Als rabbijn in de synagoge was ik gefascineerd door de macht en invloed die bepaalde rijke gemeenteleden hadden over de synagoge en de rest van de gemeenschap. Deze rijke mensen waren CEO’s en eigenaren van bedrijven en hadden verschillende leden van de gemeenschap in dienst. En natuurlijk was de synagoge afhankelijk van hun grote bijdragen om haar rekeningen te betalen.

Hun vrijgevigheid was uiteraard bewonderenswaardig. Maar het was ook een tweesnijdend zwaard. Vanwege hun vrijgevigheid oefenden deze gemeenteleden een enorme invloed uit op manieren die behoorlijk destructief konden zijn voor de gemeenschap die ze zo genereus steunden. De synagoge nam twijfelachtige beslissingen die bedoeld waren om deze donoren, die ook hun sociale kringen beheersten, een plezier te doen. Geld brengt invloed met zich mee, op meer dan één manier. Er bestaat niet zoiets als een gratis lunch.

Sinds Hamas op 7 oktober Israël binnenviel en meer dan 1.200 onschuldige Joden vermoordde, martelde en verkrachtte, heeft Israëls complexe relatie met de Verenigde Staten het verloop van zijn rechtvaardige oorlog tegen Hamas belemmerd. Het is waar dat Amerika Israël voorziet van de wapens en munitie die het nodig heeft om Hamas uit te roeien. Maar deze vrijgevigheid brengt, net als die van rijke gemeenteleden, een zeer hoge prijs met zich mee.

Hoewel de VS elk jaar meer dan 3,3 miljard dollar aan buitenlandse hulp aan Israël geven, is de langetermijnimpact van deze steun zeer schadelijk voor het land dat het moet helpen. Het heeft een verstikkend effect op de ontwikkeling van binnenlandse Israëlische defensiebedrijven, omdat de voorwaarden van het hulppakket vereisen dat Israël het overgrote deel van zijn wapens en munitie van Amerikaanse bedrijven koopt. Het resultaat is dat Israël zijn wapenproductie aan de Verenigde Staten heeft afgestaan ​​en al zijn eieren in de Amerikaanse mand heeft gelegd. Gezien de zwakke Amerikaanse steun aan Israël door de jaren heen, heeft deze aanpak Israël in meer dan één opzicht kwetsbaar gemaakt voor Amerikaanse druk.

Israëls afhankelijkheid van Amerika is niet alleen maar slecht beleid. Zoals de profeet Zefanaja leert, is het een nationale zonde en een geestelijke gebrokenheid die het volk Israël ervan weerhoudt zijn goddelijke missie op deze aarde te vervullen.

Een afrekening voor Gaza

Net als veel andere profeten beschrijft Zefanja de gebeurtenissen die aan het eind der dagen zullen plaatsvinden, en de omwentelingen en het lijden dat de wereld zal overkomen. ‘De grote dag des Heren is nabij; het is dichtbij en versnelt enorm, het geluid van de dag des Heren, waarin de machtige man bitter roept. Die dag is een dag van toorn; een dag van moeite en angst; een dag van ondergang ( shoah ) en verlatenheid ( m’shoah ); een dag van duisternis en somberheid; een dag van wolken en dikke duisternis” (Zefanja 1:14-15).

Het is veelzeggend dat Zefanja een van de weinige profeten is die spreekt over ‘ shoah ’, een Hebreeuws woord voor ondergang en verlatenheid, dat later in de moderne tijd zou worden gebruikt om naar de Holocaust te verwijzen. Wanneer hij dit pijnlijke woord gebruikte, verwees hij mogelijk ook naar gebeurtenissen van onze eigen generatie – naar de verschrikkingen van 7 oktober, toen er op één dag meer Joden werden vermoord dan op enige dag sinds de Holocaust.

Voor deze zonden zullen de terroristen van Gaza boeten. ‘Want Gaza zal verlaten zijn… Op de middag zullen ze haar verdrijven, en Ekron zal ontworteld worden. Wee de inwoners van de zeekust, het volk van de Kerethieten! Het woord des Heren is tegen u, Kanaän, land van de Filistijnen, en Ik zal u vernietigen, zodat er geen inwoner meer zal zijn” (Zefanja 2:4-5). Terwijl Israël Hamas systematisch uit Gaza verdrijft, liggen hele delen van die strook land leeg en verlaten, precies zoals Zefanja profeteerde.

