Her en der wordt beweerd dat we in een kanteltijdperk leven. Die bewering berust beslist niet op fantasie. Je ziet het voor je ogen gebeuren, de wereldmachten schuiven. Een spannend ‘schaakspel’ dat zomaar kan veranderen in ‘landje pik’.
De grootmachten tasten hun mogelijkheden af. Ze zoeken naar het moment waarop ze hun macht kunnen verzilveren. Dreiging is hun eerste wapen. Corona vertraagt het proces enigszins, maar stopt het zeker niet. China wordt zich meer en meer bewust van zijn macht. Ze zijn met veel, heel veel.
In Rusland droomt Poetin van de volgende verovering. India dringt zich op. Ook hier geldt het getal en daarnaast een stormachtige technologische ontwikkeling. In ons eigen continent zie je ook de machtsverhoudingen veranderen. Oost-Europa laat van zich horen. Er ontstaan daar nieuwe verbanden, waarin Polen een voortrekkersrol heeft. Al die verschuivingen worden geactiveerd door de verzwakking van het op dit moment nog machtigste land van de wereld: Amerika.
Professor Bram van de Beek schrijft regelmatig columns die aan het denken zetten. Vorige week (2 september) stond er in het Nederlands Dagblad een column van zijn hand, met het opschrift: Een ander Amerika. Kernzin in de column is: Trump beweert vaak onzin, maar in die onzin zit vaak ook iets dat waar is. Juist daarom vindt die onzin zoveel aftrek’. Als Trump beweert dat het oude Amerika er aan dreigt te gaan heeft hij gelijk. Veel Amerikanen zien het ook en worden angstig. Ze willen alles doen om het tegen te houden. Maar die verandering is onontkoombaar.
Van de Beek wijst er op dat de bevolkingssamenstelling voor zich spreekt. Nu hebben de Engelstalige blanken nog een kleine meerderheid, maar in de volgende generatie bestaat de meerderheid uit Afro-Amerikanen, Asio- Amerikanen en Latino’s. Er zal een ander Amerika ontstaan. ‘Trump staat voor de mensen die het doorhebben dat alles anders wordt. Ze zijn er bang voor, want ze zullen hun veilige bekende wereld verliezen. Ze kiezen voor de verdediging. Desnoods met wapens’. Het lijkt niet ondenkbaar dat het die kant opgaat. Dat is pas echt iets om bang voor te zijn. Oorlog en gewapende revolutie zijn verschrikkelijk, ze roepen alle demonen uit de hel op.
Van de Beek schrijft ook over Europa. Hij constateert dat in Amerika ook de democratische elite geen antwoord heeft op de ontwikkelingen, ‘net als de Europese hoogopgeleide elite dat niet heeft, als ze onder ogen zou moeten zien dat de migratiestromen uit Afrika en Azië alleen maar groter zullen worden en echt niet te keren’. Het is een gedachte die me veel bezig houdt. De migrantenstromen gaan niet stoppen en ze zijn ook niet te stoppen. Al decennia lang tonen de overheden op dit gebied hun onmacht. Oorlogen, armoede en klimaatveranderingen drijven mensen onze kant op.
Er ontstaat daardoor een ander Europa. Ook hierover heerst angst. Wat moeten we doen? Waar moeten we ons op voorbereiden? Kun je je ergens op voorbereiden? Ook wij hechten aan continuïteit. Wat we niet moeten doen is wel duidelijk. Haat bijvoorbeeld, daar zijn we niet toe geroepen. En we worden ook niet geroepen om onze eigen verworvenheden, vooral in materiële zin, koste wat kost te beschermen. Het is een verleiding om de verkeerde strijd te gaan strijden. Een strijd voor het behouden van dingen die voorbij gaan. De kerk strijdt voor een koninkrijk dat blijft. Het gebed voor de overheid waar de Bijbel ons toe oproept krijgt een nieuwe lading. Bidden om leiders die ons vreedzaam door de sterk veranderende tijden heen kunnen leiden. En zelf doen wat je hand vindt om te doen. Als pelgrims op weg naar een beter vaderland.
Bronvermelding:
Datum: 08-09020
Auteur: Krijn de Jong
Website: www.zaut.org
