Human Rights Watch, de club die zich normaal gesproken bezig houdt met het demoniseren van Israël heeft in oktober 2018 een rapport uitgebracht over martelpraktijken door de Palestijnse Autoriteit. Ze onthullen in detail wat de Palestijnse leiders doen met tegenstanders en critici. “In de tijd dat de Palestijnen een zekere mate van zelfbestuur hebben gekregen over de Westelijke Jordaanoever (lees de Bijbelse gebieden Samaria en Judea) en de Gazastrook, hebben hun autoriteiten machinerieën van onderdrukking ingesteld om tegenstanders het zwijgen op te leggen onder meer door het gebruik van gruwelijke folterpraktijken.”Het rapport bestempelde zowel de Palestijnse Autoriteit in Ramallah onder leiding van Mahmoud Abbas als Hamas in Gaza als ‘politiestaten’.
De individuele Palestijnen, die in het rapport worden genoemd, spreken van willekeurige arrestaties en afschuwelijke martelingen door hun eigen politie en veiligheidsdiensten. Een journalist, die gearresteerd werd voor het bekritiseren van Abbas en zijn bende, vertelde dat politieagenten zijn handen aan het plafond bonden en ‘langzaam aan het touw trokken om druk op zijn armen uit te oefenen.’ Dat had zoveel pijn bij hem veroorzaakt dat hij een politieagent moest vragen om zijn broek omhoog te trekken na een bezoek van hem aan het toilet.
Men kan zich afvragen waarom de internationale gemeenschap een oogje dichtknijpt voor decennia van soortgelijk geweld door de Palestijnse Autoriteit tegen de eigen burgers. In feite geven de Verenigde Naties en de anti-Israël kliek in Brussel helemaal niets om Palestijnen wanneer Israël er niet bij betrokken is. Zo is er nauwelijks sprake geweest van enige reactie op de slachting van duizenden Palestijnen tijdens de Syrische burgeroorlog.
Waar zijn de beroemde ‘Vrienden van Palestina’? Waar zijn de Verenigde Naties die immer klaarstaan om Israël te beschuldigen van ‘mensenrechtenschendingen’ en waar is de Europese Minister van Buitenlandse zaken, de huilebalk Federica Mogherini die Israël keer op keer neerzet als de slechterik. En waar is de media die het ene na het andere fake-nieuws verhaal publiceren dat Israël in een slecht daglicht stelt? De wereldleiders zijn niet geïnteresseerd in beelden waarin ‘politieagenten’ van de Palestijnse Autoriteit op kinderen inslaan. Wanneer Israël erbij betrokken is, krijgen dit soort gebeurtenissen wereldwijde aandacht. Dat laat nog eens zien dat de wereld in werkelijkheid niets geeft om het welzijn van de Palestijnen.
In augustus 2017 oordeelde rechter Moshe Drori van de rechtbank in Jeruzalem dat de Palestijnse Autoriteit verantwoordelijk is voor de moord, ontvoering, opsluiting, marteling en verkrachting van 52 Arabieren die onderdanen zijn van Israël of van de Palestijnse Autoriteit. Het vonnis beschreef martelingen met elektrische schokken; castratie; langdurig hangen aan de benen met het hoofd van de gevangene naar beneden; gieten van kokend plastic op de lichamen van gevangenen; het uittrekken van tanden en nagels; slaapgebrek en het beperken van voedsel; evenals moord en verkrachting van familieleden. Rechter Drori oordeelde dat de Palestijnse Autoriteit aansprakelijkheid voor de aanklachten zou moeten dragen maar Abbas en trawanten komen overal mee weg.
