Ze zijn er totaal niet in geslaagd zichzelf voor te bereiden op een toekomst waarin ze in vrede naast hun Joodse buren zouden kunnen leven.
De Palestijns-Arabische zaak behoort tot de meest succesvolle in de wereldgeschiedenis en genereert ongekende politieke, economische en emotionele steun van westerse mensen en naties. Maar ironisch genoeg zijn er weinig of geen redenen – of volkeren – die objectief gezien minder van zulke immense steun verdienen dan de ongelukkige Palestijnen.
Decennia lang is de steun die de Palestijnen van westerlingen genieten groter dan die van welke andere zaak of groep dan ook ter wereld.
De Palestijnse ‘bevrijding’ wordt ondersteund door enorme protesten op campussen, snelwegen en pleinen, maar ook door boycots tegen Israëlische bedrijven en wetenschappers. De oorlogsdoden van Palestijnen zijn het onderwerp van wanhopige eisen voor een staakt-het-vuren. De Palestijnen ontvangen miljarden dollars aan hulp van westerse landen. Sinds 1947 hebben de Verenigde Staten en andere landen hen politieke redding aangeboden in de vorm van land-voor-vrede-aanbiedingen en de belofte van een ‘tweestatenoplossing’.
Paradoxaal genoeg hebben de Palestijnen vrijwel niets gedaan om deze steun te verdienen. Ze zijn er totaal niet in geslaagd zichzelf voor te bereiden op een toekomst waarin ze in vrede naast hun Joodse buren zouden kunnen leven. Uit peilingen blijkt zelfs dat de Palestijnen nog steeds het meest anti-Joodse volk op aarde zijn. Geen wonder dat de meesten van hen het bloedbad van 7 oktober van ganser harte steunden en, als er vandaag verkiezingen zouden worden gehouden, ze Hamas gemakkelijk aan de macht zouden stemmen.
Wat betreft een onafhankelijke staat hebben de Palestijnen de afgelopen 75 jaar veel genereuze aanbiedingen ontvangen, die ze allemaal hebben afgewezen. Ze hebben deze aanbiedingen beantwoord met oorlog en terrorisme. Dit is geen verrassing, aangezien uit peilingen blijkt dat de meeste Palestijnen de veelgeroemde tweestatenoplossing die westerlingen koppig propageren, niet steunen. Omdat de voornaamste onderneming van de Palestijnen het vernietigen van Israël is, hebben ze in werkelijkheid weinig belangstelling voor vrede, een staat of democratie.
Het is ook geen verrassing dat de Palestijnen er niet in zijn geslaagd prioriteit te geven aan het creëren van staatsinstellingen of een welvarende economie, ondanks de miljarden dollars aan westerse hulp.
Kortom, de Palestijnen lijken de steun van de VS of de rest van de internationale gemeenschap niet waard. Waarom genieten de Palestijnen dan zo’n aanhoudende westerse sympathie en meer hulp per hoofd van de bevolking dan enig ander volk?
De Palestijnen werden gezegend door zich te vestigen in een regio die historisch door Joden werd gedomineerd. Geen enkel volk is in de wereldgeschiedenis zo wijdverbreid vervolgd of ten onrechte veroordeeld als de Joden. In de loop van de millennia hebben we gezien dat groepen die tegen de Joden vechten, zoals de Palestijnen, doorgaans overvloedige aanhangers vinden.
De Palestijnen hebben ook hun best gedaan om de valse mythe te bevorderen dat zij slachtoffers zijn; in het bijzonder een volk van kleur dat vecht voor bevrijding van Europese kolonisten, hoewel de Joden inheems zijn in Israël. Deze mythe speelt vooral goed bij extreem-links in het Westen, omdat het past bij de neo-marxistische ideologie van de kritische rassentheorie en de vermeende zonden van ‘koloniale ondernemingen’.
De Palestijnen zien geen toekomst in een leven naast een Joodse staat in vrede. Dit is niet verrassend, aangezien volgens een onderzoek van de Anti-Defamation League de Palestijnen het meest antisemitische volk ter wereld zijn, waarbij ongeveer 92% er anti-joodse overtuigingen op na houdt. Geen wonder dat de Palestijnen dagelijks een dieet van antisemitisme krijgen in hun media, moskeeën en schoolboeken voor kinderen. Joden worden routinematig omschreven als ‘onrein’ en ‘zonen van apen en varkens’.
Gezien deze diepgewortelde haat tegen de Joden is het misschien begrijpelijk dat volgens Gallup ongeveer 76% van de Palestijnen geen staat naast Israël steunt.
