ARASHA WAJERA – ‘en toen verscheen hij’.

Schriftgedeelten: Gen. 18:1-22:24 / 2 Kon.4:1–37 / Joh. 8:51-59

Abraham, uw vader, verheugde zich er sterk op dat hij Mijn dag zou zien, en hij heeft die gezien en heeft zich verblijd.

Johannes 8:56 (HSV)

De naam van deze parasha is te vertalen als ‘en toen verscheen hij’. Vlak nadat Abraham, samen met zijn gehele huishouden, besneden was, lezen we dat de Eeuwige aan Abraham verscheen. Hij zat bij de ingang van zijn tent, sloeg zijn ogen op en zag. Dit thema van zien zal herhaaldelijk terugkeren. De tekst schildert contrasten tussen zien en niet zien, tussen loslaten en vasthouden, en tussen vooruit kijken en terugkijken.

In Johannes zegt Jeshua over Abraham dat hij “Zijn dag” heeft gezien en zich daarover verheugde. Hoe is dat mogelijk? Aan het einde van dit gedeelte in de Torah, Genesis 22:14, noemt Abraham de berg Moria, de plaats waar God voorzag in een ram als offer in plaats van Isaak, ‘Adonai Jireh,’ wat ‘De HEER voorziet’ betekent. Hiermee verwijst het einde van deze parasha als het ware terug naar het begin, waar we dezelfde wortel in het eerste woord zien.

Isaak was volgens menselijke maatstaven Abrahams pensioenplan, zijn ‘appeltje voor de dorst’, de garantie voor overleving als Abraham niet meer zelf kon voorzien. Abraham was bereid deze voorziening op te geven, omdat alleen de Eeuwige echt kon voorzien in wat nodig was. Wist hij precies hoe? Dat is vrijwel ondenkbaar. Desondanks wandelde Abraham voor de Eeuwige, kende Zijn karakter, en dat was genoeg – God zou Zijn belofte nakomen, zelfs als de details onbekend waren.

In deze studie zullen we niet alleen de beproeving van Abrahams geloof bespreken, maar ook een onverwachte lijn uitwerken die door de parasha en de haftara loopt en uiteindelijk ook verbonden is met ‘Zijn dag.’ Hieruit blijkt weer het eeuwige plan van verlossing en genade van de Eeuwige. Hij is de Enige, en de ware Voorziener.