De anti-Joodse haat die de Holocaust aanwakkerde, is nog steeds springlevend en past zich aan de moderne context aan.
Het sentiment “Nooit Meer,” ooit een plechtige gelofte tegen het herhalen van de verschrikkingen van de Holocaust, is geërodeerd in het aangezicht van het toenemende wereldwijde antisemitisme en de ideologische vloedgolven die nu het Joodse volk en de staat Israël bedreigen. Dit is geen dag van herdenking, maar van “niet-herdenking”—een harde afrekening met het verraad van die belofte.
Antisemitisme manifesteert zich vandaag de dag door een gecoördineerde aanval op Israël, een land dat omringd wordt door vijandigheid op meerdere fronten. Wereldwijd floreren antisemitische ideologieën, die de academische wereld, werkplekken en culturele instellingen infiltreren. Deze wijdverbreide vijandigheid staat haaks op de holle herdenkingen van de Holocaust, aangezien de symbolische gebaren van sommige landen scherp contrasteren met acties die moderne Joodse gemeenschappen belasteren en discrimineren.
De door Hamas geleide terroristische aanslagen op 7 oktober 2023, gekenmerkt door wreedheden tegen burgers, waaronder kinderen, legden de heropleving van genocidale haat bloot. Het is een grimmige herinnering aan de ontmenselijking die de eindoplossing van de Joden aanwakkerde, waar nazi-Duitsland zo hard aan heeft gewerkt. De acties van Hamas, gefilmd en verspreid voor propaganda, weerspiegelen de ergste wreedheden uit het verleden, zij het met moderne middelen en een huiveringwekkende openheid. De kreten “Van de rivier naar de zee” en “Dood de Joden”, gehoord in protesten in heel Europa, de Verenigde Staten en elders, echoën de retoriek van vernietiging.
Hoewel de omvang en methodologie van deze daden verschillen van de Shoah, blijft de intentie om te demoniseren en uit te roeien verontrustend bekend. De spookachtige beelden van de Holocaust — een moeder die haar kind vasthoudt vlak voor de dood in Ivangorod, Oekraïne — resoneren met de verschrikkingen van families die in oktober in hun huizen zijn afgeslacht of levend zijn verbrand. Deze parallellen dagen ons uit om een pijnlijke waarheid onder ogen te zien: de anti-Joodse haat die de Holocaust aanwakkerde, leeft en past zich aan moderne contexten aan.
Het falen om “Nooit Meer” hoog te houden is duidelijk te zien in het politieke opportunisme en de onwetendheid rondom reacties op hedendaags antisemitisme. Instellingen die beweren de herinnering aan de Holocaust te eren, onderschrijven vaak tegelijkertijd verhalen die Israël demoniseren. Universiteiten sturen bijvoorbeeld Israëlische vertegenwoordigers weg, terwijl activisten oproepen tot een “vrij Palestina” zonder de mensenrechtenschendingen in door Hamas en Palestijnen gecontroleerde gebieden aan te pakken. Zulke tegenstrijdigheden ondermijnen de geloofwaardigheid van de herinnering aan de Holocaust en moedigen degenen die haat zaaien aan.
Toch is er een versie van “Nooit Meer” die blijft bestaan – een versie die belichaamd wordt door Israëls veerkracht. Na 7 oktober voert Israël wat zijn “Tweede Onafhankelijkheidsoorlog” wordt genoemd, waarmee het zijn recht bevestigt om zijn burgers en zijn soevereiniteit te verdedigen. Deze strijd is niet alleen tegen Hamas, maar ook tegen de bredere krachten van antisemitisme die democratische waarden wereldwijd bedreigen. In tegenstelling tot de Joden van de Holocaust, bezit Israël vandaag de dag de middelen om terug te vechten, en het doet dat in weerwil van degenen die het willen zien vallen.
Om “Never Again” zijn universele betekenis terug te geven, is er echter actie nodig buiten de grenzen van Israël. Overheden, instellingen en individuen moeten onverdraagzaamheid aanpakken met tastbare maatregelen: het stopzetten van de financiering van organisaties die haat promoten, het ter verantwoording roepen van verspreiders van geweld en het verzekeren dat de geschiedenis nauwkeurig wordt onderwezen. De classificatie van Jeruzalem door UNESCO als een islamitisch erfgoed, waarbij de Joodse en christelijke geschiedenis ervan wordt uitgewist, is een voorbeeld van de vervormingen die moeten worden bestreden.
Deze dag van “niet-herinneren” is een oproep om de essentie van “Nooit Meer” terug te winnen. Om zo’n gelofte te eren, moeten we symbolische herinnering verwerpen ten gunste van substantiële actie. De erfenis van de Holocaust, evenals het voortbestaan van democratische waarden, vraagt niets minder.
Datum: 26 januarri 2025
Auteur: Fiamma Nirenstein
Afbeelding: Een afbeelding van een bijeenkomst van de nazipartij in 1934 in Neurenberg, Duitsland. Credit: Wikimedia Commons/Public Domain.
website :www.JNS.org
