Hoe is de Arava, een snikhete en dorre woestijn, een van Israëls voedselvoorzieningen geworden? Het is een verhaal van vastberadenheid en buiten de gebaande paden denken.
Maayan Kitron reikt me een vreemd uitziende gele vrucht aan, gewikkeld in een cocon. Voorzichtig open ik de papierachtige schil en neem een zoete hap van deze gouden bes (ook wel gemalen kers of aardbei tomaat genoemd), waarvan de smaak is vergeleken met ananas met vleugjes kerstomaat en vanille. Kitron, coördinator van het bloemen- en kruidenonderzoek bij Arava R&D (Onderzoek en Ontwikkeling), liet de bezoekende verslaggevers ook proeven van kerstomaten, paprika’s en aardbeien die worden gekweekt in deze strook van de Negev-woestijn die zich uitstrekt langs Israëls oostgrens van de Dode Zee tot Eilat.
Dit is een plaats met lange, warme zomers – nauwelijks gastvrije omstandigheden voor landbouw. “De gemiddelde zomerdag is meer dan 40 graden Celsius, en ‘s nachts daalt de temperatuur slechts 10 graden,” zegt Kitron, die ook een familieboerderij heeft in de centrale Arava.
Een gouden bes groeit in de Arava. (Foto door Abigaïl Leichman).
Desondanks groeien in de kassen van het R&D centrum Gulliver’s spinazie (een spinazie-achtige bladgroente die goed gedijt in een warm klimaat en een maand houdbaar is in de koelkast), Momordica (een bittere meloen die potentiële nutraceutische stoffen bevat, waaronder een “natuurlijke insuline”), kerstomaten, aubergines, meloenen, komkommers en exotische gewassen zoals kiwano (gehoornde Afrikaanse meloen).
Er zijn zelfs hangende aardbeien. De grond is hier te heet voor ze, maar aan de andere kant brengt zonlicht hun zoetheid naar boven, legt Kitron uit.
Maayan Kitron van het Arava R&D Center toont Gulliver’s spinazie. (Foto door Abigaïl Leichman).
‘Hier kan niets groeien’
“In de jaren vijftig was hier niets,” zegt Tanya Pons Allon, een Arava-boerin en directeur van het Kasser Joint Institute for Global Food, Water, and Energy Security, een samenwerkingsverband van Arava R&D in samenwerking met het Jewish National Fund-USA (Joods Nationaal Fonds), de Universiteit van Arizona en de Central Arava Regional Council.
“En toen wilden twee idealistische pioniers van in de twintig hier in de Arava een gemeenschap stichten en iedereen dacht dat ze gek waren, dat ze zouden sterven door uitdroging en gebrek aan alles. Maar [Israëls eerste premier] David Ben-Gurion, die echt geloofde in de ontwikkeling van de Negev, ondertekende een document dat hen toestond dit gebied te vestigen,” zegt ze. “Hij stuurde deskundigen om de grond en het water te testen. Iedereen was het erover eens dat hier niets kon groeien, behalve één landbouwkundige die zei dat als je het water op een efficiëntere manier kon gebruiken, of de grond op de een of andere manier kon veranderen, het misschien wel zou kunnen. Ben-Gurion zei: “Dat is goed genoeg voor mij”.
Zandduinen in de Arava Vallei. (Foto door Doron Horowitz/Flash90.)
“En wat we hier vandaag zien, bewijst dat je met vastberadenheid en buiten de gebaande paden denken en geen nee als antwoord accepteren, alles kunt bereiken,” zegt Allon, die namens JNF-USA rondleidingen leidt in het Arava R&D ‘s Vidor Visitor Center. “We hebben nu 4.000 inwoners in deze regio en er worden nieuwe gemeenschappen gebouwd. Dit gebied zou niet tot bloei zijn gekomen zonder dat mensen geloofden dat het kon.”
Maar waar komt het water vandaan?
Kitron zegt dat de gemiddelde jaarlijkse regenval in de Arava-vallei 50 millimeter is. Dit jaar viel er minder dan 20 millimeter. “Ons water komt uit ongeveer 60 bronnen die we hebben geboord en die allemaal zijn aangesloten op een controlesysteem in Eilat,” zegt ze, en ze voegt eraan toe dat ze nu ook water krijgen uit een ontziltingsinstallatie in Ashkelon. Het zoute bronwater moet worden behandeld, maar het voordeel is dat irrigatie met zout water resulteert in zoetere producten. (Kitron legt uit dat dat komt door osmose: de zoutconcentratie van het water zorgt ervoor dat de wortels van de planten meer suikers afgeven).
“De gemiddelde boerderij hier is 12 hectare groot en elke boerderij heeft een dagelijks, maandelijks en jaarlijks waterquotum,” zegt ze. Druppelirrigatie, een Israëlische innovatie, maakt dit werkbaar. Maar de hitte en de niet bijzonder vruchtbare grond vormen ook een uitdaging. “En toch produceerden we in onze gloriedagen 60 procent van de groenten die uit Israël werden geëxporteerd, voornamelijk paprika’s,” zegt ze.