Er zijn voorbeelden genoeg hoe honderden en duizenden Palestijnen routinematig worden misbruikt door de leiders in Ramallah en gewapende Palestijnse terreurgroepen die alle vrijheid genieten het volk te terroriseren. Wanneer Palestijnen door Palestijnen worden vermoord, horen we niets van de Verenigde Naties waar de grootste leugens winnen, en de gruwelijkste dictators in werkelijkheid de dienst uitmaken. Alleen wanneer ze Israël vals kunnen beschuldigen komt men in actie. Zo werd de Joodse staat op 24 juli 2019 weer eens veroordeeld in een resolutie, waarin het land het “grootste obstakel” wordt genoemd “met betrekking tot de vooruitgang, zelfredzaamheid en integratie van Palestijnse vrouwen in de ontwikkeling van hun samenleving”. Veertig landen stemden voor de resolutie waaronder Nederland. Over de situatie van vrouwen in onder meer Saoedi-Arabië, Iran, Jemen, Pakistan of de Republiek Congo, die allemaal in de top tien van slechtste landen staan in het Global Gender Gap Report van 2018, opgesteld door het World Economic Forum, werd met geen woord gerept. Anti-Israël resoluties worden altijd aangenomen dankzij een automatische meerderheid van regelrechte schurkenstaten, waarvan zelfs de allerergste mensenrechtenschenders zelf niet of nauwelijks worden aangeklaagd terwijl juist deze landen zelf geen enkele kritiek uit hun eigen samenleving tollereren.
Al die voorstemmers maken alleen maar kabaal wanneer ze de mogelijkheid hebben om de Joden te belasteren en de staat Israël te veroordelen. Daaruit blijkt maar weer eens dat uitsluitend Israël hun doelwit is. Hun anti-Israëlmotor draait op pure Jodenhaat en in dat boosaardig schertstoneel spelen de Arabieren die onder het gezag van het PA-bewind vallen, slechts een minderwaardige bijrol.
Het is al weer wat jaren geleden, dat op 16 augustus 2001 Mohammed Bak’r een christen Palestijn door de PA-politie werd gearresteerd en gevangen gehouden in het dorp Salfet. Bak’r werd ervan beschuldigd een verrader van de islam te zijn vanwege zijn bekering tot het christendom en daarom de dood verdiende. Via een familielid werd bekend dat hij werd gemarteld. Ze hadden hem met zijn handen aan het plafond gehangen met zijn voeten van de vloer. In dezelfde gevangenis zat nog een andere ex-moslim die na herhaalde verzoeken eindelijk zijn familie op bezoek kreeg. De man was zo vreselijk gemarteld dat hij zijn eigen naam niet eens meer wist. Een andere christen-arabier Saaëd werd tijdens ondervraging zo meedogenloos geslagen dat hij van ellende een valse bekentenis aflegde. Ze sloten hem op in een stikdonkere ondergrondse cel totdat hij onder druk van het Rode Kruis uiteindelijk werd overgeplaatst naar een ‘normale’ gevangenis. Men zou mogen verwachten dat de kerkleiders hun stem zouden laten horen maar die zwijgen in alle toonaarden.
Reeds vanaf het moment dat terreurbaas Jasser Arafat de leiding kreeg over de Palestijnse Autoriteit was er voor de Palestijnse burgers geen enkele sprake meer van enige politieke vrijheid. De burgerrechten werden vanaf dat moment met voeten getreden en er heerste een constante atmosfeer van agressie en brutaliteit van de verschillende terreurbendes die onder Arafats leiding vielen. Ook de door de Amerikanen opgeleide Palestijnse Nationale Veiligheidstroepen (NSF), zijn berucht om hun gebruik van disproportioneel geweld en terreur jegens de eigen bevolking.
Leden van de Palestijnse ‘veiligheidsdiensten’
Meningsvrijheid werd onder het terreurbewind van Arafat niet getolereerd en bijeenkomsten van de oppositie verboden. Burgers die het niet eens waren met zijn beleid, liepen het risico al hun persoonlijke bezittingen kwijt te raken, geconfisceerd door Arafats corrupte politieapparaat. Journalisten die niet schreven wat hun werd opgedragen of die het lef hadden Arafats wachtende vleiers en slippendragers te bekritiseren, werden opgesloten en gemarteld. Vanaf het moment dat Arafat gezag is gaan uitoefenen in Gaza, en delen van Samaria en Judea, is hij begonnen alle locale critici van de pers te muilkorfen door middel van willekeurige arrestaties, bedreigingen en psychische intimidatie.
Het volk werd nauwlettend in de gaten gehouden en tegenstanders van Arafats bewind werden zonder enig bewijs beschuldigd van collaboratie met Israël en dikwijls publiekelijk gelyncht. Tijdens “Operatie Defensieve Shield” troffen Israëlische militairen een aantal gevangenen aan in een gevangenis in Sichem waarvan een deel van hen werd vastgehouden op verdenking van collaboratie met Israël. Sommige gevangenen hingen al een paar dagen met hun voeten aan het plafond. Zij waren bewerkt met messen, brandende sigaretten en glas.
