Antisemieten propageerden leugens die zo monsterlijk en gemeen waren, zo brutaal en agressief onwaar, dat hun volstrekte onwaarschijnlijkheid hen de illusie van waarheid geeft. Het gaat door na 7 oktober.
7 oktober was de dodelijkste dag van geweld tegen Joden sinds het einde van de Holocaust. Het was ook het begin van de meest virulente uitbarsting van antisemitisme in het Westen sinds de Tweede Wereldoorlog. Om maar één statistiek te noemen: in de eerste drie dagen na de afschuwelijke pogrom van Hamas, stegen de online oproepen tot geweld tegen Joden met 1200 procent, volgens het Antisemitism Cyber Security Monitoring System. Het orgiastische vergieten van Joods bloed dreef antisemieten tot een razernij van haat die nog steeds niet is afgenomen.
Een jaar geleden was het nog mogelijk om te geloven dat het post-Holocaust taboe op openlijke afkeer van Joden nog steeds van kracht was. Hoewel er de laatste jaren steeds vaker en alarmerender uitbarstingen van antisemitische wreedheid waren voorgekomen — en zowel van rechts als van links — leken ze een uitzondering op een algemeen gehandhaafde regel. Dat is niet langer het geval. Zelfs in Amerika wordt antisemitisme mainstream, met name onder jongeren. De post-Holocaust uitstel is voorbij. Antisemitisme is met wraak terug, brutaal en zelfverzekerd.
In de loop van de millennia heeft de haat tegen Joden voorspelbare patronen aangenomen, waarvan er geen fundamenteler is dan de “grote leugen”. Antisemieten — of ze nu het Joodse volk, de Joodse religie of de Joodse staat haten — hebben hun haat niet alleen geuit door negatieve stereotypen te overdrijven, ongemakkelijke waarheden te ontkennen of onverdraagzame beledigingen te herhalen. Ze hebben ook herhaaldelijk leugens verspreid die zo monsterlijk en gemeen zijn, zo brutaal en agressief onwaar, dat de volstrekte onwaarschijnlijkheid ervan hen de illusie van de waarheid geeft.
“In de grote leugen schuilt altijd een zekere geloofwaardigheid”, schreef Adolf Hitler in “Mein Kampf”.
“In de grote leugen zit altijd een zekere geloofwaardigheidskracht,” schreef Adolf Hitler in “Mein Kampf.” Veel mensen “vertellen kleine leugens in kleine zaken,” merkte hij op, maar “het zou nooit in hun hoofd opkomen om kolossale onwaarheden te verzinnen, en ze zouden niet geloven dat anderen de brutaliteit zouden hebben om de waarheid zo schandelijk te verdraaien.” Dat is de paradox en de kracht van de grote leugen, vooral als deze vaak genoeg wordt herhaald: zelfs redelijke geesten accepteren het geleidelijk als feit. Ze gaan er immers onbewust van uit, waarom zouden overheidsfunctionarissen of de pers of maatschappelijke elites zulke schokkende en schandalige beweringen doen als ze niet waar waren?
Hitler begon zijn oorlog tegen de Joden met de grote leugen dat Duitsland in de Eerste Wereldoorlog was verslagen omdat het “in de rug was gestoken” door Joodse verraders. In werkelijkheid waren Duitse Joden uitzonderlijk loyaal aan het vaderland — meer dan 100.000 hadden gediend in het Duitse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog en 12.000 waren gesneuveld in de strijd. Later kwam er een nog onuitsprekelijkere leugen: de groteske bewering dat Joden raciale ondermensen waren die de zuiverheid van het Arische bloed bezoedelden. Tegenwoordig lijkt het ongelooflijk dat burgers van Duitsland, de meest verfijnde en beschaafde natie in Europa, zulke krankzinnige leugens konden geloven. Maar tientallen miljoenen Duitsers geloofden ze wel. En toen de nazi’s begonnen met het ostraciseren en vervolgens uitroeien van de Europese Joden, was dat met de gretige steun en deelname van ontelbare Duitse burgers.
De Joodse geschiedenis staat vol met zulke dodelijke leugens.
Vanaf de 12e eeuw werden Joden er al van beschuldigd christelijke kinderen te hebben ontvoerd en afgeslacht, om hun bloed te gebruiken voor het bakken van Pesach-matzes. Op basis van deze “bloedlaster”, die steeds weer opnieuw werd opgerakeld in middeleeuws Europa (en tot op de dag van vandaag wordt hergebruikt in de islamitische wereld), werden talloze Joden gevangengezet, verdreven of vermoord. De beschuldiging was niet alleen vals, het was een algehele omkering van de waarheid. In de Joodse cultuur is het consumeren van bloed verboden; het is zelfs een van de eerste verboden in de Hebreeuwse Bijbel. Een essentiële stap bij het bereiden van koosjer vlees is om het zorgvuldig schoon te spoelen van bloed. Toch werd deze krankzinnige grote leugen door grote aantallen Europeanen geloofd.