In deze verzen wordt naar het volk van Gaza verwezen als de ‘natie van de Kerethieten’. Er is geen natie, in de Bijbel of door de geschiedenis heen, die de Cherethieten wordt genoemd. Het woord is afgeleid van het Hebreeuwse woord ‘ kareit ’, wat ‘afgesneden worden’ betekent. Volgens de bijbelse wet heeft iemand die door God met kareit wordt gestraft geen toekomst; zijn ziel is afgesneden van God. Dit zal uiteindelijk het lot zijn van de bevolking van Gaza, die in overweldigende mate de moord op onschuldige Joden steunt.

“En het zal veel zijn voor het overblijfsel van het huis van Juda” (Zefanja 2:7). Gaza zal op een dag – hopelijk vroeg of laat – een bestemming worden voor Joden die terugkeren uit ballingschap. “Want de landen van de Filistijnen [dat wil zeggen Gaza] behoren tot de landen die binnen het deel van de stam Juda vielen tijdens de verovering van Jozua, de zoon van Nun, en het zal opnieuw een Joods land zijn, waar Joodse herders zullen brengen waar hun kudden kunnen grazen en waar ze ’s nachts goed zullen slapen” (Malbim).

Maar Zefanja voorspelt niet alleen de gebeurtenissen van onze tijd. Net als de andere profeten die over de eindtijd spreken, levert hij een unieke bijdrage aan ons begrip van deze tumultueuze gebeurtenissen.

Wonderen zijn realistisch

Ondanks hun vele mislukkingen zijn de Israëlische leiders zeer begaan met de veiligheid en het welzijn van hun volk. Veel Israëlische leiders dienden moedig als IDF-soldaten en zetten hun leven op het spel om Gods volk te beschermen. Toch lijden Israëlische leiders van bijna alle politieke partijen, zowel links als rechts, aan dezelfde verwoestende tekortkoming. Terwijl ze worstelen met de grote uitdagingen van onze tijd en de complexe relaties van Israël met geallieerde en vijandige naties beheren, negeren ze de meest invloedrijke “supermacht” van allemaal: God Zelf.

“En het zal op die dag gebeuren dat ik Jeruzalem zal doorzoeken met kaarsen, en ik zal de mannen bezoeken die op hun droesem zitten en in hun hart zeggen: ‘De Heer zal noch goed noch kwaad doen’” (Zefanja 1:12).

Iemand die gelooft dat God ‘noch goed noch kwaad doet’, dat God geen centrale rol te spelen heeft in de gebeurtenissen van onze tijd, ontkent de fundamentele leerstelling van de Goddelijke Voorzienigheid. Een ware gelovige in de Bijbel gelooft niet alleen in de God van Genesis, de God die de wereld heeft geschapen. Een persoon met een oprecht geloof moet ook geloven in de God van Exodus, de God die betrokken is bij de wereld die Hij heeft geschapen en die de mensheid maat voor maat beloont en straft.

De Goddelijke Voorzienigheid leidt evenementen altijd en overal. Maar Gods voorzienigheid is vooral duidelijk met betrekking tot het volk en het land Israël, want God heeft Zijn plan voor Israël duidelijk uiteengezet door de hele Bijbel heen. God maakte duidelijk dat de bestemming van het volk Israël anders zal zijn dan die van normale naties. Vers na vers legt God uit wat er tijdens deze laatste dagen met Israël zal gebeuren. De dorre botten van Israël zullen tot leven komen, en tegen alle verwachtingen in zullen de verspreide ballingen van Israël naar huis terugkeren. En zoals Sefanja, Zacharias, Amos en anderen profeteerden, zal het volk van Israël terugkeren naar Gaza en opnieuw bezit nemen van al zijn land.

De Israëlische leiders zien echter alleen de harde feiten ter plaatse. Ze weten dat er bijna twee miljoen Arabieren in Gaza wonen die geen enkel ander land wil accepteren, en ze weten dat Israëls belangrijkste bondgenoot, de Verenigde Staten, er onvermurwbaar tegen is dat Joden de Gazastrook hervestigen. En dus is het geen verrassing dat premier Netanyahu zei: “Ik geloof niet dat het een realistisch doel is voor Israël om terug te keren naar Gush Katif”, de Israëlische nederzettingen in de Gazastrook die in 2005 werden ontworteld en vernietigd. Hij heeft gelijk. cursus; Terugkeren naar Gaza lijkt niet ‘realistisch’. Maar Netanayahu zou er goed aan doen de woorden van de oprichter van Israël, David Ben Gurion, in gedachten te houden, die zei dat “elke Jood die niet in wonderen gelooft, niet realistisch is.” Hoewel hij geen religieus oplettende Jood was, begreep Ben Gurion wat Netanyahu niet begrijpt: dat de normale regels van de geopolitiek niet van toepassing zijn op Israël!

