Een zwak regime kan nog steeds gevaarlijk zijn, vooral wanneer dat regime bewapend is met kernwapens.
(JNS) “Indien nodig, net zoals we de val van Assad hebben voorkomen, zullen we de val van Poetin voorkomen.” Deze brutale bewering werd afgelopen zaterdag geplaatst op een Telegram-kanaal dat verbonden is met het Islamitische Revolutionaire Garde Korps (IRGC) van het Iraanse regime, terwijl een verbaasde wereld toekeek hoe zich in Rusland een opstand ontvouwde die snel werd geblust voordat er noemenswaardig geweld ontstond.
De IRGC heeft alle reden om loyaal te blijven aan de Russische president Vladimir Poetin, die zijn militaire alliantie met Iran heeft verdiept in combinatie met zijn agressie tegen Oekraïne. Rusland is een belangrijke diplomatieke en strategische bondgenoot van de Iraanse mullahs en begrijpt heel goed hun vermogen om onrust te zaaien in een regio die al bijna een eeuw wordt gedomineerd door Amerikaanse belangen.
Hun alliantie was voor het eerst te zien tijdens de Syrische burgeroorlog van het vorige decennium, waar Poetin en zijn IRGC volgelingen tienduizenden burgers afslachtten om de greep van president Bashar Assad op de macht te behouden, en meer recentelijk in Oekraïne, waar Rusland honderden door Iran geproduceerde aanvalsdrones heeft ingezet met dodelijk effect tegen civiele en militaire doelen.
Het is waarschijnlijk aannemelijk dat in februari 2022, toen Poetin zijn bloedige invasie lanceerde, niemand in Moskou of Teheran zich kon voorstellen dat de IRGC minder dan twee jaar later zou aanbieden om het Kremlin te verdedigen tegen ontevreden huurlingen. Het feit dat zo’n gedachte zelfs maar denkbaar is, spreekt boekdelen over de zwakte die in het kantoor van de Russische dictator sluipt.
Twee decennia lang cultiveerde Poetin het imago van wereldleider als een stoere vent, trots pronkend met zijn zwarte taekwondo-riem (een eer die overigens in maart 2022 door de World Taekwondo Association werd ingetrokken), met ontbloot bovenlijf rijdend te paard, demonstratief treurend om de val van de Sovjet-Unie, een klasse van oligarchen koesterend en nog steeds hebzuchtige, kortzichtige westerse banken en bedrijven ervan overtuigend dat Rusland een lucratieve plek was om zaken te doen. Dankzij de invasie van Oekraïne hebben de oligarchen – jarenlang Poetins instrumenten om onroerend goed en andere bezittingen in Westerse landen te verwerven – volgens een schatting van Bloomberg meer dan 300 miljoen dollar per dag verloren onder het gewicht van internationale sancties, terwijl de Russische strijdkrachten – de harde macht – zijn ontmaskerd als corrupt, incompetent en onherstelbaar wreed.
Het lijkt er sterk op dat de keizer, of moet ik zeggen de tsaar, nogal schaars gekleed is.
Maar een zwak en falend regime zijn twee verschillende concepten. Een zwak regime kan nog steeds gevaarlijk zijn, vooral als dat regime bewapend is met kernwapens, zoals Rusland. Dat is een belangrijke reden waarom, ondanks de ongekende instabiliteit van Poetins regime, noch Amerika noch enig ander westers land het voorbeeld van Napoleon Bonaparte zal volgen door de oorlog naar de Russen te brengen, zoals de eminente Britse veldmaarschalk Lord Montgomery het in een toespraak in 1962 verwoordde in een inzicht dat nu nog net zo geldig is als toen: “Regel één op pagina één van het Boek van de Oorlog luidt: ‘Marcheer niet naar Moskou’.
Als we afgaan op de machinaties van afgelopen weekend, lijkt Yevgeny Prigozhin, het hoofd van de criminele Wagner Group van Russische huurlingen, die les te hebben begrepen voordat het te laat was.