Zo ook de grote leugen, verspreid tijdens de verwoestende Zwarte Dood van de 14e eeuw, dat Joden de pest hadden veroorzaakt door putten en bronnen te vergiftigen. Ze waren van plan, zo werd gezegd, “om het hele christendom te doden en te vernietigen en heerschappij te hebben over de hele wereld.” De beschuldiging was belachelijk, niet in de laatste plaats omdat Joden net als iedereen stierven aan de pest. Toch was de leugen zo effectief, en zo vurig de antisemitische honger om te geloven in Joodse schuld, dat het resulteerde in duizenden Joden die werden opgepakt en levend werden verbrand.
Van tijdperk tot tijdperk muteren de grote leugens die over Joden werden verteld. Aan het begin van de 20e eeuw werden Joden in de beruchte “Protocollen van de Wijzen van Zion” beschuldigd van samenzwering om de wereld te controleren. Na 9/11 werden ze ervan beschuldigd de terroristische aanslagen te hebben beraamd. Louis Farrakhan heeft zijn aanhangers van de Nation of Islam jarenlang geïndoctrineerd met de smaad dat Joden de schuld kregen van “de verschrikkingen van de trans-Atlantische slavenhandel, plantageslavernij, [en] Jim Crow.” Een bloeiende industrie ontkent dat er ooit een Holocaust is geweest en houdt vol dat de meest uitgebreid gedocumenteerde genocide in de geschiedenis een Joodse fictie is. Dit zijn allemaal leugens die zo gek zijn, zulke duidelijke omkeringen van de werkelijkheid, dat ze voor elk weldenkend individu onmogelijk te geloven zouden moeten zijn.
Toch zijn ze allemaal geloofd, vaak in groten getale en door gevierde en invloedrijke mensen.
In het moderne tijdperk zijn de meest dodelijke antisemitische grote leugens die over Israël verspreid zijn. De Joodse staat wordt al tientallen jaren belasterd als zijnde gebaseerd op racisme en het beoefenen van apartheid. Israël wordt besmeurd als een koloniale indringer zonder legitiem recht om te bestaan. Lang nadat het zich volledig uit Gaza heeft teruggetrokken, wordt het routinematig veroordeeld als een “bezetter”.
Decennialang, wanneer Israël gedwongen werd om te vechten voor zichzelf, hebben antisemieten gewoed dat het burgers afslacht met een roekeloze minachting voor fatsoen en internationaal recht. In het jaar sinds 7 oktober zijn deze leugens tot fantastische extremen doorgevoerd: dat Israël opzettelijk ziekenhuizen bombardeert, dat het willens en wetens hongersnood veroorzaakt en zelfs, in een bijgewerkte imitatie van de ontkenning van de Holocaust, dat het het bloedbad van 7 oktober in scène heeft gezet voor propagandadoeleinden en bewijsmateriaal heeft verzonnen over massaverkrachting en seksuele marteling.
”De grootste leugen is dat Israël genocide pleegt op de Palestijnen.”
De grootste van deze grote leugens is dat Israël genocide pleegt tegen de Palestijnen. Nogmaals, dit is niet alleen een leugen, maar een algehele omkering van de realiteit. Het is Hamas dat op 7 oktober genocidaal geweld tegen Israël ontketende, Hamas wiens leiders publiekelijk beloven de “afslachting, uitroeiing en vernietiging” van de Joden uit te voeren, en Hamas wiens strategie expliciet vertrouwt op het maximaliseren van Palestijnse doden. Geloven dat Israël — dat altijd al grote moeite heeft gedaan om burgerslachtoffers te voorkomen — in feite probeert het Palestijnse volk uit te roeien, is ongeveer net zo logisch als geloven dat Joden de Zwarte Dood zouden verspreiden door het drinkwater te vergiftigen.
Maar als het om Joden gaat, zijn mensen — zelfs opgeleide en verfijnde mensen — altijd bereid geweest om de meest monsterlijke grote leugens te geloven. En de horror van 7 oktober heeft, in plaats van zulke leugens gestoorder dan ooit te laten lijken, ertoe geleid dat nog meer mensen ze omarmen.
Dit opiniestuk verscheen oorspronkelijk in The Boston Globe.
Datum: 6 oktober 2024
Auteur: Jeff Jacoby
Beeld: Aish.com
Bron: Antisemitism and the Power of the Big Lie | Aish
