De wijk Kiryat Hayovel in Jeruzalem heeft een uitgesproken internationaal tintje. Het heeft straten die zijn vernoemd naar Latijns-Amerikaanse landen, zoals straten met de namen Bolivia, Brazilië, Chili, Costa Rica, Guatemala en Uruguay, om er maar een paar te noemen. Deze erkennen Latijns-Amerikaanse landen die in 1947 hebben gestemd voor de oprichting van een Joodse staat in het Land Israël. Opvallend bovenaan de lijst ontbreekt Argentinië, dat zich tijdens de VN-stemming van 1947 van stemming onthield.

Onlangs arriveerde de Argentijnse president Javier Milei in Israël om solidariteit te tonen in deze tijd van oorlog, en om het tij te keren tussen het besmeurde verleden van de relatie van zijn land met Israël. Het bezoek van Milei was op veel niveaus belangrijk en historisch. Hij arriveerde kort nadat hij in november werd verkozen, wat een teken is van het belang dat hij hecht aan Israël en aan de relatie van zijn land met Israël, die een fundamenteel onderdeel was van zijn campagne. Het was inderdaad het eerste staatsbezoek van Milei in het buitenland. De komst van Milei maakte hem ook tot het eerste staatshoofd dat Israël vanuit Zuid-Amerika bezocht sinds de onmenselijke Hamas-aanval op Israël en het bloedbad, het begin van een oorlog die nu ver in de vierde maand is.

Zoals veel buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders hebben gedaan, bezocht Milei gemeenschappen langs de grens met Gaza die werden overspoeld door Hamas-terroristen, waaronder zo’n 1.200 mensen werden afgeslacht door de terroristen, en waarvan er honderden werden gegijzeld. De betekenis van het bezoek van president Milei werd onderstreept doordat hij door de Israëlische president Isaac Herzog naar de Israëlische grens met Gaza werd begeleid.

Milei gaf onvoorwaardelijke steun aan Israël en noemde Hamas, de Palestijns-Arabische islamisten, een ‘terroristische groepering’ die ‘een misdaad tegen de menselijkheid’ had begaan. Milei merkte op: “De vrije wereld kan in dit geval niet onverschillig blijven, aangezien we duidelijke voorbeelden zien van terrorisme en antisemitisme en van wat ik zou willen omschrijven als het nazisme van de 21e eeuw. Als we horen over de methoden die deze keer zijn gebruikt, doet dat ons denken aan de wreedheden van de Holocaust.”

Milei’s bezoek was ook opmerkelijk omdat hij bij de Westelijke Muur bad, met Israëlische aanbidders danste en zijn voornemen bevestigde om de Argentijnse ambassade naar Jeruzalem te verhuizen.

Tijdens zijn bezoek deden enkele van mijn Argentijnse vrienden hun uiterste best om hun trots en vreugde te uiten over het feit dat hun president het tij keerde in de betrekkingen met Israël, die ontsierd zijn door een geschiedenis die niet bepaald positief is. Het is nogal een wending ten opzichte van eerdere Argentijnse leiders, wier standpunten beslist vijandig tegenover Israël stonden, of op zijn best ambivalent waren. Argentinië verwelkomde en bood onderdak aan nazi-leiders en oorlogsmisdadigers na de Holocaust. Daar vonden twee massale islamistische terroristische aanslagen plaats, gericht tegen de Israëlische ambassade (1992) en het Joods Gemeenschapscentrum (1994) in Buenos Aries. Onderzoek hiernaar en de schuld van de toenmalige leiders leidden ook tot de mysterieuze dood van een Joodse aanklager aan de vooravond van een proces dat veel van deze kwestie openbaar zou hebben gemaakt.

Het bezoek van president Milei deed me denken aan mijn vriend Diego Freytes en zijn diepgaande en persoonlijke essay in “ Israël het Wonder ”, uitgegeven door de Genesis 123 Foundation , met 75 essays van christelijke leiders van over de hele wereld over waarom Israël belangrijk voor hen is. Diego verwijst niet alleen naar het bittere verleden van Argentinië bij het blokkeren van de Joodse immigratie in de jaren dertig, het herbergen van nazi-oorlogsmisdadigers en terroristen, en het verdoezelen van de naleving ervan als basis voor Iraanse terreur. Hij duikt diep in de betekenis van het vers, Genesis 12:3.

Meer dan slechts een vluchtige herhaling van het Bijbelvers, kijkt hij naar de wortel van de Hebreeuwse woorden en wat ze betekenen, waarbij hij niet alleen opmerkt dat het een imperatief is om Israël te zegenen. Diego schrijft dat de wortel van het woord ‘zegenen’ dezelfde is als de wortel van het woord ‘knie’. Hij legde uit dat het niet alleen een concept is, maar een actieve plicht, zoals het buigen van een knie. Letterlijk: solidair zijn. Het bezoek van president Milei heeft dat duidelijk gedaan.

Van de 136 gijzelaars die werden vastgehouden, konden dit alle gevonden en thuisgebrachte gijzelaars zijn geweest. De twee geredde mensen zijn echter in Argentinië geboren. Toen president Milei het grensgebied met Gaza bezocht, wist hij dat deze Argentijnen slechts kilometers verderop nog steeds in gevangenschap zaten. Is dit toeval, of een goddelijke knipoog dat het tij de goede kant op keert, dat de zegening begint? Alleen God weet. Maar moge Hij via president Milei blijven samenwerken om de decennialange kloof te dichten, en mogen alle overgebleven gijzelaars worden gered en spoedig naar huis terugkeren.

Bron; Artikel en foto’s: https://www.israel365news.com/386275/argentina-and-israel-turning-the-tide-from-a-curse-to-a-blessing/