“Tegenwoordig is dat veranderd door internationale valutakwesties. Het grootste deel van onze productie gaat naar de binnenlandse markt. En we hebben ons niet alleen op paprika’s gericht, maar ook op andere seizoen groenten en dadel- en mangoplantages.”
Wereldwijde impact
Het Central Arava R&D Center werd in 1986 opgericht door de Israëlische regering en KKL-JNF als onderdeel van het Negev-Arava R&D-programma. Het heeft tot doel nieuwe materialen te ontwikkelen en te bevorderen, de kwaliteit van de producten te verhogen, nieuwe gewassen te vinden om te telen en nieuwe markten te openen om de boeren in dit perifere gebied te ondersteunen. In de afgelopen jaren is een afdeling voor wetenschappelijk onderzoek ontwikkeld die zich richt op moleculaire biologie, ontdekking van geneesmiddelen, biotechnologie, ecologie en geologie.
Het Kasser Joint Institute for Global Food, Water, and Energy Security maakt deel uit van die uitbreiding, en heeft tot doel gemeenschappen in aride en hyperaride (droge klimaatomstandigheden) landen te helpen. Net als Kitron en Allon zijn de 30 professionele medewerkers van het R&D Center eerste- en tweedegeneratie-inwoners van de Arava. “Dit nieuwe project van het Kasser Instituut is opwindend voor mij,” zegt Allon, “omdat het hier meer werkgelegenheid biedt en omdat het een wereldwijde impact heeft. We nemen technologie die in de Arava is gecreëerd en gepatenteerd en sturen die naar de hele wereld.”
De huidige wereldbevolking van 7,7 miljard zal tegen 2050 naar verwachting aanzwellen tot ongeveer 10,5 miljard, zegt ze. “En tegelijkertijd zijn er minder boeren en minder middelen, en het klimaat slaat op hol. Als je hier in de woestijn iets kunt verbouwen zonder water in een ruw klimaat, kun je het overal verbouwen – als je de kennis maar hebt.”
Duurzaam kweken van vis
De eerste focus van het Kasser Instituut is Kenia, waar 70% van het land niet aangesloten is op het elektriciteitsnet. Onderzoekers in Arizona en in de zuidelijke Arava zijn aan het ontdekken welke gewassen het best groeien onder zonnepanelen. Hier in de centrale Arava wordt geëxperimenteerd met duurzame aquacultuur voor Kenia. Allon stelde ons voor aan Steven, 29, een Keniaan die is afgestudeerd aan het nabijgelegen Arava International Center for Agricultural Training (AICAT).
Steven, een tilapia (vissoort) kweker, legde uit dat visvoer erg duur is. In het Kasser centrum leert hij een circulair systeem op zonne-energie te gebruiken dat de vissen voorziet van voedingsstoffen die worden afgegeven door eendenkroos dat hydrocultureel wordt gekweekt met water uit de vistank. De larven van de zwarte soldaatvlieg voeden zich met het eendenkroos en worden vervolgens visvoer.
Steven uit Kenia toont Abigaïl Klein Leichman de larven van de zwarte soldaatvlieg die de vissen voeden. (Foto door Laura Ben-David).“Als ik terugga naar Kenia, dan ga ik het [landbouw]ministerie helpen, want door de bevolkingsgroei en het tekort aan water hebben we nieuwe oplossingen nodig om onze mensen te voeden,” zei hij. “Er is hier in de Arava-woestijn kennis die we thuis niet hebben.”
Hij gaat niet alleen terug met kennis, maar ook met de connecties van AICAT. “De Israëlische ambassade in Nairobi heeft beurzen gegeven aan AICAT-afgestudeerden om initiatieven in Kenia te starten,” zegt Allon.
Kom en zie hoe de woestijn bloeit
We ontmoetten Kitron in de lobby van het Vidor Visitor Center en R&D Center in Hazeva, opgericht in 2014 om reizigers te verleiden te stoppen op weg naar Eilat en te zien wat de woestijn doet bloeien.
Vidor huisvest een interactieve tentoonstellingsruimte, audiovisuele displays en te koop aangeboden producten uit de Arava. Alle displays hebben Engelstalige opties, zodat je kunt leren hoe het water de Arava bereikt en over individuele families die hier van het land leven.
De Centrale Arava heeft nu een drukke toeristische sector, waaronder veel kleine “zimmers”, of B&B ‘s, die voor extra inkomsten voor de boeren zorgen.
Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd door Israel21c.
Bronvermelding:
Datum: 26-07-2022
Auteur: Abigail Klein Leichman
Beeld: Tanya Pons Allon plukt aardbeien in het Arava R&D Center. (Foto: Laura Ben-David)
Website: israeltoday.nl