Te geloven dat Gods beloften “onrealistisch” zijn, nadat zoveel van Gods andere “onrealistische” profetieën op wonderbaarlijke wijze in vervulling zijn gegaan, is een falen van leiderschap. Iets meer dan honderd jaar geleden was het land Israël een grotendeels desolate verzameling dorre woestijnen en moerassen, met een kleine Joodse bevolking van een paar duizend Joodse pioniers. Tegenwoordig is het land verbazingwekkend mooi en vruchtbaar, en wonen er ruim zeven miljoen Joden in Israël, terwijl er elk jaar nog veel meer naar huis terugkeren. In 1947, 1956, 1967 en 1973 werd Israël aangevallen door meerdere grote Arabische landen die probeerden de Joodse staat te vernietigen en zijn bevolking de Middellandse Zee in te drijven. Niet alleen slaagden zij daar niet in, maar Israël draaide de rollen om voor zijn vijanden en heroverde zijn oude landen, waaronder Judea, Samaria, de Golanhoogvlakte en Gaza. De wedergeboorte van het land, de inzameling van Israël en de militaire overwinningen van Israël – waren deze “realistisch”? Het is duidelijk dat als het om het volk Israël gaat, we de betekenis van de term opnieuw moeten definiëren!

Israël zal zijn goddelijke missie alleen vervullen als zijn leiders God Zijn juiste plaats aan het hoofd van de tafel geven. Tot die tijd zal Israël gevangen blijven in de grillen van aardse supermachten als de Verenigde Staten.

Vertrouw niet op Amerika

In het laatste hoofdstuk van het boek Zefanja beschrijft de profeet een fundamentele verandering die aan het eind der dagen in Israël zal plaatsvinden – een verschuiving die moet plaatsvinden voordat Israël zijn missie kan verwezenlijken.

“Op die dag zul je je niet schamen voor al je daden waarmee je tegen Mij in opstand bent gekomen… En Ik zal een nederig en arm volk in je midden achterlaten, en zij zullen hun toevlucht zoeken in de naam van de Heer. Het overblijfsel van Israël zal geen onrecht doen, noch leugens spreken; noch zal er in hun mond bedrieglijke spraak gevonden worden, want zij zullen grazen en gaan liggen, zonder dat iemand hen doet huiveren” (Zefanja 3:11-13).

Zefanja vertelt ons dat Israël ware nederigheid zal leren, en dat ze daardoor niet langer bang hoeven te zijn. Niemand zal hen nog langer ‘doen huiveren’. Maar hoe zal deze verandering precies tot stand komen?

Rabbi Meir Wisser (1809-1879) legt uit: “In vroegere tijden… sloot Israël allianties met andere machtige naties en vroeg hen om militaire hulp. En omdat ze op deze machtige naties vertrouwden, leerden ze van hun slechte manieren. Maar aan het eind der dagen, wanneer alle naties God erkennen en Hem dienen, zal Israël niet langer zondigen, omdat ‘niemand hen zal laten huiveren’, en zullen zij niet langer leren van de [valse] ideologieën en ideologieën van die naties. kwaadaardige daden.”

Wat is de wortel van Israëls rebellie tegen God? Volgens rabbijn Wisser schrijft Zefanja het geestelijke en morele falen van Israël toe aan zijn afhankelijkheid van machtige landen als de Verenigde Staten. Door zijn vertrouwen in de Verenigde Staten te stellen, is Israël fysiek en geestelijk beschadigd op verschillende manieren die niet meteen duidelijk zijn.

Vanaf het begin hebben de Verenigde Staten duidelijk gemaakt dat hun steun aan Israël ‘met voorwaarden’ komt. De Verenigde Staten kunnen op elk moment hun militaire hulp aan Israël inhouden, waardoor Israël in een gevaarlijk kwetsbare positie terechtkomt. Israëls afhankelijkheid van Amerikaanse vrijgevigheid maakt het uiterst moeilijk voor Israël om de Amerikaanse druk te weerstaan, zelfs wanneer die druk Israëlische levens in gevaar brengt.