De Palestijnen steunen in grote lijnen de islamitische terreurgroep Hamas. Een recente opiniepeiling door het Palestijnse Centrum voor Beleids- en Onderzoeksonderzoek (PCPSR) bevestigde dat ongeveer 76% van de Palestijnen hun steun uitsprak voor het bloedbad van Hamas op 7 oktober. In feite wil de meerderheid van de Palestijnen dat Hamas Gaza blijft regeren “de dag na” de oorlog tegen Israël. In hun decennialange poging om Israël te vernietigen, blijven de meeste Palestijnen ook de “gewapende strijd” steunen – een code voor aanhoudend terrorisme.
De Palestijnen hebben al 75 jaar lang elk aanbod van een staat afgewezen. De Arabieren uit het Midden-Oosten, inclusief die in het toenmalige Palestina, verwierpen het VN-verdelingsplan uit 1947 voor twee staten. In plaats daarvan gaven zij er de voorkeur aan een genocidale oorlog te lanceren om Israël te vernietigen, wat dramatisch mislukte. Een nieuwe kans op land voor vrede deed zich voor nadat Israël in 1967 de Arabische indringers had afgeslagen, maar opnieuw weigerden de Arabieren naast een Joodse staat te leven.
Niettemin bleef Israël de Palestijnen een staat aanbieden in ruil voor vrede. Israël heeft, met steun van de VS, de Palestijnen in tien jaar tijd drie keer een staat aangeboden: in 2000, 2001 en 2008. Maar ondanks aanbiedingen van meer dan 95% van Judea en Samaria, de hele Gazastrook en zelfs gebieden binnen het Israël van vóór 1967, de Palestijnen weigerden nog steeds.
In plaats daarvan hebben de Palestijnen geantwoord met steeds meedogenlozer terrorisme; nog meer zelfmoordaanslagen, schietpartijen, steekpartijen, autorammen en natuurlijk de wreedheden van 7 oktober.
De Palestijnen zijn er niet in geslaagd instellingen op te zetten ter ondersteuning van de staat. Hun parlement heeft sinds 2007 niet meer gefunctioneerd. Sinds 2006 zijn er geen verkiezingen meer geweest en de 88-jarige president van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, zit nu in het 19e jaar van zijn ambtstermijn van vier jaar. Vandaag heeft de P.A. verliest de controle over het grondgebied in Judea en Samaria aan terroristische milities. De P.A. Gaza verloor Gaza al door een staatsgreep van Hamas in 2007. Als gevolg van de huidige oorlog van Hamas tegen Israël ligt de dictatuur van Gaza nu in puin.
De Palestijnen zijn er niet in geslaagd een duurzame economie te creëren. Ondanks dat zij sinds de ondertekening van de Oslo-akkoorden van 1993 ruim 40 miljard dollar aan internationale fondsen heeft ontvangen, is de Palestijnse economie nog steeds afhankelijk van buitenlandse hulp en wordt zij geplaagd door welig tierende corruptie en hoge werkloosheid. De meest lucratieve economische kans van dit moment voor jonge Palestijnen? “Pay-for-slay”: het vermoorden van Joden in ruil voor royale maandsalarissen van de P.A., die jaarlijks bijna 350 miljoen dollar besteedt aan de financiering van dit terroristische beleid.
Terwijl gewone Palestijnen worstelen met werkloosheid en armoede, worden hun leiders rijk. Tegenwoordig heeft Abbas een nettowaarde van meer dan $100 miljoen. De vermoorde Hamas-leider Ismail Haniyeh stierf met bezittingen ter waarde van zo’n 4 miljard dollar. Zowel de P.A. en Hamas heeft geleerd dat ze, door hun onderdanen onderontwikkeld en geradicaliseerd te houden, meer buitenlandse hulp kunnen aantrekken en deze vervolgens kunnen verduisteren.
Hoewel de Palestijnen enorme financiële, politieke en emotionele steun hebben gekregen van de VS en de westerse machten, hebben ze vrijwel niets gedaan om die steun te verdienen. Hoe lang kunnen antisemitische en neo-marxistische sympathieën hen nog in stand houden?
Datum: 19 augustus 2024
Auteur: Jason Shvili
Beeld: Leider van de Palestijnse Autoriteit Mahmoud Abbas met Hamas-leider Khaled Mashaal in Caïro op 23 februari 2012. Foto door: Mohammed al-Hums/Flash 90.