De eigenaar van een winkel vertelde dat hij een soort extra belasting moest betalen aan één van Arafats veiligheidsdiensten. Men dreigde hem te beschuldigen van collaboratie indien hij niet aan hun eisen zou voldoen. Een voormalige rechter uit Sichem (Nabloes) noemde het gerechtelijke systeem ‘een groot theater’. Hij zei dat vele rechters werden geïntimideerd en bedreigd door leden van Arafats veiligheidsdiensten. In de periode tussen september 2000 (het begin van de tweede intifada) en april 2004 zijn tientallen Palestijnse burgers door Arafats bendes om politieke redenen uit de weg geruimd. Doden die door de internationale media, de Verenigde Naties en andere blindgangers routinematig aan Israël werden toegeschreven.
Academische en politieke persoonlijkheden, die tegen Arafats bewind protesteerden werden gearresteerd en mishandeld. Toen de christelijke burgemeester van Bethlehem Chanan Nasser na een bezoek aan Arafat huiswaarts keerde, waar hij bezwaren had geuit over de grafschendingen, moorden en overvallen van de in Bethlehem en omgeving opererende terreurbendes, moest hij zijn brandende auto hals over kop verlaten. Een groep prominente intellectuelen die een petitie hadden ondertekend waarin Arafats bewind werd beschuldigd van corruptie, werden gevangen gezet en gemarteld. Burgemeester Zuhir Hamdan die publiekelijk verkondigde dat zijn dorpsgenoten prefereerden te leven onder Israël inplaats van onder Arafat, werd neergeschoten, maar overleefde de aanslag. Terreurbenden genoten volledige immuniteit en maakten van hun vrijheid gebruik de eigen bevolking te tiranniseren zonder dat daar tegenop getreden werd. Arafats bewind was barbaars en onderdrukkend. Hij gebruikte het wapen van terreur en geweld niet alleen tegen Israël, maar ook tegen zijn eigen bevolking.
Mensenrechten schendingen ook onder het bewind van Mahmoud Abbas
Er is niets veranderd na de dood van Arafat. Ook het huidige PA bewind onder leiding van Mahmoud Abbas (Abu Mazen) gaat op dezelfde weg verder als Arafat zijn voormalige ‘lievelingsbroeder’ in het kwaad. Abbas spreekt over democratie en mensenrechten maar juist deze rechten worden door hem en zijn bende met voeten getreden en dat geldt eveneens voor de bewoners in Gaza onder het terreurbewind van Hamas. Het bewind in Ramallah laat na om een functionerend justitiesysteem te vestigen; ze doen niets aan het beschermen van de mensenrechten. De militaire organisaties zijn volledig corrupt. Hun voornaamste bezigheden zijn het bestelen van Palestijnse burgers en het leven voor hen onmogelijk te maken. Omkoperijen hebben de wet vervangen. Politieagenten leiden bendes van drugshandelaren en dieven die auto’s in Israël stelen. Er is geen wezenlijk verschil tussen de PA en maffiabendes.
Nauwelijks in functie als ‘president’ (lees: terreurleider) van de Palestijnse Autoriteit vernieuwde Mahmoud Abbas de doodvonnissen van tenminste vijftien Arabieren die werden verdacht van collaboratie met Israël. Onder hen waren Yusef Hassan Sinwar, Muhammad Abu Kainas en zijn zoon Rami Kainas. Sinwar werd veroordeeld tot ophanging door een onder Abbas’ controle staand militair tribunaal in oktober 2004, na een proces dat nauwelijks een uur duurde. De anderen zijn door een vuurpeloton om het leven gebracht. De manier waarop de rechtsgang in Ramallah plaatsvindt en de beestachtige manier waarop vermeende collaborateurs in deze cultuur van de dood worden vermoord, roept geen enkele afkeurende reactie op van de wereldleiders.