Sinds 7 oktober oefenen de Verenigde Staten druk uit op Israël om humanitaire hulp te verlenen aan de bevolking van Gaza. Hoewel dit klinkt als een redelijk en zelfs moreel verzoek, is het in feite immoreel en zeer schadelijk voor Israëls oorlogsinspanningen, aangezien deze “humanitaire hulp” onmiddellijk door Hamas wordt opgeëist en gebruikt om zijn leger van terroristen te bevoorraden. Dit heeft de oorlog verlengd, want de enige manier om Hamas-terroristen uit hun terreurtunnels te verdrijven is door hun toeleveringsketen af ​​te sluiten.

In naam van de bescherming van niet-strijders zetten de VS Israël ook onder druk om gevaarlijke veldslagen in de straten van Gaza te voeren, in plaats van deze doelen eenvoudigweg vanuit de lucht te vernietigen. Tragisch genoeg leidt dit tot de onnodige dood van veel Israëlische soldaten – echtgenoten, vaders en zonen die nooit thuis zullen komen bij hun dierbaren.

De Amerikaanse druk verhoogt niet alleen de kosten van de overwinning van Israël, maar zet die overwinning ook in twijfel. Hoe kan Israël Hamas in de zuidelijke Gazastrook, waar twee miljoen Arabieren vastzitten, mogelijk vernietigen als Amerika eist dat Israël schade aan elke laatste niet-strijder voorkomt? Geen enkel leger – inclusief het Amerikaanse leger – kan onder zulke beperkingen de overwinning behalen!

De kritiek van de regering-Biden op Israël vanwege de burgerslachtoffers in Gaza doet denken aan de kritiek van president Reagan op Israëls bombardement op de kernreactor Osirak buiten Bagdad in 1981. In de nasleep van die aanval kozen de Verenigde Staten ervoor Israël te straffen en weigerden ze militaire wapens te leveren. vliegtuigen die aan Israël waren beloofd, naast andere diplomatieke berispingen. Na maanden van deze behandeling riep premier Menachem Begin de Amerikaanse ambassadeur Samuel W. Lewis erbij en bracht een epische boodschap over: “Je hebt niet het recht, vanuit moreel perspectief, om tot ons te prediken over het verlies van mensenlevens onder burgers. . We hebben de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog gelezen en we weten wat er met burgers gebeurde toen je actie ondernam tegen de vijand. We hebben ook de geschiedenis van de oorlog in Vietnam gelezen, en uw concept van ‘lichaamstellingen’. We doen altijd ons best om slachtoffers onder burgers te voorkomen, maar soms is dit onvermijdelijk… Niettemin heeft u ons gestraft en de levering van F-15’s uitgesteld… Wat zijn dit voor praatjes, ‘Israël straffen?’ Zijn wij een vazalstaat van u? Zijn wij een bananenrepubliek? Zijn wij 14-jarigen die, als we ons misdragen, op onze polsen worden geslagen?… Het volk van Israël heeft 3.700 jaar zonder een memorandum van overeenstemming met Amerika geleefd en zal nog 3.700 jaar zonder blijven leven. In onze ogen is het een annulering van het memorandum (New York TImes, 21 december 1981).

De regering-Biden oefent nu druk uit op Israël om de oorlog tegen Hamas zo snel mogelijk te beëindigen en de corrupte Palestijnse Autoriteit opnieuw als bestuursorgaan in Gaza te benoemen. Dit ondanks de welverdiende reputatie van de Palestijnse Autoriteit op het gebied van wijdverbreide corruptie, haar totale gebrek aan aanzien onder de Arabieren van Judea en Samaria, en haar langetermijndoelstelling om Israël van de kaart te vegen. Tegelijkertijd heeft de regering-Biden op onverklaarbare wijze Iran 10 miljard dollar aan verlichting van de sancties toegekend nadat Irans gevolmachtigde Hamas op 7 oktober gruwelijke wreedheden tegen Israël had begaan. Met andere woorden: de regering heeft Israël met de ene hand geholpen en met de andere de vijanden van Israël gesteund. Het is eerlijk om je af te vragen of Israël beter af zou zijn als Amerika helemaal uit het Midden-Oosten zou blijven.

Buitenlandse hulp heeft Israëls eigen defensie-industrie ernstig beschadigd, omdat de voorwaarden van de hulpovereenkomst vereisen dat Israël zijn wapens van Amerikaanse fabrikanten koopt. Yoram Ettinger, een van de beste veiligheidsexperts van Israël, stelt dat het op de lange termijn essentieel is dat Israël zich losmaakt van de Amerikaanse buitenlandse hulp, die de lokale defensie-industrie van Israël een impuls zal geven en de positie van Israël bij Amerika en de rest van de wereld zal versterken.

