Vandaag begint een week van herinnering en herdenking in Israël. Dinsdagavond 13 april begint Memorial Day for Fallen Soldiers en wordt afgesloten met de viering van Onafhankelijkheidsdag op woensdagavond tot en met donderdag 14 april (een dag eerder dit jaar vanwege de Shabbat).
Ik heb me vaak afgevraagd waarom we zoveel tijd besteden aan het opnieuw beleven van deze hartverscheurende gebeurtenissen. De mensen die deze trauma’s hebben meegemaakt, hebben beslist geen dag nodig om zich te herinneren, ze leven elke dag met herinneringen.
Tijdens herdenkingsdagen nam mijn grootvader me mee naar de graven van zijn vrienden en dierbaren. Hij wees op de mensen die hij kende uit de stad waar hij opgroeide; een man die hielp bij de bouw van de plaatselijke synagoge, de slager die tegenover het joodse gemeenschapscentrum woonde. Elk graf gemarkeerd met een joodse ster vertegenwoordigde een uniek leven, een leven dat zijn stempel op mijn grootvader had gedrukt.
Door deze mensen te eren, heeft mijn grootvader een onuitwisbare stempel op me gedrukt. Ik werd eraan herinnerd dat we hier vandaag staan vanwege de offers van zo velen die niet langer bij ons zijn.
Van dinsdagavond tot en met woensdag zullen we in Israël deelnemen aan herdenkingsmonumenten in het hele land, op scholen, bij oorlogsmonumenten en op begraafplaatsen. Tranen zullen worden vergoten, gebeden zullen worden uitgesproken en stenen zullen op graven worden gelegd met vlaggen gehesen ter ere van degenen die we de afgelopen eeuw hebben verloren in oorlogen, terreur en een holocaust. Vrienden en familie zullen samenkomen om de verhalen te vertellen en de moed en de pijn van dierbaren te herinneren die we nooit zullen vergeten. Binnen een paar jaar zullen er binnenkort geen overlevenden meer zijn om hun verhaal te vertellen.
We voelen hun afwezigheid, want ze zijn hier niet langer om ons richting te geven, leiderschapsrollen in onze gemeenschappen te vervullen of troost te bieden aan degenen die achterblijven. Deze week, terwijl we ons verwonderen over de lente van wedergeboorte, is het goed dat we ook tijd vinden om de herinnering aan de onnoemelijke offers van degenen die het voor ons mogelijk hebben gemaakt om vandaag te leven, te hernieuwen. We brengen onze kinderen naar Memorial Day-evenementen, lezen de namen op de plaquettes en denken na over de gezinnen die voor altijd zijn veranderd door het leven en de verliezen van hun dierbaren. We schudden de hand van jonge soldaten uit waardering en huilen met degenen die huilen.
Bronvermelding:
Datum: 12-04-2021
Auteur:
Beeld: Hadas Parush / Flash90
Website: https://www.israeltoday.co.il/
