ALL ISRAEL NIEUWS Oprichter en hoofdredacteur Joel C. Rosenberg interviewde de legendarische Amerikaanse zanger, componist, acteur, schrijver en woordvoerder, Pat Boone, tijdens het Honouring Israel Breakfast tijdens de National Religious Broadcasters Convention in Dallas vorige week.
Boone, 87 jaar oud, is een grote christelijke vriend en fervent aanhanger van Israël, die al tientallen jaren met de natie en haar mensen identificeert en zich identificeert.
Een van Boone’s grootste erfenissen aan Israël is het beroemde zionistische lied dat hij in de jaren zestig schreef en uitvoerde, “This Land is Mine”, dat velen heeft geïnspireerd om Israël te steunen en hem de Zionist Cultural Impact Award opleverde voor zijn bijdrage aan de Academy Award- winnende soundtrack voor de film Exodus.
Boone heeft Israël minstens 20 keer bezocht en leidde in 2018 een 10-daagse evangelische christelijke tour, “Historische bedevaart naar het Heilige Land”, waarbij hij populaire toeristische bezienswaardigheden bezocht. Datzelfde jaar organiseerde hij het 70-jarig jubileumgala-evenement van Israël.
Tijdens het interview sprak Boone over het opgroeien in Nashville, Tennessee en hoe hij al vroeg ‘een Bijbelman’ werd, leerde dat Jezus een Jood was, zijn leven op 13-jarige leeftijd aan de Heer toevertrouwde en een diepe liefde kreeg voor Israël en zijn volk.
Boone beschouwt zichzelf als een Jood door adoptie, en met betrekking tot de Bijbel zegt hij: “elk woord is geschreven door Joden, over Joden, voor Joden, alles over het kleine Israël waaruit de Messias zou komen.”
Rosenberg vroeg Boone naar zijn eerste reis naar Israël met CBN, zijn hechte relatie van meer dan 25 jaar met voormalig premier Benjamin Netanyahu en zijn perspectief op de jonge generatie van vandaag en hun gebrek aan bijbels begrip.
Boone’s passie voor Yeshua – Hebreeuws voor Jezus – is onmiskenbaar en inspirerend.
“De oproep – voor degenen onder ons die het weten – is delen, delen, delen wat we wel weten dat waar is. En dat is wat ik schrijf in mijn laatste boek, mijn laatste liedjes en probeer God mij op wat voor manier dan ook te laten gebruiken hij kan.”
Lees hieronder het transcript van het interview :
ROSENBERG: Ik ben hier met de legendarische Pat Boone, een van de grote christelijke vrienden van Israël die net zoveel jaren achter Israël en het Joodse volk heeft gestaan. Ik ben bij het Ontbijt ter ere van Israël hier op de Nationale Religieuze Omroep Conventie. Pat Boone, het is een eer je te ontmoeten. Ik wil een klein beetje van je verhaal horen en hoe God je in deze diepe liefde en consistente liefde voor Israël en het Joodse volk heeft getrokken.
BOONE: Nou, ik ben een Bijbelman, sinds ik een jonge jongen was in Nashville. Mijn vader, een aannemer, een heel praktisch beroep. Mam, een geregistreerde verpleegster, ook erg praktisch. Dit waren niet alleen mensen die ideologen waren. Papa stond ’s morgens vroeg op voor zijn bouwwerkzaamheden – hij had een aannemersbedrijf in de bouw – maar hij bestudeerde 30 minuten, 40 minuten de Bijbel ter voorbereiding op een zondagsschoolklas die hij op zondag zou geven. Hij zou zes of zeven uur per week besteden aan het geven van een half uur les aan volwassenen. Natuurlijk ben ik opgegroeid met de wetenschap dat de Bijbel door Joden is geschreven over Joden voor Joden, alles over het kleine Israël waaruit de Messias zou komen, een Jood die de redder van de wereld zou zijn, de Messias. Ik wist dit als jongen en die dag kwam toen ik net over 13 was, amper 13. Het was natuurlijk te verwachten, dat jonge jongens hun geloof in God of in Jezus zouden belijden, die – degenen onder ons die waren opgeleid en opgeleid zoals ik – wisten dat ze Joods waren. En dus, toen ik amper 13 was, liep ik door dat gangpad en biechtte mijn zondigheid op, wat het ook geweest zou kunnen zijn. Nauwelijks 13, ik was geen slechterik en ontving toen God en wijdde mijn leven aan Hem.
ROSENBERG: Waar woonde u?