Amerikaanse hulp is ook in andere opzichten schadelijk. Het Israëlische veiligheidsestablishment werd gesust in een vals gevoel van veiligheid, in de overtuiging dat de alliantie met Amerika Israël tegen schade zou beschermen. Te veel Israëlische leiders stellen een irrationeel vertrouwen in Amerika, alsof Amerika meer om de veiligheid van het Joodse volk geeft dan om Israëls eigen leiderschap. Al deze illusies werden op tragische wijze verdreven op 7 oktober, toen Israëls bondgenootschap met Amerika niets deed om de grootschalige slachting van 1.200 onschuldige Israëli’s te voorkomen. Het waren gewone, moedige Israëliërs – en geen Amerikaanse vuurkracht – die moedig ten strijde trokken met niets anders dan hun persoonlijke pistolen en verhinderden dat Hamas verder Israël binnendrong.

Deze kritiek mag niet worden gezien als een veroordeling van de Verenigde Staten. Door haar geschiedenis is de VS een natie van buitengewone vriendelijkheid geweest, die Europa na de Tweede Wereldoorlog heeft herbouwd en heeft ingegrepen in humanitaire crises in het buitenland. Honderden jaren lang bood het een veilige haven aan vervolgde Joden over de hele wereld (hoewel Amerika tegenwoordig helaas minder veilig is voor Joden). Het probleem is niet dat Israël Amerika als zijn grootste bondgenoot beschouwt, maar dat de relatie onevenwichtig is.

De ongezonde afhankelijkheid van Israël van Amerika betekent dat het land bijzonder kwetsbaar is voor schadelijke culturele invloeden die momenteel uit Amerika voortkomen. Veel te veel Israëli’s plaatsen de Verenigde Staten op een voetstuk en absorberen hongerig Amerikaanse films, muziek en ideologieën. De rol van Amerika als Israëls invloedrijke “grote broer” betekent dat zijn ontwaakte cultuur en morele verwarring een buitensporige invloed hebben op Israëls eigen cultuur. Het afgelopen jaar, in de maanden voorafgaand aan 7 oktober, werd de Israëlische samenleving verscheurd als gevolg van non-stop protesten over het vooruitzicht van rechterlijke hervormingen – protesten die werden aangemoedigd en gesteund door Amerikaanse linksen.

Israël is een kleine natie en heeft er nooit naar gestreefd een supermacht te worden zoals de VS. Het is de bedoeling dat de kracht van Israël in een andere vorm zal komen – als morele en religieuze supermacht. “Ik zal jullie tot een licht der volken maken, zodat Mijn redding zal zijn tot het einde van de aarde” (Jesaja 49:6). Met andere woorden: het is de bedoeling dat het volk Israël de culturen van de rest van de wereld beïnvloedt – en niet andersom.

In het tijdperk vlak vóór de verwoesting van de eerste Tempel bedreigde het Assyrische rijk de veel kleinere koninkrijken Israël en Juda. Toen Assyrië de regio begon te veroveren en de kleinere naties en stadstaten van het Midden-Oosten opslokte, hoopte het koninkrijk Juda dat Egypte, een regionale supermacht, tussenbeide zou komen om hen te beschermen. Ze zouden erg teleurgesteld zijn. Toen Assyrië de noordelijke stammen van Israël veroverde en zijn volk verbannen, deed Egypte niets. En uiteindelijk werd Jeruzalem, de hoofdstad van Juda, gered door goddelijke tussenkomst, niet door enige hulp van de Egyptenaren.

Ezechiël profeteert dat de dag zal komen waarop het volk Israël eindelijk zijn les zal leren en niet langer zijn vertrouwen zal stellen in buitenlandse supermachten zoals het oude Egypte – of de Verenigde Staten: “En het [Egypte] zal niet langer het vertrouwen van het Huis van Afgevaardigden zijn. van Israël, waardoor de ongerechtigheid in herinnering wordt gebracht wanneer zij zich achter hen keren, en zij zullen weten dat Ik de Here God ben” (Ezechiël 29:16). Israël zal niet langer vertrouwen op supermachten of leren van hun heidense culturen, maar hun hart tot de God van Israël wenden.

