‘Ik beschouwde Canada als mijn thuisland, de plaats waar ik opgroeide in een orthodoxe Joodse familie en waar ik dertig jaar woonde,’ vertelt Hannah Nesher. ‘Maar alles veranderde door een wonder door complicaties tijdens een zwangerschap. Daardoor kwam ik tot geloof in mijn Messias, Jeshua en begon ik de Bijbel te lezen.
Ik las hoe wij als Joodse volk vanwege onze zonden door God over de hele wereld zijn verspreid, maar dat God belooft ons weer terug te brengen in ons eigen land. En elke keer als ik daarover las, raakte ik opgewonden, om deel uit te mogen maken van dat eindtijdwerk van God.’
‘Ik was een alleenstaande moeder met drie kinderen, maar ik zag ik niet hoe ik naar Israel zou kunnen gaan, om Alijah te maken. Maar met God zijn alle dingen mogelijk. Korte tijd later ontmoette ik in een Messiaanse gemeente mijn in Polen geboren man. Hij had eveneens een diep verlangen om naar Israel te gaan. Samen pakten we onze koffers, net als ooit Abraham, verlieten ons land, ons huis en onze familie, onze ouders, broers en zussen en gingen op weg naar het land dat de Heere ons had gewezen.’
‘Toen het vliegtuig landde op het vliegveld van Ben Goerion klapten en zongen de mensen. Het was een onvergetelijke ervaring om voet te zetten op Israëlische bodem. Het voelde als een droom en we werden vervuld met vreugde. Het was alsof Psalm 126 werkelijkheid was geworden.
‘Toen de HEERE de gevangenen van Sion terug deed keren, waren wij als mensen die droomden.
Toen werd onze mond vervuld met lachen en onze tong met gejuich.’
Volgende week D.V. het vervolg van dit verhaal van Hannah Nesher.
Bron: Nieuwsbrief van Dirk van Genderen.