BOONE: In Nashville, Tennessee. En mijn vader, de aannemer, bouwde destijds de grootste kerk in Nashville. En uiteindelijk, toen ik en mijn vrouw kwamen in wat de doop in de Heilige Geest wordt genoemd, Ruach Hakodesh, de vervulling van de Geest, die geen deel uitmaakte van onze ideologie. Mijn vrouw en ik werden uitgesloten, wat hetzelfde is als zeggen dat we geëxcommuniceerd zijn uit de ene gemeente waar we de bekendste leden waren.
ROSENBERG: Waar had uw vader het gebouw gebouwd?
BOONE: Nee, we waren toen naar Californië verhuisd, maar toen maakten mama en papa, die bang waren dat we ketters waren, een studie van de Bijbel die we allemaal hadden bestudeerd en realiseerden ons dat wat we dachten alleen voor de eerste eeuw was was voor vandaag. En zo kwamen ze in dezelfde vervulling terecht en werden uitgesloten van de kerk die ze bouwden. Maar ze begrepen het, ze bleven op de tweede rij zitten als gasten in het gebouw dat ze hadden gebouwd. En we gingen gewoon door, altijd van Israël houden en ons verheugen in ons Joods-zijn. Ik bedoel, de chai en de magen david die ik soms draag in de sportschool waar het alles is wat ik aan heb. En leden daar – van wie sommigen joods zijn, anderen niet – ze zien de ster en de chai. Ben je joods? Ik zei ja. Pat Boone, je bent joods. Ja, ik zei door adoptie, ja. Ik ben geadopteerd in de familie. Ik ben een kleine Joodse dame vergeten, toen ik bij de Arthur Godfrey show was, ik denk dat ze dacht dat het Arthur Gottlieb was. En in Florida op het strand, een schaduw over me heen gebouwd. Ze wil wat eten voor je zetten en ze blokkeert de zon en de kleine Joodse dame zegt: “Neem me niet kwalijk, bent u Pat Bloom?” En ik zei dat we dat zijn. Ben jij niet een afstammeling van Daniel Bloom, Daniel Boone, de grote pionier? Ik zei ja. Ze zei dat we familie zijn. En ze was zo blij. Ze ging haar gang. En ik wist niet of ze dacht dat Daniel Boone joods was en het veranderde gewoon zijn naam in Boone. De naam Boone is trouwens het Angelsaksische woord voor zegen. Het is hetzelfde als Baruch. Boone, zoals de koning die een gunst verleende aan zijn onderdanen.
ROSENBERG: Herinnert u zich uw eerste reis naar Israël nog? Wat waren de omstandigheden?
BOONE: De eerste reis was met CBN en een man genaamd George Otis die dingen als de Prince of Peace en de Voice begon. Het was christelijk, maar vanuit Israël werd uitgezonden vanuit Israël, natuurlijk ook in Israël, om het Joods-zijn te promoten van wat wij christenen geloven, alles wat we geloven, of we het nu weten of niet, komt historisch uit het historische jodendom. Maar de fout die werd gemaakt, is het scheiden van het Oude en het Nieuwe Testament, omdat het Oude Testament – in ons denken – het Joodse deel van de Bijbel, het Nieuwe Testament, het christelijke of heidense deel is geworden. Nee, ze hadden allemaal één doorlopend boek moeten zijn, van Maleachi en Zacharia in Mattheüs, Marcus en Lucas, want het was allemaal geschreven door Joden over Joden voor Joden – het was een voortzetting van het verhaal. En nu sinds Rabbi Kaddouri, voordat hij stierf, zei hij: ‘de Messias verscheen aan mij en vertelde me zijn naam, dat is Yehoshua, waarvan we, natuurlijk, Yeshua krijgen, die door Aramese en Griekse vertalingen Jezus werd. Maar zijn naam en ik hebben het vergeleken, laten zien, met twee orthodoxe rabbijnen die aan weerszijden van mij in Beverly Hills wonen. Ik laat het schrijven van Rabbi Kaddouri in dit boek zien, van rechts naar links en de eerste letters spellen de naam. Maar ik vraag hem, wat is dit woord hier? Het is Jesjoea. Ik zei, wat betekent Yeshua? redding. En dat was zijn naam. Deze jongen heette Salvation. Zoals de engel tegen Maria zei, want hij zal zijn volk redden van hun zonden. Dus ik heb een liedje geschreven. Het wordt nu geproduceerd en heet Yehoshua, een lied dat wij christenen en joden samen kunnen zingen. Yehoshua, die Rabbi Kaddouri uitriep, is de naam van de Messias. Nu natuurlijk, er waren andere Josephs en andere Yeshuas. Het is geen ongebruikelijke naam in de dagen van Jezus. Zoals ik zei tegen premier Netanyahu, die mijn vriend is en die, zoals ik je zei, me Speedy noemt elke keer dat we samen zijn. Het was Speedy Gonzalez, mijn record, waar hij van hield toen hij aan het MIT zat.