Rabbi Yaakov Moshe Charlop (1882-1951), die persoonlijk getuige was van de wedergeboorte van het Joodse volk in het land Israël, onderstreepte dit punt: “We moeten onszelf bevrijden van die ketenen; we moeten op eigen benen staan ​​in het heilige land… Zelfs onze meester, onze eerste vader Abraham, kreeg, toen hij naar ons land reisde, te horen: ‘Ga weg uit je land en uit je geboorteplaats en uit het huis van je vader, naar het land dat ik je zal laten zien. En ik zal van jullie een groot volk maken, en ik zal jullie zegenen, en ik zal jullie naam verheerlijken, en [jij zult] een zegen zijn.’ Dit betekent dat het onmogelijk is om het land Israël te verdienen zonder de cultuur van de andere landen op te geven. Zolang u gehecht bent aan gewoonten die vreemd zijn aan onze geest, zult u feitelijk in ballingschap blijven [zelfs als u zich fysiek in het land Israël bevindt]. Want het fysiek verlaten van de landen van de naties is niet genoeg om vrijheid en verlossing te bereiken; het is zelfs nog belangrijker om het wereldbeeld van de naties te verlaten en te weten dat God, en God alleen, meester is over de hele wereld. ‘Want Hij is uw Heer, en knielt u voor Hem neer’” (Mei Marom 6:61).

Israël moet zijn vertrouwen in God stellen en afstappen van zijn gevaarlijke gewoonte om Amerika te plezieren. Zoals rabbijn Abraham Isaac Kook schreef: “Angst is een van de verboden eigenschappen, en is het resultaat van [nationale] depressie en uitputting die we als vergif moeten vermijden. We moeten gewapend zijn met moed en de wetenschap dat onze doelen puur, rechtvaardig zijn en een vervulling van Gods wil. We moeten het verlangen van onszelf verwijderen om alle mensen en naties tevreden te stellen, zelfs de vriendelijkste en beste onder hen. In plaats daarvan moeten we onze hoop op succes op God vestigen… en proberen onze Schepper, de Schepper van alles, te behagen” (Brief #644).

Hoewel de meeste Amerikanen zich hiervan nog niet bewust zijn, heeft Amerika zelf dringend behoefte aan Israël om sterk en onafhankelijk te zijn. De Verenigde Staten zijn de machtigste natie op aarde, maar zijn de weg kwijtgeraakt. Miljoenen jonge mensen blijven afdrijven van de religieuze overtuigingen van hun ouders, wat resulteert in een jonge generatie die terroristische groeperingen als Hamas steunt en de joods-christelijke waarden verwerpt. Jongere Amerikanen zijn verdwaald, doelloos en ongelukkig. Meer dan ooit heeft Amerika Israël nodig om een ​​licht voor de naties te worden, om de Verenigde Staten te helpen hun Bijbelse erfgoed te herontdekken. Het lot van het Westen hangt ervan af.

Verlossing voor de hele wereld

“Want dan zal ik de volken bekeren tot een zuivere taal die zij allen in de naam van de Heer aanroepen, om Hem eensgezind te aanbidden” (Zefanja 3:9).

Wanneer Israël eindelijk leert zijn vertrouwen op God te stellen en niet langer op Amerika te vertrouwen, zal Gods volk het licht worden voor de naties waarvoor het bestemd is te zijn. “Uit Sion zal de Thora voortkomen, en het woord van God uit Jeruzalem” (Jesaja 2:2). De volkeren van de wereld zullen zich tot Israël aangetrokken voelen en haar wegen navolgen, wat hen ertoe zal brengen hun afgoden te verlaten en ‘de naam van de Heer aan te roepen’.

“En zij zullen komen en mijn glorie zien. En Ik zal een teken op hen plaatsen, en Ik zal van hen vluchtelingen naar de naties sturen, Tarsis, Pul en Lud, die de boog spannen, naar Tubal en Javan, de verre eilanden, die niet van Mijn roem hoorden en het deden. Mijn heerlijkheid niet zien, en zij zullen Mijn heerlijkheid onder de natiën verhalen” (Jesaja 66:18-19). ‘En de Heer zal Koning worden over de hele aarde; op die dag zal de Heer één zijn, en Zijn naam één” (Zacharia 14:9).

Mogen wij die dag spoedig zien.

Bronvermelding

Datum: 9 januari 2024

auteur:Elie Mischel

Afbeelding:israel365news.com

website:https://www.israel365news.com/381996/zephaniahs-cry-dont-rely-on-america/