Terwijl ik het vertrouwen in de Amerikaanse vindingrijkheid begin te verliezen, bereikt Israël nog steeds verbazingwekkende dingen.
Nu het Joodse Nieuwjaar is aangebroken en wij Joden nadenken over ons leven, en met name onze daden van het afgelopen jaar, heb ik, net als de meeste Joden, nagedacht over 7 oktober.
Vorig jaar rond deze tijd schreef ik over de dwaze politieke en sociale verdeeldheid onder Joden in Israël en Amerika. Dat was een maand na de herdenking van de vasten van Tisja Be’Av. De Tweede Tempel werd op die dag verwoest, volgens de Talmoed, niet vanwege de Romeinse aanvallen, maar vanwege interne verdeeldheid die de Joden verzwakte en afleidde. Terwijl Rome aanviel, verspreidden de Joden haat en schuld onder elkaar. Ik waarschuwde dat onze moderne vijanden, die altijd op zoek zijn naar zulke zwakheden, deze tijd zouden kiezen om aan te vallen. En toen vond het bloedbad op het Nova-muziekfestival plaats.
Helaas is er nog steeds verdeeldheid onder ons. Er zijn nog steeds protesten op straat tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu. Er zijn meer artikelen in Ha’aretz die Netanyahu veroordelen dan Hamas of Hezbollah, of die de redding van gijzelaars vieren.
Ik kreeg vorige week een bericht van een rabbijn over de Hoge Feestdag, waarin stond: “Laten we verenigd blijven en niet kibbelen over politiek.” Geweldig. Hij vervolgde met de opmerking dat een lid van de Knesset er stellig van overtuigd was dat Netanyahu het seksueel misbruik van Hamas-gevangenen goedkeurde. Ten eerste, hoe houdt dat politiek uit onze gedachten? En ten tweede… serieus?
Maar ondanks al deze mishugas, zegeviert Israël. Op een moment dat ik het vertrouwen in de Amerikaanse vindingrijkheid, doorzettingsvermogen en werkethiek begin te verliezen (neem bijvoorbeeld de $320 miljoen kostende Gaza-pier die ongeveer een week standhield) bereikt Israël verbazingwekkende dingen. En daar ben ik trots op.
Israël plaatste bijvoorbeeld een bom in Teheran die twee maanden lang ongebruikt bleef totdat Hamas-leider Ismail Haniyeh de stad bezocht voor de inauguratie van de nieuwe president van Iran, Masoud Pezeshkian. Pas toen lieten ze de bom ontploffen, waardoor Haniyeh onmiddellijk omkwam. Zoals we op een andere Joodse feestdag, Dayenu, zeggen: “Dat was genoeg geweest.”
Daarna liet Israël bommen ontploffen die ongebruikt in de piepers van duizenden Hezbollah-terroristen lagen, waarbij de meesten gewond raakten en sommigen omkwamen. Dayenu.
Israël volgde dat op door honderden bommen af te laten gaan die ongebruikt in de portofoons van Hezbollah-terroristen lagen, waarbij nog eens honderden gewond raakten. Dayenu.
Korte tijd later richtte Israël zich met een raket op het hoofdkwartier van Hezbollah in Beiroet, waarbij leider Hassan Nasrallah omkwam. Dayenu.
Sinds 7 oktober vorig jaar zijn er minstens zes andere terroristenleiders vermoord door Israël. Dayenu.
De Iraanse ayatollah Ali Khamenei zou zich schuilhouden, bang voor zijn leven. Dayenu.
Ik schreef onlangs dat Israël de afgelopen 50 jaar elke oorlog heeft verloren. Maar ik kan nu zeggen dat Israël vastbesloten is om deze laatste oorlog tegen Iran en zijn terreurproxy’s te winnen. Er zijn twee redenen waarom Israël zal blijven zegevieren. Ten eerste vechten de Israëliërs voor moraliteit, vrijheid, hun huizen, hun families en hun levens. De terroristen vechten alleen om deze dingen te vernietigen. Als je vecht voor wat het belangrijkst voor je is, geef je niet op. En Joden vechten al millennia voor hun overleving.
Ten tweede, ondanks wat hun overheidskranten beweren en wat de Amerikaanse media herhalen, haten de meeste Iraanse en Libanese mensen hun onderdrukkende heersers en respecteren ze hun Israëlische vrienden. Zozeer zelfs dat ze bereid zijn om de Israëliërs te helpen deze monsters te vernietigen, terwijl ze hun eigen leven riskeren.
En misschien een derde reden: God staat aan onze kant.
Dus in dit nieuwe jaar zal ik bidden dat Israël blijft doen wat het doet totdat het deze oorlog volledig wint, Hamas en Hezbollah elimineert en de leiders van Iran verlamt. Ik zal bidden dat het Israëlische volk zich in deze crisistijd achter zijn leiders verenigt en de vitriool bewaart voor gemakkelijkere tijden. En ik zal bidden dat Amerikaanse Joden Israël volledig en onvoorwaardelijk steunen, tenminste totdat alle gijzelaars thuis zijn, alle ontheemde Israëliërs thuis zijn en er tenminste een tijdelijke vrede in Jeruzalem is.
L’Shanah Tovah! G’mar Chatimah tovah!
Datum: 1 oktober 2024
Auteur: Bob Zeidman
Beeld: De plaats van het bloedbad op het Nova-muziekfestival in Zuid-Israël, 9 juni 2024. Foto door Chaim Goldberg/Flash90.
Bron: Israel, one year later – JNS.org