ROSENBERG: Hoeveel jaar kent u premier Netanyahu?
BOONE: 20 jaar, 25 jaar. We zijn een aantal keer samen geweest, zowel in Israël als in de Verenigde Staten omdat hij naar evenementen in het Beverly Hills Hotel kwam – ik woon op loopafstand van het Beverly Hills Hotel – dus we zouden samen zijn in een van de balzalen in het Beverly Hills Hotel.
ROSENBERG : Enig idee over, weet je, het zijn de afgelopen weken zo dramatisch geweest. Hij was de langstzittende premier in de geschiedenis van het moderne Israël, maar niet langer.
BOONE: Nou, ik ben me bewust van – en jij misschien ook – van de verhalen in The Jerusalem Post over twee profetische Joden, die beiden enkele jaren geleden zeiden dat de tijd in de nabije toekomst zou komen, dat Israël niet in staat zijn om zijn leider in het verkiezingsproces te kiezen en het zou uiteindelijk afzonderlijk of congruent worden bestuurd door twee mannen, beide genaamd Ben. En die laatste verkiezing, toen het Benjamin Netanyahu en Benny Gantz en de regering was, was een tijdje verdeeld tussen twee mannen – twee mannen genaamd Ben, wat volgens mij zoon betekent. Hoe dan ook, de profetieën komen uit. We leven in een tijd waarin profetie voor onze ogen in vervulling gaat. En nu opnieuw, Israël, de regering verdeeld. Netanyahu zegt, net als Trump, dat het nog niet voorbij is en we wachten af wat er gaat gebeuren. Maar Gods hand is op dit alles.
ROSENBERG : Amen. Een laatste vraag. Uw generatie heeft zo’n diepe liefde voor Israël en het Joodse volk gehad, maar nieuwe peilingen tonen aan dat jongere evangelicalen – ze hebben zich nog niet tegen Israël gekeerd, maar ze gaan naar de “Ik weet niet wat ik van Israël denk …” Wat doen we eraan?
BOONE: Ons doel – ik heb er ook een boek over geschreven, mijn laatste boek, ik heb miljoenen verkochte boeken geschreven. De eerste was toen ik nog op de universiteit zat. Ik heb een boek geschreven voor tieners. Ik werd gevraagd om het te doen door de uitgever en tot mijn verbazing zijn er meer dan miljoen exemplaren van verkocht. Het was het nummer één non-fictieboek en ik zat nog op de universiteit. Het is net als Dennis Prager, die tijdens zijn studie een boek schreef over de geschiedenis van het jodendom. Hij en ik zijn erg hecht, Dennis Prager, en we hadden soortgelijke ervaringen. Dus heb ik andere boeken geschreven over onze spirituele reizen. Maar dit nieuwste boek heet ‘Als’, het enige woord ‘Als’. En het is: “Gaan we naar de hemel of naar de hel?” Omdat de Bijbel, God in de Bijbel, duidelijk stelt – in het Oude en Nieuwe Testament – dat er een dag zal komen dat de schapen van de bokken zullen worden gescheiden. Zij die van hem houden, hij wil alleen de mensen in de hemel die daar willen zijn. En de keuze is aan ons. Zijn keuze is dat we allemaal komen. Dat is zijn keuze. Wat is van ons? Welnu, miljoenen Amerikanen, meer dan de helft van onze bevolking, gaan volgens de laatste peilingen niet naar een kerk of synagoge. Ze weten niet of er een God is. Ze bidden soms zonder te weten of ze gehoord worden. Ze zijn onwetend. Ik bedoel, dat bedoel ik niet pejoratief. Het is zeker een gebrek aan kennis. Ze zijn nu niet opgevoed om dingen te weten die jij en ik weten. Dus ik probeer ze in dit boek te bereiken, om de 150 miljoen Amerikanen te bereiken die gewoon niet weten of er een God is. Ik probeer ze te laten weten vanuit Gods eigen Woord – wat we het Oude en Nieuwe Testament noemden, voor mij is het allemaal één boek en het is in perfecte harmonie, zowel het oude als het nieuwe, behalve dat het verbond veranderde, wat het een beetje gemakkelijker maakte om een gelovige voor heidenen te worden, vooral zoals Mozes en anderen – Jesaja had voorspeld dat er een licht zou komen dat een licht zou zijn voor de heidenen, evenals voor de joden. Welnu, dat licht is volgens ons gekomen. We delen het, we zijn christenen en joden, we zijn echte volgelingen van wat we geloven, ons realiserend hoe dicht we bij elkaar staan, wat we gemeen hebben, niet de verschillen die lijken te scheiden.