Palestijnen die huizen aan Joden verkopen riskeren de doodstraf
Arabieren die huizen aan Joden verkopen riskeren hun leven want sommigen hebben daarvoor de doodstraf gekregen. Door de jaren heen zijn er diverse Palestijnen ter dood veroordeeld en of buitenrechterlijk vermoord vanwege verkoop van land aan Joden. Abbas en trawanten krijgen daarbij de hulp van de extreem-linkse Israëlische organisatie B’tselem. Deze organisatie blijkt Palestijnen aan te geven die zaken doen met Joden – en daarmee hun executie bewerkstelligt. De laatste jaren worden die doodstraffen – vanwege internationale kritiek – niet meer officieel voltrokken. Maar Palestijnen die zijn veroordeeld voor het verkopen van bijvoorbeeld grond aan Joden leven nog steeds niet lang meer: zij sterven nu door ‘een hartaanval’ of door ‘een val uit een Palestijns gevangenisraam’.
Er is in toenemende mate sprake van onderdrukking van de persvrijheid. Telefoons van politieke tegenstanders worden aftapt en beheerders van internet sites worden geblokkeerd en beschuldigd van het verspreiden van “opruiing en leugens om zodoende de structuur van de samenleving te breken.” In opdracht van het bewind worden Arabische journalisten, bloggers en studenten gearresteerd vanwege kritische opmerkingen over Abbas en zijn corrupte kliek, op socialenetwerksites zoals Facebook. Onder hen was Jamal Abu Rihan, een blogger die op zijn Facebook-pagina schreef: ”De mensen willen een einde aan de corruptie.”
Het beleid van Abbas is er op gericht kritische media berichtgeving geheel uit te bannen. Apparatuur van journalisten wordt regelmatig in beslag genomen en journalisten willekeurig gedetineerd en soms gemarteld. Niemand weet precies hoeveel mensen er achter de tralies zitten vanwege kritiek op de PA.
Bij vreedzame demonstraties wordt dikwijls gebruik gemaakt van knuppels en geweerkolven en wordt de uitrusting van journalisten vernield. Er zijn gevallen bekend dat de armen van demonstraten op hun rug worden vastgebonden, en vervolgens omhoog worden getrokken totdat hun schouders uit de kom zijn. Bovendien vallen politieagenten in burger vrouwelijke demonstranten lastig en komt het tot seksuele overvallen. Hoe gewelddadig het er toe gaat mag ook blijken uit de manier waarop Abbas’ ‘politiekorps’ burgers in elkaar slaat, tijdens manifestaties tegen zijn bewind. Zelfs meisjes worden geslagen.
In een in januari 2014 verschenen rapport van de Palestijnse ‘Onafhankelijke Commissie voor Mensenrechten’ (ICHR) blijkt ook hoezeer de bevolking wordt onderdrukt. Het PA-bewind en de terreurbeweging Hamas in Gaza zijn verantwoordelijk voor martelingen, onderdrukking en aanvallen op de vrijheid van meningsuiting. Folteringen en mishandelingen in gevangenissen, onwettige arrestaties of illegale inbeslagnames van geld, zijn regelmatig terugkerende gebeurtenissen.
Het Instituut voor Gerechtigheid in Jeruzalem (JIJ) heeft ook een rapport gepubliceerd waarin de schendingen van de mensenrechten door de PA en Hamas in Gaza, worden behandeld in de periode van juni 2014 tot april 2018. Ook uit dit 57 pagina´s tellende rapport blijkt dat Abbas’ volgelingen het slachtoffer zijn van diverse schendingen van hun mensenrechten. Ook blijkt er geen enkele sprake van religieuze vrijheid. Volgens de aanklacht zouden Palestijnse veiligheidsbeambten politieke gevangenen routinematig martelen; zeventien gevangenen zouden daarbij in de afgelopen jaren zijn omgekomen. In de aanklacht wijst JIJ erop dat met name studenten, journalisten en politici die het waagden om kritiek te leveren op Abbas’ en trawanten, te maken kregen met machtsmisbruik.
Ook heeft Abbas ingestemd met een Wet op Cybermisdaden die zijn veiligheidsstrijdkrachten uitgebreide bevoegdheden geeft om zijn critici op de sociale media tot zwijgen te brengen. Geen mens blijft buiten bereik voor de lange arm van de “Bende van Ramallah”. Zodra Palestijnen het lef hebben Abbas en zijn corrupte trawanten te bekritiseren of te beschuldigen van corrupte, dan worden ze zonder pardon achter de tralies gezet op basis van valse beschuldigingen. Het bewind in Ramallah is niets anders dan een bende criminelen die al jaren ongestoord zijn gang kan gaan.
Bron: https://www.franklinterhorst.nl/