Maar als Prigozjin niet langer beschikbaar is om Poetin af te zetten, wie zal dat dan wel doen? Dat is een vraag voor Kremlinologen om mee te worstelen. We kunnen echter met meer vertrouwen voorspellen dat het eindspel voor Poetin, of zijn tegenstanders binnen Rusland, gepaard zal gaan met bittere sociale en politieke strijd, gekenmerkt door tekorten aan voedsel en basisgoederen in eigen land en een misdadig militair avontuur in het buitenland.
En (natuurlijk!) de Joden. Vóór de komst van de nazi’s in Duitsland had Rusland de volledig terechte reputatie van het meest antisemitische land ter wereld, dat zijn afgezonderde Joodse bevolking onderwierp aan gruwelijke pogroms en verachtelijke, demoniserende propaganda. De haat was zo diep dat het zelfs invloed had op de betrekkingen van het Russische keizerrijk met de Verenigde Staten, toen president William H. Taft in 1911 een al lang bestaand vriendschapsverdrag verbrak nadat de Russen hadden aangekondigd dat Amerikaanse burgers die tot het Joodse geloof behoorden hun land niet in mochten.
Een pijnlijke ineenstorting van het regime van Poetin zou deze historische krachten kunnen doen herleven en ontketenen. In de afgelopen week hebben de twee Joodse geestelijken die de titel “Opperrabbijn van Oekraïne” dragen (de vrucht van een onopgelost intracommunaal geschil uit 2005) gewaarschuwd dat “pogroms” en geweld het lot zouden kunnen zijn van de overgebleven Joden in Rusland en hen aangespoord om zo snel mogelijk te vertrekken.
De boodschap van beide rabbijnen aan hun Russische broeders was simpelweg dit: Hoe deze situatie ook uitpakt, het zal heel negatief voor jullie uitpakken. “Ik had hier geen platform voor, ik probeerde hen gewoon via sociale netwerken te vertellen: ga daar weg, want het kan te laat zijn,” reflecteerde Rabbi Moshe Azman op zijn inspanningen om de Joden van Rusland te bereiken in een interview met een Oekraïense bron. Rabbijn Yaakov Dov Bleich was van mening dat het veelgeroemde filosemitisme van Poetin wel eens een spookbeeld zou kunnen zijn. “Poetin is al 23 jaar president of premier in Rusland. Door de jaren heen heeft hij 16 rabbijnen uit Rusland verbannen,” merkte Rabbi Bleich op in zijn interview. “Aangezien Poetin zegt dat hij zoveel van Joden houdt, heb ik een vraag: Als je van Joden houdt, waarom heb je dan deze houding tegenover rabbijnen en tegenover de gemeenschap? Waarom is er vaak zo’n antisemitisme vanuit de Russische autoriteiten?”
In Israël is de discussie over de vraag of de overgebleven Joden van Rusland naar hun oude thuisland moeten worden overgebracht, in een stroomversnelling geraakt na de mislukte muiterij van Prigozhin. Vorige week berichtte het Israëlische Channel 13 over een uitgelekt document waarin de mogelijkheid van een “grote immigratiegolf uit Rusland” werd besproken, samen met de noodzaak om “zich erop voor te bereiden en tegelijkertijd het goed functioneren van Joodse en Israëlische instellingen in Rusland te garanderen.”
Intussen riep oppositielid Oded Forer, voorzitter van de commissie Absorptie en Diaspora-aangelegenheden van het Israëlische parlement, het Joodse Agentschap, dat geconfronteerd wordt met een wettelijke poging van de Russische autoriteiten om zijn activiteiten in hun land te sluiten, op om “een reeks speciale vliegtuigen voor te bereiden” om Russische Joden naar Israël te brengen “voordat het te laat is”.
De komende weken en maanden zullen een test zijn voor de inzet van de Israëlische regering in dit opzicht. Ze moet daarbij Israëls rijke geschiedenis in gedachten houden van het opkomen voor en redden van belegerde Joodse gemeenschappen in Jemen, Ethiopië en, natuurlijk, de Sovjet-Unie. Want de tijd voor de Joden om Rusland te verlaten is eindelijk aangebroken.
_________________________________________________________
Bronvermelding:
Datum:
30-6-2023
Auteur:
Ben Cohen
Beeld:
Ben Cohen/ JNS Photo
Website:
www.israelnationalnews.com