ROSENBERG: Waarom de verbinding verbroken? Waarom denk je dat jonge mensen niet… krijgen ze het niet geleerd of nemen ze het niet in zich op?
BOONE: Hun ouders nemen ze niet mee naar de kerk of synagoge. Ze gaan niet door – als ze geloven – ze benadrukken het niet met hun kinderen. Ik bedoel, het mooie van het jodendom zijn de feesten en alle eisen die God stelde omdat hij wist hoe snel we waren – niet alleen de joden, maar wij mensen – zijn snel om hem te vergeten en zijn wegen te vergeten. Dus creëerde hij een systeem dat ervoor zorgde dat we als gezinnen bleven. Rabbi Eckstein, een dierbare vriend van mij, ik maakte met hem deel uit van de Vereniging van Christenen en Joden en hielp miljoenen dollars in te zamelen via die Vereniging voor Joden die van achter het IJzeren Gordijn kwamen, enzovoort, en zich in Israël vestigden. En dus legde hij me veel van de Joodse feesten en rituelen uit.
BOONE: Wat een Joodse man tegen zijn vrouw zegt in het bijzijn van zijn kinderen – zegent zijn vrouw en het samenroepen van de familie – dit hield iedereen op een geloofspad. Het gebeurt niet in veel Joodse huishoudens, zeker niet in christelijke huishoudens. De kinderen groeien op zonder het te weten. Ze kennen de Bijbel niet. Ze weten niet dat er een God is. En dus zijn we natuurlijk verdwaald. Onze samenleving is meer en meer verloren. We zijn de weg kwijt. Dus de oproep is – voor degenen onder ons die het weten – deel, deel, deel wat we wel weten dat waar is. En daar gaat het mij om het schrijven van mijn laatste boek, mijn laatste liedjes en proberen God mij te laten gebruiken op wat voor manier dan ook. Gebruik me maar op.
ROSENBERG: Hij heeft…hij heeft veel uit dit washandje gebeld. Ik denk dat je nog niet klaar bent. En ik vind het heerlijk om naast je te zitten bij een ontbijt ter ere van Israël. En je houdt niet alleen van Israël en het Joodse volk – je houdt zoveel van Jezus, het komt gewoon uit jou. Je deelt het evangelie met mij en ik geloof. Ik hou ervan. Ik hou gewoon van je passie.
BOONE: Jezus is een Jood. Zelfs Joodse geleerden erkennen tegenwoordig dat er een man was die Jezus heette, historisch gezien, en dat velen geloofden dat hij de Messias was en dat hij stierf aan het kruis en opstond uit de dood. Maar ze geloven niet dat die man waarvan ze weten dat die historisch bestond – volgens Josephus, een andere historicus – ze geloven niet dat hij de Messias was, ook al beweerde hij dat te zijn. En vele duizenden geloofden zelfs in zijn eigen tijd, inclusief rabbijnen, dat hij dat was. Maar zoals Jesaja zegt, Jesaja 53: Hij kwam tot de zijnen en de zijnen ontvingen hem, of namen hem waar, niet. En dat is wat mijn lied Yehoshua afbeeldt. Het is de oude man die wacht, de belofte van de Ruach dat hij de Messias zou zien voordat hij stierf. En hij vertelt hem, terwijl deze jonge vrouw loopt met dit 40 dagen oude kind in haar armen, dit is het. Ik heb een schilderij van hem die deze baby in zijn arm houdt, deze oude man, God dankt met tranen die over zijn gezicht stromen en hij houdt de Messias in zijn armen. Jehosjoea, Jesjoea, redding.
ROSENBERG: Amen. Dank u meneer. Het is geweldig om met je te chatten. Wauw.
Bronvermelding:
Datum: 28-06-2021
Auteur: Redactie All Israel
Beeld: Joel C. Rosenberg met Pat Boone op de National Religious Broadcasters Convention, 22 juni 2021 (Foto: All Israel News)
Website: All Israel
