar zijn geweest voor een EU-land om hardop te zeggen dat Palestijnen misschien geen hoofdstad in Jeruzalem krijgen, laat staan hun eigen staat.
Dit alles is een direct gevolg van de overeenkomst tussen Israël en de VAE, tot stand gekomen door de regering-Trump. Het is het hoogtepunt van drie jaar van het injecteren van realiteit in het Arabisch / Israëlische conflict, en nu het ‘Palestina aan 1967 grenst aan Jeruzalem als hoofdstad en de terugkeer van vluchtelingen‘-zeepbel is doorbroken, is de wereld vrij om alternatieve manieren te bedenken. Om vrede te brengen.
‘Palestina’ is een intern probleem van Israël en Israël alléén!
Kortom: Frankrijk evolueert stilaan naar een andere houding jegens het Israëlisch conflict met de Palestijnen waarvan het lijkt te willen zeggen: het is in wezen een interne zaak van Israël. “Het zijn onze zaken niet”. Alleen jammer dat ze daar al sinds 1947 met die Franse hamer op diezelfde spijker zijn blijven slaan.
Israël hoeft geen lessen te trekken van Frankrijk. Net zomin als van Groot-Brittannië, Duitsland, Nederland en België, die nog altijd hun koloniaal verleden meezeulen. Met dit verschil dat Israël bouwt op eigen land en grond. En niet zoals China, Rusland, Turkije enz… op andermans grond en bezit.
Zelfs tot op vandaag koloniseert Frankrijk nog steeds landen en eilanden ver weg overzee. Hier geen boycot, Free Gaza Flotilla’s noch VN resoluties die Frankrijk hiervoor veroordelen noch boycotten.
Franse koloniën
Er zijn vijf Franse overzeese gebieden alias la France d’outre-mer, waarin het recht van metropolitaans Frankrijk op grond van artikel 73 van de Franse grondwet in beginsel integraal van toepassing is: Guadeloupe, in de Caribische Zee, met een aantal eilanden van de Franse Antillen; Frans-Guyana, in Zuid-Amerika, ingeklemd tussen Suriname en Brazilië; Martinique, eveneens in de Caribische Zee, ook een eiland van de Franse Antillen: Mayotte, in de Indische Oceaan, ten westen van Madagaskar en Réunion, in de Indische Oceaan, ten oosten van Madagaskar.
De Franse overzeese gebieden omvatten vandaag een oppervlakte van 119.394 km², amper één procent van het vroegere koloniale rijk. Omdat het grotendeels om eilanden gaat, kan Frankrijk aanspraak maken op een exclusieve economische zone EEZ van meer dan 11 miljoen km² in de wereldzeeën. Het gaat om de op een na grootste EEZ in de wereld, na die van de Verenigde Staten.
Overzees Frankrijk telde 2.691.000 inwoners in 2013, die in principe de Franse nationaliteit hebben en in beide kamers van het Franse parlement zijn vertegenwoordigd door eigen verkozen leden. Sommige gebieden genieten een zekere autonomie, met respect voor de lokale wetten en gebruiken.
Meer dan andere ex-koloniale mogendheden is Frankrijk militair tussenbeide gekomen in de voormalige Franse koloniën, om een welgevallig regime te steunen of een onwelgevallig regime omver te werpen. Het is een controversieel beleid dat decennialang gepropageerd werd door Jacques Foccart, de Afrika-adviseur van de presidenten de Gaulle, Pompidou en Chirac.
Behalve de economische en culturele macht die Frankrijk nog steeds uitoefent in deze ‘invloedssfeer’, leidt dit tot beschuldigingen van neokolonialisme. Deze invloed van Frankrijk in Afrika wordt weleens ironisch Françafrique genoemd.
____________________________________
Bron: www.israelcnn.com
Datum: 9 oktober 2020
Afbeelding: website Elder of Ziyon
