Afgelopen week  kondigden Britse volkstellingnemers opmerkelijk nieuws aan: de Joodse meerderheid van Jeruzalem was hersteld, ondanks lange eeuwen van anti-Joodse vervolging door de buitenlandse bezetters van de stad en in weerwil van conventionele wijsheid over de toekomst van Joden in Israël.

Hoe toepasselijk dat de honderdste verjaardag van die revolutionaire gebeurtenis in de geschiedenis van Jeruzalem samenviel met de laatste oproep van een Palestijnse Arabische pleitbezorger, op de pagina’s van de New York Times, om Jeruzalem los te rukken van het Joodse volk.

Het opiniestuk in de Times, dat op 17 januari werd gepubliceerd, werd geschreven door Rashid Khalidi, een professor aan de Columbia University en een felle tegenstander van Israël. Khalidi begon het artikel met het uiten van zijn bezwaren tegen de geplande bouw van een Amerikaanse ambassade in West-Jeruzalem, bewerend dat zijn familie een stuk van het land in kwestie bezit.

Maar later in zijn essay maakte Khalidi duidelijk dat zijn rejectionisme niet beperkt is tot dat specifieke stuk land, hij verzet zich tegen het bouwen van een Amerikaanse ambassade in Jeruzalem op deze site of een andere.

Met andere woorden, de vraag of hij echt iets van dat land bezit, is eigenlijk irrelevant voor de agenda van Khalidi. Hij zegt dat het Joodse volk geen recht heeft op enig deel van Jeruzalem en dat noch de VS, noch iemand anders zo’n Joods recht zou moeten erkennen. De kwestie van de bouw van de ambassade is slechts een voorwendsel voor Khalidi en zijn kamp om hun oorlog voort te zetten om Jeruzalem – heel Jeruzalem – weg te nemen van de Joden.

Shacharit-gebed bij de Westelijke Muur (credit: WESTERN WALL HERITAGE FOUNDATION)

Jeruzalem is al sinds mensenheugenis het centrum van het Joodse nationale en spirituele bestaan. Het was de hoofdstad van soevereine Joodse koninkrijken gedurende vele eeuwen in bijbelse tijden en de plaats van de heiligste plaats in het Jodendom, de Tempelberg, waar de Eerste Tempel en de Tweede Tempel stonden.

Het Joodse volk vindt de weg terug naar Jeruzalem
TOEN INDRINGERS probeerden de Joden uit Jeruzalem te verdrijven, streefden de Joden ernaar terug te keren. Toen vijanden probeerden de verbinding van de Joden met hun hoofdstad te verbreken – de Romeinen probeerden zelfs de naam te veranderen – was het tevergeefs. Jeruzalem bleef het middelpunt van joods verlangen, joodse gebeden en joodse hervestiging.

Zes eeuwen nadat de Romeinen de Tweede Tempel van de Joden hadden verwoest, veroverden moslimlegers Jeruzalem, in 638 CE. De bezetter bouwde de Al-Aqsa Moskee en de Rotskoepel bovenop de ruïnes van de Joodse Tempels.

Onder de hiel van opeenvolgende bezetters werden Joden een minderheid in hun eigen hoofdstad. Maar ondanks het onderdrukkende beleid van de buitenlandse heersers van Jeruzalem, groeide de Joodse bevolking van de stad geleidelijk. Tegen het midden van de jaren 1800 vormden Joden een pluraliteit in Jeruzalem, volgens berekeningen van bezoekers. Sommige bronnen schatten dat de Joden al in 1896 een meerderheid in Jeruzalem werden, maar die berekening was niet gebaseerd op een systematische volkstelling.

Afgelopen week honderd jaar geleden, in januari 1923, maakten de Britse regeringsautoriteiten de resultaten bekend van de eerste officiële volkstelling van de regio in de moderne tijd. Het bleek dat de Joden 34.000 van de totale bevolking van Jeruzalem van 62.000 telden, een duidelijke meerderheid die nooit meer zou worden opgegeven.

Gezien de ontberingen die Joden moesten doorstaan om in de 19e en vroege 20e eeuw naar het door Turkije bezette Jeruzalem te verhuizen, was het herstel van de Joodse meerderheid van de stad bijna wonderbaarlijk. Het was een levendig getuigenis van de kracht van de band tussen joden en de heilige stad Jeruzalem.

De demografische revolutie van Jeruzalem is ook een herinnering aan het contrast tussen uitingen van joodse en islamitische belangen in de stad door de eeuwen heen. Jeruzalem wordt meer dan 600 keer genoemd in de Thora, maar niet één keer in de Koran.

Jeruzalem was de hoofdstad tijdens de eeuwen van Joodse overheersing, maar het werd nooit de hoofdstad tijdens de jaren van islamitische heerschappij, waaronder tijdens de Jordaanse bezetting van 1948-1967. Joden over de hele wereld staan tegenover Jeruzalem als ze bidden, terwijl moslims naar Mekka kijken. Rashid Khalidi’s ontkenning van de Joodse connectie met Jeruzalem negeert deze onweerlegbare historische feiten, zoals we worden herinnerd door de 100e verjaardag van deze week van de verbazingwekkende restauratie van de historische Joodse meerderheid van de stad.

De schrijver is de nieuwe president van de Religieuze Zionisten van Amerika. Hij is advocaat en de vader van Alisa Flatow, die in 1995 werd vermoord bij een door Iran gesponsorde Palestijnse terroristische aanslag. Hij is de auteur van A Father’s Story: My Fight for Justice Against Iranian Terror.

Bronvermelding:
Datum:        23-01-2023
Auteur:        STEPHEN M. FLATOW
Beeld:          AMOS BEN-GERSHOM / GPO
Website:      https://www.jpost.com/